Ο περίεργος Ιούλης του 1973 στο Ναύπλιο

Του Τόλη Κοϊνη

Ένα από τα περίεργα που έχουν συμβεί στην πόλη μας ήταν και η μη κατάσχεση της εφημερίδας «Η Βραδυνή» με τις δηλώσεις του Καραμανλή λίγες μέρες πριν από το Πάσχα του 1973. Σε όλους τους νομούς διατάχθηκε η κατάσχεση του φύλλου της εφημερίδας εκτός από εδώ.

Αιτία ήταν ο Βασίλειος Κόκκινος. Ναι, ο μετέπειτα πρόεδρος του Ειδικού Δικαστηρίου, που υπηρετούσε τότε ως Πρόεδρος Εφετών εδώ. Είχε αλλάξει στρατόπεδο και υποστήριζε πλέον ανοιχτά την «πολιτική λύση», δλδ. Να παραδώσει η Χούντα την εξουσία στον Καραμανλή. Μαζί του είχαν αλλάξει στρατόπεδο (αφού συνεργάστηκαν πρώτα με την δικτατορία, μετά ήθελαν την επιστροφή στον Κοινοβουλευτισμό) αρκετοί δικαστές και δικηγόροι. (Μετά την πτώση της Χούντας μάθαμε πως είχε επισκεφθεί την πόλη μας ο ..Καραμανλικώτερος των Καραμανλικών , ο Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου. Ο πιο γνήσιος φορεάς της γραμμής).

Ένα μήνα μετά μάθαμε για το «Κίνημα του Ναυτικού». Δεύτερη έκπληξη για την πόλη μας. Συλλαμβάνεται (και ξυλοφορτώνεται) ο Αντιναύαρχος Γιάννης Μηναίος, ιδιαίτερα αγαπητός στην τοπική κοινωνία , γιός του τελευταίου αιρετού προπολεμικά Δημάρχου, που είχε διατελέσει Διοικητής της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων.

Είχε αρχίσει να γίνεται εμφανές ένα νέο πολιτικό κλίμα στην πόλη μας. Άνθρωποι συντηρητικοί – που τους είχαν αφήσει παντελώς αδιάφορους τα προηγηθέντα γεγονότα της Νομικής- άρχισαν να μιλούν δυνατά κατά της Δικτατορίας.

Την 1η Ιουνίου του 1973, ο Παπαδόπουλος αποφάσισε να καταργήσει και τυπικά τον Βασιλιά και να αυτοανακυρηχθεί ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Κανείς δεν έδειξε ιδιαίτερο ζήλο να καθαιρέσει τα σύμβολα της Βασιλείας. Στο Τμήμα της Αστυνομίας (είχε πόρτα επί της οδ. Παπανικολάου και πρόσοψη επί της πλατείας του Αγίου Γεωργίου) η ταμπέλα «Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή» έμεινε για πολύ καιρό.

Η Χούντα αποφάσισε να γίνει Δημοψήφισμα στις 29 Ιουλίου 1973. Από τις εφημερίδες της εποχής «Βήμα» και «Νέα» (με τα σκίτσα του Βαγγέλη Παυλίδη και τα εμπνευσμένα μικροπολιτικά σχόλια του «Θανασάκη» Κανελλόπουλου) και «Η Βραδυνή» έδιναν τον αγώνα υπέρ του ΟΧΙ και γίνονταν ανάρπαστες … αντίθετα οι φιλοχουντικές μετά κόπου πουλούσαν δυο τρία φύλλα.

Την εποχή εκείνη αλλάξαμε και Δήμαρχο. Παραιτήθηκε ο Τ. Μητρομάρας και ανέλαβε ο Αρ.Παναγιωτόπουλος.

Εκείνος ο Ιούλης ήταν πραγματικά περίεργος. Η κοινωνία έδειχνε την πόρτα της εξόδου στον Παπαδόπουλο και αυτός ήθελε να παραμείνει άλλα 8 χρόνια, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας με δικαίωμα βέτο.

Στο Δημοψήφισμα σε όσα εκλογικά κέντρα πήγαν δικαστικοί αντιπρόσωποι φίλοι του Κόκκινου δεν έγιναν καλπονοθείες και πλειοψήφισε το ΟΧΙ. Γενικά, η Κυβέρνηση έδωσε την απόλυτη πλειοψηφία στον εαυτό της. Είχε χάσει κάθε κοινωνικό έρεισμα και αυτό φάνηκε λίγους μήνες μετά στο Πολυτεχνείο.