μέλος Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου και
Γραμματέας Τομεακής Επιτροπής Αργολίδας του ΚΚΕ.
Η κλιμάκωση των περιοριστικών μέτρων έφτασε και στη γενική απαγόρευση της κυκλοφορίας, με την κυβέρνηση να επικαλείται εκτός από τη σχετική γνώμη των ειδικών, την «κοινωνική ανευθυνότητα» - όπως λέει - που δείχνουν «ορισμένοι πολίτες».
Προφανώς και δεν υπάρχει αμφιβολία για την ανάγκη να παρθούν τα αναγκαία μέτρα περιορισμού της εξάπλωσης του ιού, όπως συστήνουν και οι ειδικοί επιστήμονες.
Από τη μία όμως, τα περιορισμένα και ανεπαρκή μέτρα της κυβέρνησης για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχούν με τις τεράστιες ανάγκες από την εξέλιξη της πανδημίας. Οι ελάχιστες και προσωρινές προσλήψεις υγειονομικών, οι μετακινήσεις ιατρικού προσωπικού από τα Κέντρα Υγείας και ΕΟΠΥ για να καλύψουν τις εφημερίες των δημόσιων νοσοκομείων της πόλης, αφήνοντας ουσιαστικά «γυμνά» τα ΚΥ, οι σοβαρές ελλείψεις προστατευτικών μέσων (μάσκες, γάντια, ειδικές στολές, αντισηπτικά) ενώ ο ΕΟΔΥ να βγάζει την απαράδεκτη απόφαση όπου καλεί το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, αντί γαντιών να πλένουν τα χέρια τους με αντισηπτικό μετά από κάθε επαφή τους με ασθενή, λόγο έλλειψης(!). Η έλλειψη Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) που αντί για 3.500 ΜΕΘ που σύμφωνα με τον ΠΟΥ θα έπρεπε να λειτουργούν, τώρα λειτουργούν 650, ενώ στις ιδιωτικές μονάδες Υγείας λειτουργούν σχεδόν 350 ΜΕΘ που παρά τις συνεχείς εκκλήσεις των νοσοκομειακών γιατρών, δεν έχουν επιταχτεί από την κυβέρνηση της ΝΔ. Κάτι το οποίο ούτε να ψελλίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η ανεπαρκή στελέχωση των ειδικά διαμορφωμένων χώρων που θα δέχονται τα κρούσματα του ιού στις δημόσιες δομές υγείας-όπου υπάρχουν, ενώ υπάρχει μη εξειδικευμένο προσωπικό και κανένας δεν έχει φροντίσει για αυτό ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν σε τέτοιου είδους πανδημίες, παρά τι εξαγγελίες Τοπικών και Περιφερειακών παραγόντων, ακόμα και του ίδιου περιφερειάρχη κ. Νίκα, ότι τα νοσοκομεία της Αργολίδας είναι έτοιμα για την πανδημία…. Ας το πουν στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του νομού… Ενώ γιατροί και νοσηλευτές Πανελλαδικά καταγγέλλουν ότι στους διαδρόμους και στους θαλάμους των νοσοκομείων επικρατεί το αδιαχώρητο.
Όλα αύτη η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία παρόλο που αποτελούν κρίσιμο παράγοντα για να σωθούν ανθρώπινες ζωές, προαναγγέλλει σοβαρές επιπτώσεις στην αντιμετώπιση των αναμενόμενων κρουσμάτων μαζικής κλίμακας συν ότι οι υγειονομικοί που ήρθαν σε επαφή με κρούσμα του ιού, που καθημερινά αυξάνεται ο αριθμός αυτών που νοσούν, να μένουν εκτός δουλειάς, με το χρόνο να μειώθηκε «επιστημονικά» από τις 14 στις 7 μέρες. Μάλλον το υγειονομικό προσωπικό έχει άλλου είδους οργανισμό και αντισώματα άρα μια εβδομάδα είναι αρκετή για αυτούς…
Από την άλλη, το «μένουμε στο σπίτι» δεν ισχύει εκεί που η βιομηχανική παραγωγή πρέπει να συνεχιστεί αμείωτη για να αυγατίσουν τα κέρδη. Οι εργάτες μπορεί να υπογράφουν υπεύθυνη δήλωση για να πάνε να πάρουν ένα μπουκάλι γάλα το απόγευμα, αλλά τα χαράματα θα βρεθούν κατά δεκάδες σε χώρους δουλειάς.
Έχοντας τα χέρια λυμένα από τις ΠΝΠ της κυβέρνησης, οι εργοδότες ανακοινώνουν στους εργαζόμενους μονομερείς αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, στα ωράρια, στις συμβάσεις. Προχωρούν σε απολύσεις χιλιάδων συμβασιούχων και εκβιάζουν για απλήρωτες υπερωρίες, αξιοποιώντας και την αναστολή ακόμα και αυτών των υποτυπωδών ελέγχων που έκανε μέχρι τώρα η Επιθεώρηση Εργασίας.
Αλήθεια, σε εργοστάσια όπως αυτά των τροφίμων, που αυτές τις μέρες δουλεύουν στο φουλ, θα περάσει κανένα drone της αστυνομίας, κανένα περιπολικό με τις ντουντούκες για να αραιώσει το «πλήθος» (ενώ ούτε στα σώματα αυτά δεν έχουν πάρει τα απαραίτητα μετρά προστασίας αφήνοντας τους εκτιθέμενους στο ιό) ή η εργοδοσία θα συνεχίσει ανενόχλητη να επικαλείται τις «έκτακτες συνθήκες» και να κηρύττει «σιγή ασυρμάτου»;
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση υποχρεώνει τον ιδιοκτήτη σκύλου να στείλει μήνυμα στον πενταψήφιο αριθμό πριν τον βγάλει βόλτα, σιωπά στις δεκάδες καταγγελίες εργαζόμενων σε μαζικούς χώρους δουλειάς που δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα μέτρα προστασίας (γάντια, μάσκες κλπ), που πολλές φόρες η εργοδοσία τούς απαγορεύει να φορούν μάσκες, να έρχονται καθημερινά σε επαφή με χιλιάδες κόσμο- με κάποιους από αυτούς να ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες-, ενώ η εξουθένωση με την αύξηση του ωραρίου κύρια σε εργαζομένους των Σούπερ Μάρκετ τους κάνει ακόμα πιο ευάλωτους. Μάλιστα με την τελευταία Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, αλλάζουν όλες οι εργασιακές σχέσεις με την εργοδοσία να επιβάλλει μονομερώς την εκ περιτροπής εργασία ή και αλλαγές στα ωράρια, που αν κάποιος αρνηθεί, θα βρεθεί την επομένη χωρίς δουλειά και το πιθανότερο χωρίς καν αποζημίωση, αφού η μη αποδοχή των νέων όρων που επιβάλλουν οι ΠΝΠ ισοδυναμεί στην πραγματικότητα με παραίτηση.
Επιπλέον στους μαζικούς χώρους δουλειάς, συνεχίζουν να υπάρχουν κοινόχρηστοι χώροι όπου δεν γίνονται απολυμάνσεις, κάτι που προφανώς δεν απασχολεί την κυβέρνηση. Αλήθεια, οι περιπτώσεις τέτοιων χώρων, με εκατοντάδες εργαζόμενους, εκ των οποίων όσοι έχουν συμπτώματα ή κρούσματα στον περίγυρό τους αναγκάζονται να δουλεύουν εφόσον το θερμόμετρο που κρατάει ο σεκιουριτάς τους βγάλει «ασυμπτωματικούς», γιατί δεν εμπίπτουν στις απαγορεύσεις;
Ενώ με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου για τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, να γίνεται απλά «αναστολή» των υποχρεώσεων προς το δημόσιο με «όρους και προϋποθέσεις» που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη διόγκωση των χρεών και ρυθμίσεων προς εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, ΕΝΦΙΑ κ.α και κουβέντα να μην γίνεται για το χαμένο εισόδημα των είδη ξεκληρισμένων φτωχών αγροτών, ειδικότερα με τα νέα μετρά για τις λαϊκές αγορές.
Σε όλο αυτό έρχεται να προστεθεί και το νέο, να ζητούν διάφοροι αλλά και Ιατρικοί Σύλλογοι (Καβάλα), την οικονομική βοήθεια-δωρεά για την αγορά απαραίτητων μηχανημάτων και υγειονομικού προστατευτικού εξοπλισμού, από όποιον έχει τη δυνατότητα, που σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί τη λύση του προβλήματος. Αλήθεια, από ποιον ζητούν αυτή τη βοήθεια; Από τους χιλιάδες απολυμένους του τελευταίου μήνα; Από όλους αυτούς που βλέπουν τη ζωή τους να εξελίσσεται σε ακόμη χειρότερο εργασιακό μεσαίωνα με εκ περιτροπής εργασία χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας;
Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο ενδεικτικά παραδείγματα. Είναι η άλλη όψη της πολύμορφης ενίσχυσης που ζήτησαν και έλαβαν από την κυβέρνηση οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Τα πρωθυπουργικά διαγγέλματα και οι καθημερινές ενημερώσεις από τους υπουργούς, που εκθειάζουν την «ατομική ευθύνη», όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν και δεν πρέπει να κρύψουν τις τεράστιες κρατικές - κυβερνητικές ευθύνες.
