Αναφέρει χωρίς ντροπή ότι ανάλογα με τα ποσοστά συμμετοχής των μαθητών στα μαθήματα (π.χ στα μαθήματα επιλογής στα εικαστικά και τη μουσική της Α’ Λυκείου) τα μαθήματα αυτά θα κόβονται, αφού «δεν μπορούσαν να υπηρετήσουν το σκοπό τους».
Κάνει ότι δεν ξέρει τίποτα για το φόνο… Πως επιλέγει ένας μαθητής ένα μάθημα επιλογής ή ακόμα και κατεύθυνσης/ειδικότητας; Με βάση το τι θέλει; Ή με βάση το τι υπάρχει σε κάθε σχολείο - με το πιστόλι στον κρόταφο - λόγω των ελλείψεων στο προσωπικό και τα όρια των τμημάτων;
Κατά τα άλλα το Υπουργείο Παιδείας αγωνιούσε για το πόσο ρόλο παίζει η ποίηση στη νέα γενιά… Είναι φανερό ότι η ζωγραφική, τα καλλιτεχνικά και γενικά η αισθητική καλλιέργεια προορίζεται για όποιον μπορεί να τα πληρώσει. Αντιλαμβανόμαστε τι δεξιότητες θέλει η κυβέρνηση για τα παιδιά μας. Σαν αυτή της επιχειρηματικότητας, να διδάσκουμε στη νέα γενιά της εκ περιτροπής εργασίας τις αξίες των βιομηχάνων και των εφοπλιστών.
Συνεχίζοντας το Υπουργείο παιδείας στο δελτίο τύπου μας λέει και το αμίμητο. Αφού στη Γ’ Λυκείου σε πανελλαδικώς εξεταζόμενα ειδικά μαθήματα, π.χ ελεύθερο και γραμμικό σχέδιο η συμμετοχή είναι χαμηλή να τα κόψουμε και αυτά… Αφού αρχιτέκτονες και πολιτικοί μηχανικοί δεν θα γίνουν και τόσοι πολλοί ας πληρώσουν οι οικογένειες τους το κόστος σπουδών τους.
Έτσι και αλλιώς αυτό ήδη συμβαίνει εδώ και χρόνια με ευθύνη πολλών κυβερνήσεων και για τους μαθητές που θέλουν να σπουδάσουν Μουσική, αφού τα ειδικά μαθήματα στα οποία πρέπει να εξεταστούν δεν διδάσκονται στα λύκειο.
Καταλαβαίνουμε ότι αυτή η λογική των μαθητών - πελατών είναι πολύ επικίνδυνη, αυξάνει το κόστος σπουδών για τις λαϊκές οικογένειες, ενώ δημιουργεί τετελεσμένα για τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών.
Η απάντηση όλων μας είναι μία:
Η μόρφωση δεν είναι κονσέρβα να πουλιέται, δικαίωμα μας με αγώνες κατακτιέται!
