Αυτό πιστοποιούν και τα ανασκαφικά ευρήματα που ήρθαν στο φως από το 1952. Στον αρχαιολογικό χώρο ο επισκέπτης θα αντικρίσει λακκοειδείς και θολωτούς τάφους, νεολιθικά λείψανα, ίχνη πύργων, την περίφημη «Οικία των Κεράμων», ερείπια άλλων κτιρίων και της οχύρωσης. Όλα τα ευρήματα του οικισμού έχουν μεταφερθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο Άργους. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν ένα πήλινο γυναικείο ειδώλιο της Νεολιθικής Εποχής και σφραγιδόλιθοι.
Σε απόσταση 9 χλμ. νότια της πόλης του Άργους, στους ανατολικούς πρόποδες του όρους Ποντίνου, βρίσκεται ο προϊστορικός οικισμός της Λέρνας, η οποία πιθανόν πήρε το όνομά της από τον θρυλικό βασιλιά Λέρνο. Εδώ, σύμφωνα με το μύθο, στα νερά της λίμνης Λέρνης ζούσε ένα μυθικό τέρας, η Λερναία Ύδρα, την οποία σκότωσε ο Ηρακλής ολοκληρώνοντας έναν απ’ τους δώδεκα άθλους του.
Η Λέρνα πρωτοκατοικήθηκε στα Νεολιθικά χρόνια, καθώς λόγω των πλούσιων υδάτων της συγκεντρώθηκαν στην περιοχή διάφοροι πληθυσμοί. Η ακμή της όμως τοποθετείται στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού. Τότε αναπτύσσει εμπορικές σχέσεις με την Κρήτη κι άλλα νησιά του Αιγαίου. Αυτή η ανάπτυξή της έστρεψε εναντίον της τις Μυκήνες που της επιτέθηκαν πολλές φορές. Επίσης το Άργος τη χρησιμοποιούσε ως προγεφύρωμα, προκειμένου να προστατευθεί απ’ τις επιθέσεις της Σπάρτης με αποτέλεσμα ο οικισμός να υποστεί πολλές καταστροφές μέχρι και την κατάκτησή του από τους Ρωμαίους.
Οι ανασκαφές που ξεκίνησαν το 1952 από Αμερικανούς αρχαιολόγους, έφεραν στο φως τον οικισμό που άκμασε την Πρωτοελλαδική Εποχή, αλλά και ευρήματα προγενέστερης και μεταγενέστερης εποχής πιστοποιώντας τη συνεχή κατοίκηση αυτού του χώρου.
Λακκοειδείς τάφοι, λείψανα, τοπικά αγγεία και λίθινα εργαλεία αποδεικνύουν περίτρανα την κατοίκηση της περιοχής στη Νεολιθική Εποχή. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζει ένα πήλινο αγαλματίδιο γυναίκας. Όμως τα περισσότερα ευρήματα προέρχονται από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού. Τότε κτίστηκε και η περίφημη «Οικία των Κεράμων», που χρονολογείται στα 2.500 π.Χ. και πήρε τό όνομά της από τα πολλά πήλινα κεραμίδια που αποκαλύφθηκαν στη στέγη της.
Σε απόσταση 9 χλμ. νότια της πόλης του Άργους, στους ανατολικούς πρόποδες του όρους Ποντίνου, βρίσκεται ο προϊστορικός οικισμός της Λέρνας, η οποία πιθανόν πήρε το όνομά της από τον θρυλικό βασιλιά Λέρνο. Εδώ, σύμφωνα με το μύθο, στα νερά της λίμνης Λέρνης ζούσε ένα μυθικό τέρας, η Λερναία Ύδρα, την οποία σκότωσε ο Ηρακλής ολοκληρώνοντας έναν απ’ τους δώδεκα άθλους του.
Η Λέρνα πρωτοκατοικήθηκε στα Νεολιθικά χρόνια, καθώς λόγω των πλούσιων υδάτων της συγκεντρώθηκαν στην περιοχή διάφοροι πληθυσμοί. Η ακμή της όμως τοποθετείται στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού. Τότε αναπτύσσει εμπορικές σχέσεις με την Κρήτη κι άλλα νησιά του Αιγαίου. Αυτή η ανάπτυξή της έστρεψε εναντίον της τις Μυκήνες που της επιτέθηκαν πολλές φορές. Επίσης το Άργος τη χρησιμοποιούσε ως προγεφύρωμα, προκειμένου να προστατευθεί απ’ τις επιθέσεις της Σπάρτης με αποτέλεσμα ο οικισμός να υποστεί πολλές καταστροφές μέχρι και την κατάκτησή του από τους Ρωμαίους.
Οι ανασκαφές που ξεκίνησαν το 1952 από Αμερικανούς αρχαιολόγους, έφεραν στο φως τον οικισμό που άκμασε την Πρωτοελλαδική Εποχή, αλλά και ευρήματα προγενέστερης και μεταγενέστερης εποχής πιστοποιώντας τη συνεχή κατοίκηση αυτού του χώρου.
Λακκοειδείς τάφοι, λείψανα, τοπικά αγγεία και λίθινα εργαλεία αποδεικνύουν περίτρανα την κατοίκηση της περιοχής στη Νεολιθική Εποχή. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζει ένα πήλινο αγαλματίδιο γυναίκας. Όμως τα περισσότερα ευρήματα προέρχονται από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού. Τότε κτίστηκε και η περίφημη «Οικία των Κεράμων», που χρονολογείται στα 2.500 π.Χ. και πήρε τό όνομά της από τα πολλά πήλινα κεραμίδια που αποκαλύφθηκαν στη στέγη της.
Στα δωμάτιά της ανακαλύφθηκαν πήλινες σφραγίδες, που μαρτυρούν την εμπορική ακμή της Λέρνας. Δίπλα από το κτίριο ίχνη πύργων οδηγούν στο συμπέρασμα πως το οίκημα αποτελούσε ανάκτορο ή διοικητήριο της εποχής. Γύρω από τα ερείπια του κτιρίου υπάρχουν λείψανα μεγάλων κυκλικών λίθινων τύμβων, οι οποίοι χτίστηκαν σε μεταγενέστερη εποχή πάνω στο κεντρικό κτίριο. Επίσης βρέθηκαν στον οικισμό χάλκινες λεπίδες, μικρά λίθινα περιδέραια, πήλινα αγγεία, υδρίες διαφόρων μορφών και άλλα αντικείμενα που ανήκουν στη Μέση Εποχή του Χαλκού.
Εντύπωση προκαλούν και οι δύο λακκοειδείς τάφοι κι άλλα αγγεία, που προδίδουν την κατοίκηση του χώρου στα μυκηναϊκά χρόνια, όταν ο χώρος χρησίμευσε ως νεκροταφείο. Τέλος αποκαλύφθηκαν ερείπια οικοδομών, τάφοι και διάφορα αντικείμενα που σχετίζονται με τη λατρεία των νεκρών αλλά και άλλα οικιακής χρήσης, τα οποία χρονολογούνται σε μετέπειτα περιόδους ώς και τα Ρωμαϊκά χρόνια.
