Κάθε περίοδος αλλαγής διαρκεί περίπου 30-40 χρόνια, δηλαδή αναμένουμε, με στατιστική λογική, ότι θα είμαστε πλήρως στην νέα εποχή το 2050 (2008+30 ή 40=2040 ή 2050). Αυτή η μεταβατική περίοδος μοιάζει ότι επιταχύνεται, και φθάνει στα όρια της αντοχής της ανθρωπότητας για ραγδαίες αλλαγές, με την πανδημία του κοροναϊού. Οι λεγόμενες ραγδαίες αλλαγές μπορεί να είναι πόλεμοι ή επαναστάσεις ή;
Το πολιτικό «παιχνίδι» της εξουσίας ήταν σαν ένα εκκρεμές που αιωρείται ανάμεσα στον πόλο των πολιτικών (κράτος) και τον πόλο της αγοράς (τράπεζες). Μια περίοδο την εξουσία την ασκούσαν οι πολιτικοί, μια περίοδο την εξουσία την ασκούσαν οι τραπεζίτες. Ίσως είναι πλέον καιρός να εμπλακούν στο παιχνίδι αυτό και οι πολίτες και οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.
Η ζωή, ή καλύτερα η επίκληση της ζωής των ανθρώπων της κοινωνίας, γίνεται ο λόγος για να ανακτήσουν την εξουσία τα κράτη (Πολιτικοί) και να την αρπάξουν πίσω από την αγορά (Τραπεζίτες κλπ). Πάντα ερήμην των πολιτών και των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, διότι οι πολίτες ΔΕΝ είναι επαρκώς οργανωμένοι.
Ο ΣΚΛΗΡΟΣ ανταγωνισμός μεταξύ των Τραπεζιτών (και του Σόρος? που λένε ότι συμμετέχει σε εργαστήριο στην Ουχάν, της επαρχίας Χουμπέι (Daily Mail, Washington Times, newpost.gr, 17/2/2020) δηλαδή της Ιδιωτικής FED, που μέχρι σήμερα εξέδιδε τα δολάρια, και του ΚΡΑΤΟΥΣ (ΗΠΑ), που με διάταγμα του Προέδρου των ΗΠΑ πρόσφατα εκδίδει πλέον τα δολάρια, αποτυπώνεται με 4.491 νεκρούς στις 16-4-2020 στις ΗΠΑ (pronews.gr, 17/4/2020).
Μοιάζει ότι κινδυνεύουν πλέον οι Τράπεζες και οι Εταιρείες να επωμισθούν το παγκόσμιο πλασματικό χρέος προς τις τράπεζες που φαίνεται ότι είναι 255 τρις $, δηλαδή περίπου το 322% της ετήσιας παραγωγής όλου του πλανήτη (kathimerini.gr, 5/3/2020). ΤΡΕΛΟ.
Αλλά η επάνοδος στις αξίες της ζωής, συμπαρασύρουν και δίνουν ευκαιρία στην επαναφορά στο προσκήνιο των αγροτών, οι οποίοι είναι οι φροντιστές της φύσης, και στον επανακαθορισμό των προτεραιοτήτων. Μια επανεκκίνηση της οικονομίας θα έπρεπε να δίνει προτεραιότητα στην πραγματική παραγωγή εθνικού πλούτου, και στους αγρότες.
Αλλά οι αγρότες είναι επιμελώς διαλυμένοι, με μακροχρόνια επέμβαση των αστικών πολιτικών κομμάτων, τα οποία κόμματα φοβόντουσαν την πιθανότητα να συμβεί ακριβώς αυτό που συμβαίνει σήμερα με την πανδημία του κοροναϊού, δηλαδή την επαναξιολόγηση των αξιών με βάση την πραγματική ζωή.
Και στον αγώνα της κατάκτησης της εξουσίας, την επιβάρυνση του κόστους του πολέμου μεταξύ κρατών και τραπεζών, μοιάζει ότι θα το πληρώσουν τελικά οι πολίτες και οι κοινωνίες, αν ΔΕΝ προλάβουν να οργανωθούν επαρκώς, Ούτε τα κράτη (Δημόσιοι Υπάλληλοι, εκπρόσωποι του κράτους κλπ), ούτε οι τράπεζες (χρηματιστές, πολυεθνικές κλπ) μοιάζει να μετέχουν στο τελικό κόστος.
Σε παρεμφερείς μικρότερης κλίμακας καταστάσεις είχαμε εξεγέρσεις των ανοργάνωτων πολιτών, μεταξύ των οποίων μπορούμε να δούμε τα «κίτρινα γιλέκα» της Γαλλίας, τις εξεγέρσεις στους Αραβόφωνους λαούς, την εξέγερση στο Ιράν, και πολλές άλλες.
