Ο Περικλής Κοροβέσης έφυγε από τη ζωή, πικραμένος, απογοητευμένος και μόνος. Σήμερα, θα γράψουν όσοι τον απογοήτευσαν και τον απομόνωσαν τα μύρια όσα, επαινετικά βεβαίως.
Δεν ανήκα ποτέ στον δικό του πολιτικό χώρο, όμως μου ήταν συμπαθής, έλεγε με παρρησία τη γνώμη του και δε δελεάστηκε από τα θέλγητρα της εξουσίας.
Μου έκανε δε εντύπωση που ήρθε, παρότι είχε βεβαρημένη υγεία, το 2011 στο Άργος για να παρουσιάσει σ' έναν μικρό χώρο την ποιητική συλλογή ενός αγαπημένου φίλου και πολύ τρυφερού, αλλά άγνωστου, ποιητή, του Αντώνη Στασινόπουλου, που δυστυχώς χάσαμε κι αυτόν, την άνοιξη του 2015.
Και πρέπει να πω ότι δεν περιορίστηκε στις συνήθεις επαινετικές ευγενικές κουβέντες, αλλά μίλησε πολύ εύστοχα για την ποίηση του Στασινόπουλου.
Όσο για μένα, "εγώ δεν έχω γράψει ποιήματα, μόνο σταυρούς σε μνήματα καρφώνω" (Μ. Σαχτούρης)
Και πρέπει να πω ότι δεν περιορίστηκε στις συνήθεις επαινετικές ευγενικές κουβέντες, αλλά μίλησε πολύ εύστοχα για την ποίηση του Στασινόπουλου.
Όσο για μένα, "εγώ δεν έχω γράψει ποιήματα, μόνο σταυρούς σε μνήματα καρφώνω" (Μ. Σαχτούρης)
Καλό σου ταξίδι Περικλή!