Όσο περνάνε οι μέρες επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι οι προτροπές και τα μέτρα για την ατομική προστασία δεν αρκούν αν οι παντός είδους μονάδες Υγείας του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, ο εξοπλισμός και το πολυάριθμο υγειονομικό προσωπικό δεν τεθούν υποχρεωτικά σε ένα ενιαίο κρατικό σχέδιο ενώ συγχρόνως δεν παρθούν τώρα τα απαραίτητα μετρά προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς!
Μαζί με τη μάχη που πρέπει να συνεχιστεί για την προστασία της ζωής του λαού, για τη διεκδίκηση έστω και τώρα να γίνουν πράξη όσα ζητούν οι υγειονομικοί για τα νοσοκομεία, πρέπει να δυναμώσουν και οι φωνές που αποκαλύπτουν τα εργοδοτικά εγκλήματα τα οποία είναι σε εξέλιξη. Που αναδεικνύουν τα αιτήματα για μέτρα προστασίας, για να διασφαλιστούν δηλαδή όλοι οι ενδεδειγμένοι όροι για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, των αυτοαπασχολουμένων, των φτωχών αγροτών και συνολικά όλου του λαού.
Αντικειμενικά, επομένως, γεννιούνται ερωτήματα για τα «δύο μέτρα» με τα οποία η κυβέρνηση ζυγίζει τις αποφάσεις της σχετικά με τις απαγορεύσεις.
Τα λόγια φτάνουν. Στην πράξη κρινόμαστε όλοι. Το ΚΚΕ με πράξεις στέκεται δίπλα στην αγωνία και τα προβλήματα των εργαζομένων και όλου του λαού, διεκδικώντας, απαιτώντας, σπάζοντας τη σιγή ασυρμάτου που θέλει να επιβάλει το σύστημα. ΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΙ. ΟΧΙ ΣΙΩΠΗΛΟΙ! ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ, ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΩΡΑ... ΟΧΙ ΜΕΤΑ...
Δεν μπορούμε να πληρώνουμε άλλο, δεν μπορούμε να πληρώσουμε ξανά!
Μένουμε δυνατοί. Δεν μένουμε σιωπηλοί!
Η κλιμάκωση των περιοριστικών μέτρων έφτασε και στη γενική απαγόρευση της κυκλοφορίας, με την κυβέρνηση να επικαλείται εκτός από τη σχετική γνώμη των ειδικών, την «κοινωνική ανευθυνότητα» - όπως λέει - που δείχνουν «ορισμένοι πολίτες».
Προφανώς και δεν υπάρχει αμφιβολία για την ανάγκη να παρθούν τα αναγκαία μέτρα περιορισμού της εξάπλωσης του ιού, όπως συστήνουν και οι ειδικοί επιστήμονες.
Από τη μία όμως, τα περιορισμένα και ανεπαρκή μέτρα της κυβέρνησης για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχούν με τις τεράστιες ανάγκες από την εξέλιξη της πανδημίας. Οι ελάχιστες και προσωρινές προσλήψεις υγειονομικών, οι μετακινήσεις ιατρικού προσωπικού από τα Κέντρα Υγείας και ΕΟΠΥ για να καλύψουν τις εφημερίες των δημόσιων νοσοκομείων της πόλης, αφήνοντας ουσιαστικά «γυμνά» τα ΚΥ, οι σοβαρές ελλείψεις προστατευτικών μέσων (μάσκες, γάντια, ειδικές στολές, αντισηπτικά) ενώ ο ΕΟΔΥ να βγάζει την απαράδεκτη απόφαση όπου καλεί το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, αντί γαντιών να πλένουν τα χέρια τους με αντισηπτικό μετά από κάθε επαφή τους με ασθενή, λόγο έλλειψης(!). Η έλλειψη Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) που αντί για 3.500 ΜΕΘ που σύμφωνα με τον ΠΟΥ θα έπρεπε να λειτουργούν, τώρα λειτουργούν 650, ενώ στις ιδιωτικές μονάδες Υγείας λειτουργούν σχεδόν 350 ΜΕΘ που παρά τις συνεχείς εκκλήσεις των νοσοκομειακών γιατρών, δεν έχουν επιταχτεί από την κυβέρνηση της ΝΔ. Κάτι το οποίο ούτε να ψελλίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η ανεπαρκή στελέχωση των ειδικά διαμορφωμένων χώρων που θα δέχονται τα κρούσματα του ιού στις δημόσιες δομές υγείας-όπου υπάρχουν, ενώ υπάρχει μη εξειδικευμένο προσωπικό και κανένας δεν έχει φροντίσει για αυτό ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν σε τέτοιου είδους πανδημίες, παρά τι εξαγγελίες Τοπικών και Περιφερειακών παραγόντων, ακόμα και του ίδιου περιφερειάρχη κ. Νίκα, ότι τα νοσοκομεία της Αργολίδας είναι έτοιμα για την πανδημία…. Ας το πουν στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του νομού… Ενώ γιατροί και νοσηλευτές Πανελλαδικά καταγγέλλουν ότι στους διαδρόμους και στους θαλάμους των νοσοκομείων επικρατεί το αδιαχώρητο.