Η μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam επισημαίνει ότι επιπλέον μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο κινδυνεύουν να βυθιστούν στη φτώχεια εάν δεν τεθούν γρήγορα σε εφαρμογή προγράμματα στήριξης, ειδικά προς τις λιγότερο προνομιούχες περιοχές, για να αντιμετωπιστεί ο αντίκτυπος της παγκόσμιας πανδημίας του κορονοϊού, με έκθεσή που δημοσιεύθηκε (9/4/2020).
Η πανδημία αναγκάζει τις κυβερνήσεις να απαγορεύουν τις εξαγωγές τροφίμων (Ρωσία-σιτάρι, Καζακστάν-ζάχαρη & αλεύρι, η Σερβία-μαγειρικό λάδι, Βιετνάμ & Ινδία-ρύζι κλπ). Επομένως παρουσιάζεται μία σημαντική ευκαιρία για τη γεωργική παραγωγή και για τη βιομηχανία τροφίμων στην Ελλάδα μας. Όταν όμως η κυβέρνηση αποφασίζει μέτρα 100 εκ. € για σεμινάρια επιστημόνων (άσκοπη επιδότηση πελατειακής μορφής) και μόνο 150 εκ. € για τη γεωργία (+100 εκ€ αλιείας), τότε η χώρα μας είναι καταδικασμένη. Analyst team, 10/4/2020.
Ο προβληματισμός για τις αιτίες της κρίσης φαίνεται πως οδηγεί τους Έλληνες καταναλωτές σε μία πιο συνειδητή καταναλωτική συμπεριφορά, η οποία υπαγορεύει στροφή στα ελληνικά προϊόντα. Το 82% των Ελλήνων προτιμά τα ελληνικά προϊόντα, όπως προκύπτει από την ετήσια έρευνα που διεξήχθη στο Εργαστήριο Μάρκετινγκ του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Μόνο οι (μη) έλληνες της λεγόμενης τουριστικής βιομηχανίας (?) ξοδεύουν μόνο 7% των δαπανών τους σε ελληνικά αγροτικά προϊόντα (13% στην Κρήτη), ενώ στην Ιταλία οι Ιταλοί ξενοδόχοι ξοδεύουν το 70% των δαπανών τους σε Ιταλικά αγροτικά προϊόντα. ΔΕΝ γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί η ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κράτος, εξ ονόματος των ελλήνων πολιτών, πρέπει να στηρίξουν τους «αποικοκρατικής» νοοτροπίας επιχειρηματίες τουρισμού, εάν αυτοί δεν αποφασίζουν να αγοράζουν ελληνικά προϊόντα και να μετέχουν στο οικονομικό τοπικό αναπτυξιακό γίγνεσθαι της ελληνικής κοινωνίας.
Φαίνεται να κυριαρχεί στην αγορά το καταναλωτικό κίνημα για τη στροφή στο Made in Greece, ενώ ιδιαίτερη σημασία έχει η ορθολογική αντιμετώπιση του θέματος και η κατανόηση από το σύνολο σχεδόν των πολιτών, της σημασίας που έχει η στήριξη των εγχώριων προϊόντων για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Μιλώντας στο CNN Greece o Καθ Γ. Μπάλτας, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, σχολίασε: «Το καταναλωτικό κίνημα “Made in Greece” αφορά συμπεριφορές αυτοσυντήρησης που αναπτύσσονται στην ελληνική κοινωνία που προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή την παραγωγική βάση της χώρας και τις θέσεις εργασίας». infognomonpolitics.gr, 9/4/2020.
Και οι έλληνες αγρότες, ανοργάνωτοι, διαλυμένοι, ιδιοτελείς, υποταγμένοι σε πελατειακές και κομματικές εξαρτήσεις, μέσω πολιτικών «νταβατζήδων» (όρος που πολιτογραφήθηκε από έλληνα Πρωθυπουργό), φαίνονται κατώτεροι των αναγκών της ελληνικής κοινωνίας και του ρόλου τους, περιοριζόμενοι σε ζητιανιές επιδοτήσεων και σε αιτήματα για εισαγωγή φτηνών εργατών για το μάζεμα της εσοδείας 2020 … ΚΡΙΜΑ
Για την καταγραφή, Δημήτρης Μιχαηλίδης, Δημόσια Γράφων, ΑγροΝέα
.webp "ΑΡΓΟΛΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ")