Το άνοιγμα των εκδηλώσεων έγινε με την προβολή βίντεο για τα 20 χρόνια του ΠΑΜΕ. Έπειτα ακολούθησε η ομιλία από τον Πρόεδρο του ΣΥΝ.ΓΑΛ.ΤΡ.ΠΟΤ.ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ, Θανάση Κολιζέρα, και συζήτηση με τους παρευρισκομένους για τις ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα, τις εξελίξεις στον κλάδο και την αναγκαιότητα της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.
Στην ομιλία του, ο Θ.Κ. αναφέρθηκε στην ανησυχητική κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων, από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη. Γι' αυτό και δεν χωράει κανένας εφησυχασμός, που καλλιεργεί η κυβέρνηση, ούτε οι διαβεβαιώσεις πως μας στηρίζουν δήθεν οι "ισχυροί" μας σύμμαχοι (ΝΑΤΟ και ΕΕ), απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας, που εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως. Για «διαφιλονικούμενα ύδατα» και «αμφισβητούμενα νερά» μίλησαν «οι σύμμαχοί μας». Βασικό μέλημα των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ είναι η διατήρηση της Τουρκίας στον ευρωατλαντικό "άξονα" και η απομάκρυνσή της από την "επιρροή" της Επισημάνθηκε ότι “η βάση των προβλημάτων βρίσκεται στους ανταγωνισμούς, στους σχεδιασμούς και τις αντιθέσεις ανάμεσα στα "κεφάλια" του ιμπεριαλιστικού συστήματος για τα κέρδη των μεγάλων εταιρειών, των μονοπωλίων. Αυτή είναι η "λερναία ύδρα" που οδηγεί στους πολέμους και μονάχα οι λαοί μπορούν να την εξολοθρεύσουν, βγάζοντας την κάθε χώρα από τις συμπληγάδες αυτού του συστήματος”.
Τονίστηκε ότι: «Οι αντιθέσεις μεταξύ των κρατών για τα συμφέροντα των επιχειρηματικών τους ομίλων, οξύνονται ακόμα περισσότερο και γίνονται επικίνδυνες για τους λαούς, λόγω και της νέας οικονομικής κρίσης, η οποία δεν οφείλεται στον κορωνοιό. Η πανδημία παίζει ρόλο επιταχυντή μιας δεδομένης, ανίατης και αδιέξοδης διαδικασίας. Είναι το αποτέλεσμα του ανταγωνισμού, της ελεύθερης οικονομίας, του κέρδους, της συγκέντρωσης και της υπερσυσώρευσης».
Έγινε αναφορά στο αντεργατικό πλαίσιο των ΠΝΠ με αφορμή την πανδημία που επιφέρουν νέο χτύπημα στο ήδη τσακισμένο εισόδημα, τις εργασιακές σχέσεις, την ασφάλιση κλπ και σημειώθηκε ότι: « Ήρθαν για να μείνουν. Άλλωστε έκτακτα ονομάστηκαν από τις κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και τα µέτρα των µνηµονίων (2010, 2012, 2015) που όµως ακόµα ισχύουν. Γι’ αυτό η κυβέρνηση, πατώντας στο αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ που βάζει εμπόδια στην οργάνωση και στο δικαίωμα της απεργίας, προσπαθώντας να εμποδίσει την λαϊκή αντίδραση και διεκδίκηση, νομοθέτησε ένα ακόμα τερατούργημα για τον περιορισμό και την απαγόρευση των διαδηλώσεων.
Αυτοί που μας στερούν το ψωμί, που μας κόβουν τους μισθούς, που μας σακατεύουν και μας σκοτώνουν στους χώρους δουλειάς αφού είναι ανύπαρκτα τα μετρά υγιεινής και ασφάλειας, που μας απολύουν, που υποβαθμίζουν την Δημόσια Υγεία – Πρόνοια και Παιδεία και τα κάνουν πανάκριβα εμπορεύματα, που μας αφήνουν να πνιγόμαστε και να καιγόμαστε χωρίς τα απαραίτητα μέτρα, αντιπλημμυρικής - αντιπυρικής θωράκισης και προστασίας, μας λένε ότι πρέπει να παίρνουμε την άδεια τους για να διαμαρτυρηθούμε. Όμως είναι βαθιά νυχτωμένοι αν νομίζουν ότι με νόμους θα καταργήσουν την πάλη μας για τη ζωή που μας αξίζει. Η ιστορία του εργατικού κινήματος, τα ποτάμια αίματος της τάξης μας, έστειλαν στα σκουπίδια και άλλες φορές τέτοια νομοθετήματα. Έτσι και τώρα δεν θα σταματήσουμε στιγμή να παλεύουμε για τα δικαιώματά μας. Είμαστε οι μόνοι παραγωγοί όλου του πλούτου και θα διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει και μας το καταληστεύουν μια χούφτα παράσιτα, άχρηστα για την παραγωγική διαδικασία».
