Ο περιορισμός στο σπίτι ήταν πρόκληση για το σύνολο της κοινωνίας. Για πολλές, όμως, από τις γυναίκες που βίωναν ήδη δύσκολες καταστάσεις, αποτέλεσε θρυαλλίδα εξελίξεων. Η συνύπαρξη με τον κακοποιητικό σύντροφο περισσότερες ώρες την ημέρα έγινε πρόσφορο έδαφος για ακραίες συνθήκες.
Η υποστήριξη των γυναικών που υφίστανται βία βρίσκεται στον πυρήνα των δραστηριοτήτων του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας. Συνεπώς, με αίσθημα ευθύνης,συνεχίσαμε κανονικά το έργο μας και καθ’ όλο το χρονικό διάστημα της καραντίνας. Τα 14 Συμβουλευτικά μας Κέντρα λειτουργούσαν προσαρμοσμένα στις επικρατούσες συνθήκες. Παρείχαν το σύνολο των υπηρεσιών τους στις ενδιαφερόμενες γυναίκες από εξειδικευμένο προσωπικό (σύμβουλο υποδοχής, ψυχολόγο, κοινωνική/-ό λειτουργό, νομικό). Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, η «πόρτα» μας έμεινε ανοιχτή και οι γυναίκες, γνωρίζοντάς το, προσέτρεχαν σ’ εμάς, ζητώντας ψυχοκοινωνική και νομική στήριξη.
Για ορισμένες γυναίκες, η παραμονή στο σπίτι ήταν επικίνδυνη και ήταν επιτακτική και άμεση η ανάγκη φιλοξενίας τους. Δόθηκε λύση και στο ζήτημα αυτό, με τη συνεργασία της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων και της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας. Οι ενδιαφερόμενες γυναίκες θύματα βίας βρήκαν καταφύγιο σε ασφαλή καταλύματα που εξασφαλίστηκαν στο πλαίσιο της συνεργασίας αυτής και χρησιμοποιήθηκαν προς εξυπηρέτηση των γυναικών αυτών μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας εισαγωγής τους σε ένα από τους 20 Ξενώνες Φιλοξενίας, που υπάγονται στο δίκτυο της ΓΓΟΠΙΦ για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών. Από πλευράς ΚΕΘΙ, η επιστημονική εποπτεία των δομών του Δικτύου της ΓΓΟΠΙΦ συνεχίστηκε απρόσκοπτα, ενώ η Τριμελής Ομάδα Επιστημονικού Συντονισμού συνέβαλε στην σύνταξη των οδηγιών για την λειτουργία των προσωρινών καταλυμάτων και μαζί με τις Επιστημονικές επόπτριες στην διαχείριση των έκτακτων περιστατικών αλλά και την εύρυθμη λειτουργία του συνόλου του Δικτύου.
Για να αποδώσουν όλα αυτά όμως, το μήνυμα ενάντια στη βία κατά των γυναικών χρειάστηκε να φτάσει παντού. Τα στελέχη των Συμβουλευτικών μας Κέντρων, συνέχισαν ανελλιπώς τις επαφές με φορείς και υπηρεσίες για να ενημερώνουν για τη λειτουργία τους και τη δυνατότητα παραπομπής γυναικών σε αυτά. Μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ, περιφερειακών και μη, στάθηκαν αρωγοί στις προσπάθειές μας, προβάλλοντας τις δράσεις μας, ενώ οι ενημερωτικές εκστρατείες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ταυτόχρονα με αυτές στα ΜΜΕ, απέδωσαν.
Ναι, υπήρξε αύξηση στις καταγγελίες το διάστημα του περιορισμού στο σπίτι. Σύμφωνα με τα στοιχεία της γραμμής SOS 15900 για τον Απρίλιο, οι συνολικές κλήσεις ανήλθαν στις 1.769. Αυτές που αφορούσαν περιστατικά βίας έφτασαν τις 1.070, ενώ οι κλήσεις για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας ήταν 648, από τις 166 του Μαρτίου. Το μεγαλύτερο ποσοστό κλήσεων έγινε από την ίδια την ωφελούμενη, ενώ η κλήση για 1η φορά στην γραμμή SOS αποτέλεσε την συντριπτική πλειοψηφία (91%).
Πρόκειται για ανησυχητικά στατιστικά, αλλά ταυτόχρονα αποδεικνύουν πως οι γυναίκες μαθαίνουν τα δικαιώματά τους -ακόμα και κατά την καραντίνα- τα διεκδικούν και ξέρουν ότι είμαστε εδώ γι’ αυτές.
Σίγουρα, βρεθήκαμε να πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά, αλλά δεν χάσαμε τον στόχο μας: την παροχή υποστήριξης και βοήθειας σε όλες τις γυναίκες που το έχουν ανάγκη.
Τα καταφέραμε, πετύχαμε τον στόχο: ήμασταν εκεί όταν μας χρειάστηκαν, αλλά δεν σταματούμε, γιατί η βία κατά των γυναικών δεν έπαψε με τη λήξη της καραντίνας. Συνεχίζουμε να εργαζόμαστε για το μεγάλο στόχο που είναι η πρόληψη και αντιμετώπιση της έμφυλης/ ενδοοικογενειακής βίας. Η εμπειρία του προηγούμενου διαστήματος ήταν χρήσιμη, την κρατάμε αλλά ήδη σχεδιάζουμε την επόμενη μέρα και συνεχίζουμε να εργαζόμαστε για την επίτευξη του μεγάλου στόχου. Συνεχίζουμε…
