Τη συζήτηση συντόνισε ο Δημοσθένης Δρούγκας, οδοντίατρος, περιφερειακός Σύμβουλος Πελοποννήσου.
Ομιλητές ήταν ο Παντελής Κοκκινόπουλος, γυναικολόγοs, αντιπρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αργολίδας, π. Δημοτικός σύμβουλος Ναυπλίου, η Ιωάννα Ντρούλια-Παρασκευοπούλου, πρόεδρος συλλόγου Νεφροπαθών Αργολίδας και συμπαραστατών τους και η Ορθοδοξία Σαλομόν (Ζορέγκου-Ζερενίκου), ψυχολόγος, ιδρυτικό στέλεχος της ελληνικής κοινότητας της Νανσύ στη Γαλλία και ο συγγραφέας
Αποσπάσματα του βιβλίου διάβασε η Ευγενία Τζώρτζη, μέλος της κίνησης κατά των πλειστηριασμών Αργολίδας, ενώ την εκδήλωση έντυσε μουσικά το γυναικείο μουσικό "Συμφωνία" με μαέστρο τον Αρχιμουσικό Θεοδόση Αντωνιάδη.
Ο Δημήτρης Στρατούλης ξέρει από πρώτο χέρι τι σημαίνει μεταμόσχευση, αφού έχει και ο ίδιος υποβληθεί σε δύο μεταμοσχεύσεις νεφρού σε μία δεκαετία.
Δώρο ζωής
«Στα 39 μου μού είπαν ότι είμαι στο τελικό στάδιο της νεφρικής ανεπάρκειας, και είχα ένα με ενάμιση μήνα ζωής. Τότε η μητέρα μου μου έδωσε το ένα της νεφρό. Μετά χρειάστηκε ξανά να γίνει το ίδιο, και μια άλλη μάνα, στο δημόσιο νοσοκομείο της Νανσί στη Γαλλία δώρισε για μεταμόσχευση τα όργανα της νεκρής κόρης της κι έσωσε εμένα κι άλλους επτά ανθρώπους. Γι’ αυτό και γράφτηκα στο μητρώο δωρητών οργάνων και ιστών, κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να βοηθήσω στη διάδοση της δωρεάς ανθρωπίνων οργάνων και ιστών, που είναι δώρο ζωής, και την αύξηση των μεταμοσχεύσεων και στη χώρα μας», λέει ο Δημήτρης Στρατούλης.
«Στα 39 μου μού είπαν ότι είμαι στο τελικό στάδιο της νεφρικής ανεπάρκειας, και είχα ένα με ενάμιση μήνα ζωής. Τότε η μητέρα μου μου έδωσε το ένα της νεφρό. Μετά χρειάστηκε ξανά να γίνει το ίδιο, και μια άλλη μάνα, στο δημόσιο νοσοκομείο της Νανσί στη Γαλλία δώρισε για μεταμόσχευση τα όργανα της νεκρής κόρης της κι έσωσε εμένα κι άλλους επτά ανθρώπους. Γι’ αυτό και γράφτηκα στο μητρώο δωρητών οργάνων και ιστών, κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να βοηθήσω στη διάδοση της δωρεάς ανθρωπίνων οργάνων και ιστών, που είναι δώρο ζωής, και την αύξηση των μεταμοσχεύσεων και στη χώρα μας», λέει ο Δημήτρης Στρατούλης.
Ο συγγραφέας αναφέρει στον πρόλογο του βιβλίου ότι το έγραψε με παρότρυνση φίλων, συντρόφων και των γιατρών του πρώτα απ΄ όλα για να διαδώσει, όσο μπορεί καλλίτερα και πιο παραστατικά, μέσα από τη δική του προσωπική εμπειρία, τη χρησιμότητα της δωρεάς οργάνων ως πολύτιμου δώρου ζωής και πράξη ύψιστης αλληλεγγύης και ανθρωπισμού σε σοβαρά ασθενείς συνανθρώπους μας. Δηλαδή, όπως αναφέρει, για να χρησιμεύσει ως ζωντανό παράδειγμα, για να καταλάβουν και να πειστούν οι συμπολίτες μας για το πόσο βοηθούν οι μεταμοσχεύσεις να «ξαναγεννηθούν» συνάνθρωποί μας. Και, επομένως, γιατί αξίζει να συμμετέχουν στη διαδικασία προσφοράς ελπίδας με τη δωρεά οργάνων, που είναι η γέφυρα μεταξύ του θανάτου αγαπημένου μας προσώπου και της ζωής άλλων συνανθρώπων μας και η βασική προϋπόθεση για να γίνονται μεταμοσχεύσεις.
Μ’ αυτό εκτιμά ότι θα συμβάλλει αφενός στην διεκδίκηση δημόσιων πολιτικών για την ενίσχυση των μεταμοσχεύσεων και αφετέρου στη σχετική καμπάνια, που κάνουν διαχρονικά ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ), ιατρικοί - επιστημονικοί φορείς, καθώς και συλλογικοί φορείς των νεφροπαθών και των μεταμοσχευμένων νεφρού, καρδιάς και ήπατος, ώστε η Ελλάδα να σταματήσει να είναι στις τελευταίες θέσεις μεταξύ των χωρών της Ευρώπης στη δωρεά οργάνων και στις μεταμοσχεύσεις.
Επίσης, μέσα από το βιβλίο στέλνει ένα μήνυμα σε όσους και όσες πάσχουν από σοβαρές ασθένειες, στις οικογένειες και στους φίλους τους ότι «όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα» και «όσο υπάρχει αγώνας, υπάρχει ζωή». Ότι, επίσης, όταν βρίσκουμε μπροστά μας το θηρίο της αρρώστιας, δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω, αλλά να δίνουμε τη μάχη για «να γυρίσουμε το παιχνίδι» και «να φάμε το θηρίο, πριν αυτό μας φάει» με βασικά όπλα όχι μόνο τις δικές μας δυνάμεις και την ιατρική επιστήμη αλλά και την αλληλεγγύη των άλλων.
