Η ανησυχία μας έγκειται στο κατά πόσο αυτή η ηλικιακή ομάδα των νηπίων, είναι αναγκαίο, σκόπιμο και ωφέλιμο να παρακολουθήσει τα ψηφιακά μαθήματα, αλλά και στο κατά πόσο υπάρχουν οι συνθήκες, οι υποδομές καθώς και το νομικό πλαίσιο, ώστε ένα τέτοιο εγχείρημα να καταστεί υλοποιήσιμο.
Αναλυτικότερα, το ερώτημα για την αναγκαιότητα αφορά κυρίως στο γεγονός ότι το νηπιαγωγείο είναι πρωτευόντως βιωματικό σχολείο και δεν έχει ως άμεσο στόχο του το μαθησιακό και γνωσιακό κομμάτι. Σκοπός του νηπιαγωγείου είναι η ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού, με την ενίσχυση των έξι διαφορετικών τομέων ανάπτυξης της προσωπικότητάς του, που έχουν άμεση συνάρτηση και αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους (σωματική, αντιληπτική-αισθητηριακή, επικοινωνιακή-γλωσσική, γνωστική, συναισθηματική και κοινωνική). Προσφέρεται το σχολείο ως τόπος κοινωνικοποίησης, εξωστρέφειας, αυτονομίας, ανάπτυξης φιλικών σχέσεων και σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ μαθητή και δασκάλου, ανάπτυξης συνεργασίας μέσω του παιχνιδιού, ανεξαρτητοποίησης των νηπίων από το οικογενειακό τους περιβάλλον, ανάπτυξης δεξιοτήτων στη ζωγραφική, στο θεατρικό παιχνίδι, προσαρμογής στη σχολική διαδικασία, κτλ.
Μέσω των ψηφιακών τάξεων, σε καμία περίπτωση, δεν καταφέρνει το νηπιαγωγείο να επιτελέσει το σκοπό αυτό.
Αμφιβάλλουμε για το κατα πόσο είναι εφικτό, να παρακολουθήσουν παιδιά ηλικίας 4-6 ετών, το μάθημα μέσα από μια οθόνη για αρκετή ώρα, να διατηρήσουν την προσοχή τους, να αλληλεπιδράσουν με τον/την νηπιαγωγό, αλλά και μεταξύ τους, να τους επιβληθεί ο/η εκπαιδευτικός μέσα από τη χαοτική ψηφιακή τάξη, και να καταφέρουν εν τέλει να μάθουν μέσα από αυτή την διαδικασία και να αναπτυχθούν, χωρίς να κουραστούν ή να υπερδιεγερθούν αισθητηριακά και κινητικά ή να μπερδευτούν ή και να εθιστούν στις οθόνες.
Πολύ βασικό για εμάς επίσης, είναι ότι θίγεται η ισοτιμία της πρόσβασης στην εκπαίδευση. Επειδή αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει το υπόβαθρο, υλικοτεχνικά και γνωσιακά, ώστε να μπορούν όλοι οι μαθητές ανά την Ελλάδα να έχουν πρόσβαση στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, είναι πολλοί εκείνοι που θα αποκλειστούν. Οι περιπτώσεις είναι πολλές. Υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν στα σπίτια τους σταθερό τηλέφωνο ή πρόσβαση στο διαδίκτυο, που δεν έχουν καθόλου υπολογιστή ή τάμπλετ, ή που ο αριθμός των συσκευών δεν επαρκεί ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες όλου του σπιτιού (άλλα αδέλφια μαθητές, γονείς σε τηλεργασία) ή που δεν έχουν ενήλικα γονέα ή κηδεμόνα με γνώσεις υπολογιστών, καθώς στη νηπιακή ηλικία τα παιδιά χρειάζονται τη βοήθεια ενήλικα για τη συμμετοχή τους στην ψηφιακή πλατφόρμα. Προκύπτουν επομένως, κοινωνικά κριτήρια, επειδή κάποιοι γονείς ή κηδεμόνες δε διαθέτουν τα τεχνικά και οικονομικά μέσα ή τις γνώσεις, κριτήρια που δημιουργούν ανισότητες και πλήττουν κατάφορα το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της ελληνικής εκπαίδευσης.
Καλούμε Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων, γονείς και εκπαιδευτικούς να απέχουν από τη διαδικασία της Σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης για μαθητές νηπιαγωγείου.
