Η ιδιαιτερότητα της φωλιάς, είναι ότι διαθέτει μία μακριά σήραγγα εισόδου για να προφυλάσετε από τους εχθρούς. Η κορώνα, ο μανδύας και οι ώμοι είναι μαυρογάλαζα. Χαρακτηριστικά μαύρα φτερά, πολύ μακριά ουρά και το καστανοκόκκινο ουροπύγιο. Στα πλάγια του κεφαλιού φέρει μια καστανή ζώνη, που συνεχίζει μέχρι τον σβέρκο. Το στήθος και η κοιλιά είναι ανοιχτόχρωμα με αχνές γραμμώσεις.
Πετάει πιο ήρεμα από τα άλλα χελιδόνια, αφήνοντας συνήθως μια τραχιά, λεπτή φωνή ενώ το τραγούδι του είναι μελωδικό.
Είναι αποδημητικό πουλί που εμφανίζεται στην Ελλάδα το Μάρτιο και φεύγει στα τέλη Σεπτεμβρίου για να διαχειμάσει στην Αφρική.
Παρατηρείται σε σημαντικούς πληθυσμούς σε αγροτικούς οικισμούς, σε ανοιχτές ορεινές και ημιορεινές περιοχές.
Γεννά δύο φορές το έτος την περίοδο Απριλίου-Ιουνίου, 3-5 αυγά την κάθε φορά. Φτιάχνει τη φωλιά του σε εσοχές βράχων, κάτω από γέφυρες και σε στέγες αγροτικών κτιρίων. Η φωλιά έχει πολύ χαρακτηριστική μορφή, είναι κλειστή σαν μικρή στάμνα και διαθέτει σωλήνα εισόδου. Για την κατασκευή της χρησιμοποιεί λάσπη και πούπουλα.
Τρέφεται με μικρά έντομα που συλλαμβάνει καθώς πετά.
Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.
Η οικογένεια αποτελείται από τα εξής είδη.
Χελιδόνια (Hirundinidae)
Σταυλοχελίδονο (Hirundo rustica)
Μιλτοχελίδονο (Hirundo daurica)
Βραχοχελίδονο (Ptyonoprogne rupestris)
Ορθοχελίδονο (Riparia riparia)
Σπιτοχελίδονο (Delichon urbica)
