Ο όρμος της Ζωγεριάς βρίσκεται στα βόρεια του νησιού, σε ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο γεμάτο με ελαιόδεντρα και καταπράσινα πεύκα που καταλήγουν κυριολεκτικά μέσα στο δροσερό θαλασσινό νερό. Στην πραγματικότητα όμως, ο όρμος αποτελείται από δύο διαφορετικούς μικρούς κόλπους. Στον πρώτο από αυτούς, υπάρχει μια ήπια αμμουδερή οργανωμένη παραλία, ενώ καθ’ όλη την τουριστική περίοδο, λειτουργεί εκεί και ταβέρνα.
Η πρόσβαση μπορεί να γίνει τόσο από ξηράς όσο και δια θαλάσσης, μιας και φτάνουν εκεί αρκετά καΐκια αλλά και θαλάσσια ταξί, τα οποία αναχωρούν από το νέο λιμάνι του νησιού. Ο διπλανός κόλπος, που είναι και ο μεγαλύτερος εκ των δύο, είναι ολόκληρος μια τεράστια απόμερη παραλία που στην αγκάλη της αγκυροβολούν καθημερινά πολλών ειδών σκάφη, πολυτελείας και μη.
Για την ακρίβεια, αυτός ο κόλπος αποτελεί ορμητήριο για πολλά ιστιοφόρα, αφού συνδυάζει όλα εκείνα που ο τρόπος ζωής τους αντιπροσωπεύει… καθαρά δροσερά νερά σε ένα ήρεμο φυσικό τοπίο μακριά από πολυκοσμία.
Στη μέση του κόλπου, στέκει αγέρωχη η εκκλησία της Αναλήψεως, η οποία οικοδομήθηκε το 1853 και στα μέσα του 19ου αιώνα λειτούργησε ως λοιμοκαθαρτήριο για τους ναυτικούς και τους ταξιδιώτες, λόγω των επιδημιών χολέρας και πανούκλας που είχαν ξεσπάσει στην Ευρώπη το 1837.
Λίγα μέτρα από την Ανάληψη, στην άκρη του μεγάλου όρμου της Ζωγεριάς, πάνω στα ολόλευκα πλατιά βράχια, είναι χτισμένο το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, το οποίο λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1989, ήταν έτοιμο να καταρρεύσει όμως ξαναχτίστηκε.
Στον μικρό του περίβολό τελούνται αρκετοί κοσμικοί γάμοι από την Αθήνα και όχι μόνο, με μια παραδοσιακή ή ακόμα και μοντέρνα τελετή, κάτω από το φως του φεγγαριού και με μουσική υπόκρουση τους πανέμορφους ήχους των κυμάτων τη στιγμή που ανταμώνουν με τα διψασμένα βράχια της ξηράς.
Μπορεί λοιπόν ο όρμος της Ζωγεριάς να αποτελείται από δύο διαφορετικούς κόλπους που συνδυάζονται αρμονικά, το σύνολο όμως των εικόνων τους είναι τόσο μαγικό, όπως άλλωστε και ολόκληρο το νησί των Σπετσών.