Επίσης έγινε αναφορά στις τραγικές ελλείψεις στις δημόσιες δομές υγείας, παρά το “παραμυθάκι του πρωθυπουργού ότι «έχουμε ένα καλύτερο σύστημα υγείας», ενώ περιμένουμε νέο κύμα έξαρσης του κορονοϊού, όπως δηλώνουν οι ειδικοί επιστήμονες”.
Τέλος τονίστηκε η αναγκαιότητα σήμερα «να πετύχουμε ένα πιο θαρραλέο βήμα, να δυναμώσει ο αγώνας για να πολλαπλασιάσουμε τα θετικά αποτελέσματα για να ανταποκριθούμε στις αυξημένες ανάγκες της ταξικής πάλης. Μόνο με τον οργανωμένο αγώνα και απαλλαγμένοι από τις προφορικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, θα θέσουμε τις βάσεις για να έρθουν στο προσκήνιο οι δικές μας σύγχρονες ανάγκες. Για να διεκδικήσουμε μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία, να σταματήσουν οι πόλεμοι και η προσφυγιά. Για σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και μισθούς. Ενάντια στις απολύσεις, την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, τις νέες μορφές εκμετάλλευσης. Για την κατάργηση όλων ελαστικών μορφών απασχόλησης και των δουλεμπορικών γραφείων. Για τη στήριξη του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος και ουσιαστικά μέτρα προστασίας όλων των ανέργων. Για να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο».
Η βραδιά έκλεισε με μικρό αφιέρωμα στο εργατικό – λαϊκό τραγούδι, που όπως τόνισε και η Γραμματέας του Συνδικάτου, Ευαγγελία Σταματέλου, «Θα επικεντρώσουμε στη σχέση του λαϊκού τραγουδιού με την εργατική τάξη. Η μουσική αυτή τη φορά δεν είναι ζωντανή αλλά επιφυλασσόμαστε.... Επιλέξαμε με τα τραγούδια να εστιάσουμε στις πτυχές της ζωής της εργατικής τάξης, Όπως η δουλειά, η εκμετάλλευση, η αγωνιστική δράση και ανάταση του οργανωμένου εργατικού κινήματος, αλλά ταυτόχρονα και οι κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις, η εργατογειτονιά, οι αξίες των εργατών και των εργατριών, οι χαρές και οι λύπες τους, τα βάσανά τους, το δίκιο και το άδικο, ο ελεύθερος χρόνος τους, η ξεκούραση και η διασκέδαση….» συνεχίζοντας, αναφέρθηκε στο τραγούδι "φτώχεια μαζί με την τιμή", όπου και ξεκίνησε το μουσικό αφιέρωμα, λέγοντας ότι «…αυτό το τραγούδι μπλέκει τις πιστολιές με την τιμιότητα της εργατιάς, την αντίθεση πλούτου φτώχειας, την χειραφέτηση της λαϊκής γυναίκας. Με μια πρώτη ανάγνωση δείχνει ατομική επιλογή του παίρνω τον "νόμο στα χέρια μου", ίσως όμως η φυλακή και οι πιστολιές να αντανακλούν την επίδραση ένοπλων εργατικών κινητοποιήσεων σε διάφορες χώρες ή να αντανακλούν παραδείγματα από την Ελλάδα, όπως συνέβη με τις γυναίκες των απεργών του Λαυρίου τον Μάρτη του 1929, που επιτέθηκαν στους χωροφύλακες, τους πήραν τα όπλα και έτσι απελευθέρωσαν τους συλληφθέντες απεργούς. και να το τραγουδούσαν οι εργάτες και οι εργάτριες για τέτοιους λόγους.»
Στην πλατεία επίσης υπήρχε έκθεση φωτογραφίας από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στον νομό. Η βραδιά έκλεισε με την κλήρωση της λαχειοφόρου που είχε το συνδικάτο το προηγούμενο διάστημα και γλέντι όπου οι εργαζόμενοι διασκέδασαν ακούγοντας όμορφα εργατικά λαϊκά τραγούδια που μιλούσαν στην ψυχή τους. Ο αριθμός 0322 κέρδισε ένα «τάμπλετ».
Το 1ο ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ έλαβε τέλος με στόχο να γίνει θεσμός των εργαζομένων και των σωματείων στο νομό. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι έχουν την ανάγκη να ενημερωθούν, να δρουν και να διασκεδάσουν, και τα σωματεία πρέπει να αναπτύσσουν και τέτοιου είδους δράσεις.
