Καιρό τώρα ακούω συνεχώς από αυτούς οι οποίοι δεν ανέχονται για δικούς τους λόγους προσωπικούς την αναφορά σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την φροντίδα, το ενδιαφέρον αλλά και την προσπάθεια που καταβάλλει ο Δήμος το φοβερό επιχείρημα «αυτά είναι τα αυτονόητα».
Θεωρώ ότι οι θιασώτες του επιχειρήματος του αυτονόητου δύο πράγματα μπορεί να έχουν πάθει:
Πρώτον να προέρχονται και να έχουν μείνει σε μία εντελώς διαφορετική εποχή (πριν πολλά χρόνια) την εποχή εκείνη που τα χρήματα στους δήμους έρεαν μέσα από πολλών ειδών ρυάκια από το κεντρικό κράτος όπως σχεδόν 20πλάσιες χρηματοδοτήσεις, έκτακτες επιχορηγήσεις, χορηγίες, κληροδοτήματα, μερίσματα από μετοχές τραπεζών και αλλά πολλά.
Ή δεύτερον έχουν πλήρη άγνοια της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στους δήμους αλλά και στην κοινωνία.
Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι.
Αυτονόητο ήταν ο ηλεκτροφωτισμός και η συντήρηση του όπως επίσης και οι επεκτάσεις ρεύματος όταν ήταν αυτονόητη η πληρωμή του ρεύματος στη ΔΕΗ από τον κόσμο έτσι ώστε ο Δήμος να εισπράττει από κει τα ανταποδοτικά τέλη για τον ηλεκτροφωτισμό.
Αυτονόητο ήταν ο ηλεκτροφωτισμός και η συντήρηση του όπως επίσης και οι επεκτάσεις ρεύματος όταν ήταν αυτονόητη η πληρωμή του ρεύματος στη ΔΕΗ από τον κόσμο έτσι ώστε ο Δήμος να εισπράττει από κει τα ανταποδοτικά τέλη για τον ηλεκτροφωτισμό.
Στην παρούσα κατάσταση που ένα μικρό ποσοστό μόνο των πολιτών έχει τακτοποιήσει τις οφειλές του στη ΔΕΗ και όσοι κάνουν ρύθμιση ρυθμίζουν το ηλεκτρικό ρεύμα και όχι τα ανταποδοτικά δημοτικά τέλη του ηλεκτροφωτισμού προς τους δήμους τότε καταλαβαίνετε ότι το αυτονόητο της συντήρησης του ηλεκτροφωτισμού έχει πάει περίπατο μαζί με το αυτονόητο της εξόφλησης του λογαριασμού από τον πολίτη προς την ΔΕΗ.
Εκτός αν οι «αυτονόητοι» αυτοί τύποι δεν έχουν αντιληφθεί το μεγάλο κοινωνικό και ανθρωπιστικό θέμα που λέγεται βασική ηλεκτροδότηση του ελληνικού νοικοκυριού. Αυτό σημαίνει ότι οικονομικά ουδεμία σχέση δεν έχει με την τεράστια κοινωνική ομάδα που ονομάζεται «οφείλω στη Δ.Ε.Η» ή «μου κόβουν το ρεύμα»
Αυτονόητο ήταν κάποτε το θέμα της καθαριότητας όταν επίσης τα ανταποδοτικά τέλη που ο Δήμος πρέπει να εισπράττει μέσω του λογαριασμού του ρεύματος έφταναν στο Δήμο μέσω της αυτονόητης πληρωμής του ρεύματος στη ΔΕΗ. Έπαψε η εξόφληση του λογαριασμού του ρεύματος να είναι αυτονόητη; Τότε έπαψε και η καθαριότητα η συντήρηση των δημοτικών χωρών να είναι αυτονόητη.
