Του Τόλη Κοϊνη
Για να κατανοήσουμε είναι σα να είμαστε πάνω στον ΑγιοΛιά και να κοιτάζουμε απέναντι στην αριστερή άκρη είναι ο σημερινός Εξώστης και στην δεξιά ο λόφος πάνω από το Νεκροταφείο.
Είχε κάνει φοβερή εντύπωση αυτή η μάχη και για αυτό έχουμε την επική απεικόνιση. Οι Βενετοί νίκησαν τους Τούρκους όχι σε σύγκρουση στην θάλασσα, αλλά στην ξηρά.
Ο Φραγκίσκος Μοροζίνι ως γενικός αρχηγός της εκστρατείας είχε σχηματίσει ένα μισθοφορικό στράτευμα από Έλληνες, Σερβοκροάτες, Αλβανούς, Ιταλούς και Γερμανούς (και όποιους άλλους τυχοδιώκτες βρήκε πρόσφορους). Αρχηγό του στρατεύματος έβαλε τον κύριο που απεικονίζεται πάνω αριστερά, τον Όθωνα Γουλιέλμο φον Καίνιξμαρκ. Το όνομα μοιάζει Γερμανικό, ίσως να ήταν Γερμανόφωνος Σουηδός. Στρατάρχης της Σουηδίας και διοικητής της Πομερανίας (δλδ. Το κομάτι της Γερμανίας από το Βερολίνο μέχρι τις ακτές της Βαλτικής, που ήταν, μετά τον Τριακονταετή πόλεμο, Σουηδική κτήση).
Οι Σουηδοί τον 17ο αιώνα είχαν τελειοποιήσει τις τακτικές του πεζικού. Με την ηγεσία του βασιλιά Γουσταύου Αδόλφου είχαν νικήσει σε πολλές μάχες στον Τριακονταετή Πόλεμο. Γι αυτό ο Μοροζίνι τον επέλεξε ως αρχηγό.
Ο Καινιξμαρκ αποβίβασε τον στρατό του στο Τολό και έκανε ταχύτατη προέλαση (μέσω ΑγιαΣωτήρας) μέχρι το Παλαμήδι (ανοχύρωτο τότε). Τοπθέτησε εκεί κανόνια και άρχισε τον βομβαρδισμό της πόλης. Οι Τούρκοι έστειλαν ένα μεγάλο στράτευμα για να σπάσει την πολιορκία. Ο Καίνιξμαρκ παρέταξε το πεζικό του από την Άρια μεχρι το “Φουγάρο”, για να έχει πίσω του βουνό, ωστε να μειώσει το πλεονέκτημα του Τουρκικού ιππικού. Τα κατάφερε. Μετά από λίγες ημέρες το Ναύπλιο παραδόθηκε στον Μοροζίνι.
Μαζί με τον στρατάρχη Καίνιξαμρκ είχε έρθει και ο ανιψιός του, ο Κάρολος Ιωάννης φον Καίνιξμαρκ. Μεγάλο παλικάρι και περιώνυμος γυναικοκατατκητής, η βιογραφία του είναι σα να διαβάζεις απόσπασμα από τους “Τρεις Σωματοφύλακες”. Πολέμησε και αυτός στην πολιορκία του Ναυπλίου.
Και οι δυο πέθαναν ο ένας πιο άδοξα από τον άλλο. Πρώτα ο ανιψιός. Πέθανε μόλις πήραν το Ναύπλιο εδώ από ελονοσία. Ο θείος συνέχισε την εκστρατεία. Ήταν ο βασικός υπεύθυνος του βομβαρδισμού του Παρθενώνα και πολιορκώντας την Χαλκίδα κόλλησε πανούκλα και πεθανε.
Τυχοδιώκτες μεν, αλλά θα μπορούσαν να είχαν έναν πιο ωραίο θάνατο!
Είχε κάνει φοβερή εντύπωση αυτή η μάχη και για αυτό έχουμε την επική απεικόνιση. Οι Βενετοί νίκησαν τους Τούρκους όχι σε σύγκρουση στην θάλασσα, αλλά στην ξηρά.
Ο Φραγκίσκος Μοροζίνι ως γενικός αρχηγός της εκστρατείας είχε σχηματίσει ένα μισθοφορικό στράτευμα από Έλληνες, Σερβοκροάτες, Αλβανούς, Ιταλούς και Γερμανούς (και όποιους άλλους τυχοδιώκτες βρήκε πρόσφορους). Αρχηγό του στρατεύματος έβαλε τον κύριο που απεικονίζεται πάνω αριστερά, τον Όθωνα Γουλιέλμο φον Καίνιξμαρκ. Το όνομα μοιάζει Γερμανικό, ίσως να ήταν Γερμανόφωνος Σουηδός. Στρατάρχης της Σουηδίας και διοικητής της Πομερανίας (δλδ. Το κομάτι της Γερμανίας από το Βερολίνο μέχρι τις ακτές της Βαλτικής, που ήταν, μετά τον Τριακονταετή πόλεμο, Σουηδική κτήση).
Οι Σουηδοί τον 17ο αιώνα είχαν τελειοποιήσει τις τακτικές του πεζικού. Με την ηγεσία του βασιλιά Γουσταύου Αδόλφου είχαν νικήσει σε πολλές μάχες στον Τριακονταετή Πόλεμο. Γι αυτό ο Μοροζίνι τον επέλεξε ως αρχηγό.
Ο Καινιξμαρκ αποβίβασε τον στρατό του στο Τολό και έκανε ταχύτατη προέλαση (μέσω ΑγιαΣωτήρας) μέχρι το Παλαμήδι (ανοχύρωτο τότε). Τοπθέτησε εκεί κανόνια και άρχισε τον βομβαρδισμό της πόλης. Οι Τούρκοι έστειλαν ένα μεγάλο στράτευμα για να σπάσει την πολιορκία. Ο Καίνιξμαρκ παρέταξε το πεζικό του από την Άρια μεχρι το “Φουγάρο”, για να έχει πίσω του βουνό, ωστε να μειώσει το πλεονέκτημα του Τουρκικού ιππικού. Τα κατάφερε. Μετά από λίγες ημέρες το Ναύπλιο παραδόθηκε στον Μοροζίνι.
Μαζί με τον στρατάρχη Καίνιξαμρκ είχε έρθει και ο ανιψιός του, ο Κάρολος Ιωάννης φον Καίνιξμαρκ. Μεγάλο παλικάρι και περιώνυμος γυναικοκατατκητής, η βιογραφία του είναι σα να διαβάζεις απόσπασμα από τους “Τρεις Σωματοφύλακες”. Πολέμησε και αυτός στην πολιορκία του Ναυπλίου.
Και οι δυο πέθαναν ο ένας πιο άδοξα από τον άλλο. Πρώτα ο ανιψιός. Πέθανε μόλις πήραν το Ναύπλιο εδώ από ελονοσία. Ο θείος συνέχισε την εκστρατεία. Ήταν ο βασικός υπεύθυνος του βομβαρδισμού του Παρθενώνα και πολιορκώντας την Χαλκίδα κόλλησε πανούκλα και πεθανε.
Τυχοδιώκτες μεν, αλλά θα μπορούσαν να είχαν έναν πιο ωραίο θάνατο!