Όλα αύτη η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία παρόλο που αποτελούν κρίσιμο παράγοντα για να σωθούν ανθρώπινες ζωές, προαναγγέλλει σοβαρές επιπτώσεις στην αντιμετώπιση των αναμενόμενων κρουσμάτων μαζικής κλίμακας συν ότι οι υγειονομικοί που ήρθαν σε επαφή με κρούσμα του ιού, που καθημερινά αυξάνεται ο αριθμός αυτών που νοσούν, να μένουν εκτός δουλειάς, με το χρόνο να μειώθηκε «επιστημονικά» από τις 14 στις 7 μέρες. Μάλλον το υγειονομικό προσωπικό έχει άλλου είδους οργανισμό και αντισώματα άρα μια εβδομάδα είναι αρκετή για αυτούς…
Από την άλλη, το «μένουμε στο σπίτι» δεν ισχύει εκεί που η βιομηχανική παραγωγή πρέπει να συνεχιστεί αμείωτη για να αυγατίσουν τα κέρδη. Οι εργάτες μπορεί να υπογράφουν υπεύθυνη δήλωση για να πάνε να πάρουν ένα μπουκάλι γάλα το απόγευμα, αλλά τα χαράματα θα βρεθούν κατά δεκάδες σε χώρους δουλειάς.
Έχοντας τα χέρια λυμένα από τις ΠΝΠ της κυβέρνησης, οι εργοδότες ανακοινώνουν στους εργαζόμενους μονομερείς αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, στα ωράρια, στις συμβάσεις. Προχωρούν σε απολύσεις χιλιάδων συμβασιούχων και εκβιάζουν για απλήρωτες υπερωρίες, αξιοποιώντας και την αναστολή ακόμα και αυτών των υποτυπωδών ελέγχων που έκανε μέχρι τώρα η Επιθεώρηση Εργασίας.
Αλήθεια, σε εργοστάσια όπως αυτά των τροφίμων, που αυτές τις μέρες δουλεύουν στο φουλ, θα περάσει κανένα drone της αστυνομίας, κανένα περιπολικό με τις ντουντούκες για να αραιώσει το «πλήθος» (ενώ ούτε στα σώματα αυτά δεν έχουν πάρει τα απαραίτητα μετρά προστασίας αφήνοντας τους εκτιθέμενους στο ιό) ή η εργοδοσία θα συνεχίσει ανενόχλητη να επικαλείται τις «έκτακτες συνθήκες» και να κηρύττει «σιγή ασυρμάτου»;
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση υποχρεώνει τον ιδιοκτήτη σκύλου να στείλει μήνυμα στον πενταψήφιο αριθμό πριν τον βγάλει βόλτα, σιωπά στις δεκάδες καταγγελίες εργαζόμενων σε μαζικούς χώρους δουλειάς που δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα μέτρα προστασίας (γάντια, μάσκες κλπ), που πολλές φόρες η εργοδοσία τούς απαγορεύει να φορούν μάσκες, να έρχονται καθημερινά σε επαφή με χιλιάδες κόσμο- με κάποιους από αυτούς να ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες-, ενώ η εξουθένωση με την αύξηση του ωραρίου κύρια σε εργαζομένους των Σούπερ Μάρκετ τους κάνει ακόμα πιο ευάλωτους. Μάλιστα με την τελευταία Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, αλλάζουν όλες οι εργασιακές σχέσεις με την εργοδοσία να επιβάλλει μονομερώς την εκ περιτροπής εργασία ή και αλλαγές στα ωράρια, που αν κάποιος αρνηθεί, θα βρεθεί την επομένη χωρίς δουλειά και το πιθανότερο χωρίς καν αποζημίωση, αφού η μη αποδοχή των νέων όρων που επιβάλλουν οι ΠΝΠ ισοδυναμεί στην πραγματικότητα με παραίτηση.