Αυτονόητη θα ήταν η συντήρηση των δρόμων και του οδοστρώματος όταν τα χρήματα τα οποία πληρώνουν οι πολίτες για τους δρόμους και για την συντήρησή τους ερχόταν στους δήμους και όχι στο κεντρικό κράτος βλέπε τέλη κυκλοφορίας. Αν κάποιος σπεύσει να μου πει ότι ο Δήμος παίρνει επιχορήγηση κάθε χρόνο από το κεντρικό κράτος θα ενημερώσω ότι ο Δήμος για τις τέσσερις δημοτικές ενότητες και τους 33.000 δημότες του λαμβάνει ετησίως 460.000 € για έργα. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ένας από τους 33.000 έχει στη διάθεση του 13,9 ευρώ το χρόνο για να «προχωρήσει» σε έργα πνοής. Για δε τους οδικούς άξονες δεν υπάρχει άλλη χρηματοδότηση.
Με αφορμή την εγκατάσταση των υποδομών για άτομα με αναπηρία στις παραλίες διάβασα χθες από κάποιον φίλο ότι κάνουμε το αυτονόητο μιας και ο Δήμος εισπράττει τόσα πολλά χρήματα από την ενοικίαση των παραλιών. Αυτονόητο θα ήταν αν από την ενοικίαση των παραλιών ο Δήμος κέρδισε τις 180.000 € που κοστίζουν οι εγκαταστάσεις εξυπηρέτησης για ΑμεΑ στις παραλίες. Στο θέμα των παραλιών ο Δήμος κάθε χρόνο μέσω μιας κοινής υπουργικής απόφασης η οποία έρχεται πάντα την τελευταία στιγμή αναλαμβάνει την διεκπεραίωση όλων των διαδικασιών για να παραχωρηθεί ο αιγιαλός προς χρήση στους ιδιώτες.
Οι υπηρεσίες του δουλεύουν συνεχώς για το θέμα αυτό περίπου δύο μήνες μέχρι να υπογράψουν συμβάσεις. Τα έσοδα του Δήμου είναι το 30% μιας και τα υπόλοιπα πηγαίνουν στο Ελληνικό Δημόσιο.
Σε απόλυτη τιμή περίπου 35.000€. Μόνο ο κωδικός για την πρόσληψη των ναυαγοσωστών είναι 105.000€ και να προσθέσουμε υλικά, συντήρησης , πύργους , καθαριότητα κλπ.
Εύκολα διακρίνουμε ότι αν μη τι άλλο ότι το «αυτονόητο» δεν υπάρχει.
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα για τα σχολεία, για τη διανομή τροφίμων , για τα ζώα συντροφιάς και άλλα πολλά) αλλά θα αρκεστώ σε ένα τελευταίο που αφορά τη ΔΕΥΑΝ και της οποίας το μοναδικό έσοδο είναι οι πληρωμές των λογαριασμών από τους πολίτες του Δήμου.
Η παροχή νερού ανθρώπινης κατανάλωσης και ότι έχει σχέση με αυτό (συντήρηση δικτύων , αναβάθμισή τους κλπ) όπως και οι αποχέτευση ομβρίων και λυμάτων θα ήταν αυτονόητα αν υπήρχε το αντίβαρο της αυτονόητης εξόφλησης των λογαριασμών του νερού.
Από τη στιγμή που το δεύτερο «αυτονόητο» δεν υπάρχει (οι οφειλές ίσως ξεπερνούν τα 5.000.000€ ) δεν μπορεί να χαρακτηρίζουμε την παροχή νερού ανθρώπινης κατανάλωσης και ότι έχει σχέση με αυτό (συντήρηση δικτύων , αναβάθμισή τους κλπ) όπως και οι αποχέτευση ομβρίων και λυμάτων «αυτονόητο».
Όλα τα δήθεν «αυτονόητα» των περασμένων εποχών έγιναν προϊόντα και αποτελέσματα καθημερινού αγώνα πολλών ανθρώπων.
Άλλωστε αυτά τα «αυτονόητα» ψάχνει ο καθένας πια για την οικογένειά του.
Μια θέση εργασίας , την πληρωμή του ρεύματος , τη ρύθμιση του ΤΕΒΕ , της εφορίας και του στεγαστικού είναι μικρά – τεράστια αλλά πλέον δύσκολα προϊόντα καθημερινού αγώνα και καθόλου μα καθόλου «αυτονόητα».
Ο Δήμος Ναυπλιέων δουλεύει σκληρά σε μια εποχή που το «αυτονόητο» δεν υπάρχει πουθενά στη ζωή μας.
Δημήτρης Κωστούρος
Δήμαρχος Ναυπλιέων