Ψήφισμά: secure.avaaz.org
Η ανησυχία μας έγκειται στο κατά πόσο αυτή η ηλικιακή ομάδα των νηπίων, είναι αναγκαίο, σκόπιμο και ωφέλιμο να παρακολουθήσει τα ψηφιακά μαθήματα, αλλά και στο κατά πόσο υπάρχουν οι συνθήκες, οι υποδομές καθώς και το νομικό πλαίσιο, ώστε ένα τέτοιο εγχείρημα να καταστεί υλοποιήσιμο.
Αναλυτικότερα, το ερώτημα για την αναγκαιότητα αφορά κυρίως στο γεγονός ότι το νηπιαγωγείο είναι πρωτευόντως βιωματικό σχολείο και δεν έχει ως άμεσο στόχο του το μαθησιακό και γνωσιακό κομμάτι. Σκοπός του νηπιαγωγείου είναι η ολόπλευρη ανάπτυξη του παιδιού, με την ενίσχυση των έξι διαφορετικών τομέων ανάπτυξης της προσωπικότητάς του, που έχουν άμεση συνάρτηση και αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους (σωματική, αντιληπτική-αισθητηριακή, επικοινωνιακή-γλωσσική, γνωστική, συναισθηματική και κοινωνική). Προσφέρεται το σχολείο ως τόπος κοινωνικοποίησης, εξωστρέφειας, αυτονομίας, ανάπτυξης φιλικών σχέσεων και σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ μαθητή και δασκάλου, ανάπτυξης συνεργασίας μέσω του παιχνιδιού, ανεξαρτητοποίησης των νηπίων από το οικογενειακό τους περιβάλλον, ανάπτυξης δεξιοτήτων στη ζωγραφική, στο θεατρικό παιχνίδι, προσαρμογής στη σχολική διαδικασία, κτλ.
Μέσω των ψηφιακών τάξεων, σε καμία περίπτωση, δεν καταφέρνει το νηπιαγωγείο να επιτελέσει το σκοπό αυτό.
Αμφιβάλλουμε για το κατα πόσο είναι εφικτό, να παρακολουθήσουν παιδιά ηλικίας 4-6 ετών, το μάθημα μέσα από μια οθόνη για αρκετή ώρα, να διατηρήσουν την προσοχή τους, να αλληλεπιδράσουν με τον/την νηπιαγωγό, αλλά και μεταξύ τους, να τους επιβληθεί ο/η εκπαιδευτικός μέσα από τη χαοτική ψηφιακή τάξη, και να καταφέρουν εν τέλει να μάθουν μέσα από αυτή την διαδικασία και να αναπτυχθούν, χωρίς να κουραστούν ή να υπερδιεγερθούν αισθητηριακά και κινητικά ή να μπερδευτούν ή και να εθιστούν στις οθόνες.
Πολύ βασικό για εμάς επίσης, είναι ότι θίγεται η ισοτιμία της πρόσβασης στην εκπαίδευση. Επειδή αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει το υπόβαθρο, υλικοτεχνικά και γνωσιακά, ώστε να μπορούν όλοι οι μαθητές ανά την Ελλάδα να έχουν πρόσβαση στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, είναι πολλοί εκείνοι που θα αποκλειστούν. Οι περιπτώσεις είναι πολλές. Υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν στα σπίτια τους σταθερό τηλέφωνο ή πρόσβαση στο διαδίκτυο, που δεν έχουν καθόλου υπολογιστή ή τάμπλετ, ή που ο αριθμός των συσκευών δεν επαρκεί ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες όλου του σπιτιού (άλλα αδέλφια μαθητές, γονείς σε τηλεργασία) ή που δεν έχουν ενήλικα γονέα ή κηδεμόνα με γνώσεις υπολογιστών, καθώς στη νηπιακή ηλικία τα παιδιά χρειάζονται τη βοήθεια ενήλικα για τη συμμετοχή τους στην ψηφιακή πλατφόρμα. Προκύπτουν επομένως, κοινωνικά κριτήρια, επειδή κάποιοι γονείς ή κηδεμόνες δε διαθέτουν τα τεχνικά και οικονομικά μέσα ή τις γνώσεις, κριτήρια που δημιουργούν ανισότητες και πλήττουν κατάφορα το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της ελληνικής εκπαίδευσης.
Καλούμε Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων, γονείς και εκπαιδευτικούς να απέχουν από τη διαδικασία της Σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης για μαθητές νηπιαγωγείου.
Ζητάμε από την Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, κυρία Νίκη Κεραμέως, την απόσυρση της εγκυκλίου για σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση στα νηπιαγωγεία.