Επιπλέον στους μαζικούς χώρους δουλειάς, συνεχίζουν να υπάρχουν κοινόχρηστοι χώροι όπου δεν γίνονται απολυμάνσεις, κάτι που προφανώς δεν απασχολεί την κυβέρνηση. Αλήθεια, οι περιπτώσεις τέτοιων χώρων, με εκατοντάδες εργαζόμενους, εκ των οποίων όσοι έχουν συμπτώματα ή κρούσματα στον περίγυρό τους αναγκάζονται να δουλεύουν εφόσον το θερμόμετρο που κρατάει ο σεκιουριτάς τους βγάλει «ασυμπτωματικούς», γιατί δεν εμπίπτουν στις απαγορεύσεις;
Ενώ με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου για τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, να γίνεται απλά «αναστολή» των υποχρεώσεων προς το δημόσιο με «όρους και προϋποθέσεις» που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη διόγκωση των χρεών και ρυθμίσεων προς εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, ΕΝΦΙΑ κ.α και κουβέντα να μην γίνεται για το χαμένο εισόδημα των είδη ξεκληρισμένων φτωχών αγροτών, ειδικότερα με τα νέα μετρά για τις λαϊκές αγορές.
Σε όλο αυτό έρχεται να προστεθεί και το νέο, να ζητούν διάφοροι αλλά και Ιατρικοί Σύλλογοι (Καβάλα), την οικονομική βοήθεια-δωρεά για την αγορά απαραίτητων μηχανημάτων και υγειονομικού προστατευτικού εξοπλισμού, από όποιον έχει τη δυνατότητα, που σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί τη λύση του προβλήματος. Αλήθεια, από ποιον ζητούν αυτή τη βοήθεια; Από τους χιλιάδες απολυμένους του τελευταίου μήνα; Από όλους αυτούς που βλέπουν τη ζωή τους να εξελίσσεται σε ακόμη χειρότερο εργασιακό μεσαίωνα με εκ περιτροπής εργασία χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας;
Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο ενδεικτικά παραδείγματα. Είναι η άλλη όψη της πολύμορφης ενίσχυσης που ζήτησαν και έλαβαν από την κυβέρνηση οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Τα πρωθυπουργικά διαγγέλματα και οι καθημερινές ενημερώσεις από τους υπουργούς, που εκθειάζουν την «ατομική ευθύνη», όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν και δεν πρέπει να κρύψουν τις τεράστιες κρατικές - κυβερνητικές ευθύνες.
Όσο περνάνε οι μέρες επιβεβαιώνεται η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι οι προτροπές και τα μέτρα για την ατομική προστασία δεν αρκούν αν οι παντός είδους μονάδες Υγείας του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, ο εξοπλισμός και το πολυάριθμο υγειονομικό προσωπικό δεν τεθούν υποχρεωτικά σε ένα ενιαίο κρατικό σχέδιο ενώ συγχρόνως δεν παρθούν τώρα τα απαραίτητα μετρά προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς!
Μαζί με τη μάχη που πρέπει να συνεχιστεί για την προστασία της ζωής του λαού, για τη διεκδίκηση έστω και τώρα να γίνουν πράξη όσα ζητούν οι υγειονομικοί για τα νοσοκομεία, πρέπει να δυναμώσουν και οι φωνές που αποκαλύπτουν τα εργοδοτικά εγκλήματα τα οποία είναι σε εξέλιξη. Που αναδεικνύουν τα αιτήματα για μέτρα προστασίας, για να διασφαλιστούν δηλαδή όλοι οι ενδεδειγμένοι όροι για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, των αυτοαπασχολουμένων, των φτωχών αγροτών και συνολικά όλου του λαού.
Αντικειμενικά, επομένως, γεννιούνται ερωτήματα για τα «δύο μέτρα» με τα οποία η κυβέρνηση ζυγίζει τις αποφάσεις της σχετικά με τις απαγορεύσεις.
Τα λόγια φτάνουν. Στην πράξη κρινόμαστε όλοι. Το ΚΚΕ με πράξεις στέκεται δίπλα στην αγωνία και τα προβλήματα των εργαζομένων και όλου του λαού, διεκδικώντας, απαιτώντας, σπάζοντας τη σιγή ασυρμάτου που θέλει να επιβάλει το σύστημα. ΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΙ. ΟΧΙ ΣΙΩΠΗΛΟΙ! ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ, ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΩΡΑ... ΟΧΙ ΜΕΤΑ...
Δεν μπορούμε να πληρώνουμε άλλο, δεν μπορούμε να πληρώσουμε ξανά!
Μένουμε δυνατοί. Δεν μένουμε σιωπηλοί!
