Η 41 ετών πολύτεκνη μητέρα -και πλέον φοιτήτρια- μίλησε στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για την προσπάθειά της, τις αγωνίες και τα διλήμματα που είχε ολόκληρη τη σχολική χρονιά, εάν θα μπορούσε να καταφέρει ως μητέρα να στηρίξει την προσπάθεια της κόρης της που έδινε για πρώτη φορά πανελλαδικές εξετάσεις και ταυτόχρονα να είναι δίπλα στα μικρότερα παιδιά της οικογένειας που είχαν ανάγκη ξεχωριστής φροντίδας και προσοχής.
«Οι σπουδές στο πανεπιστήμιο ήταν ένας ανεκπλήρωτος πόθος της εφηβείας μου καθώς το 1996 δεν κατάφερα να εισέλθω στο πανεπιστήμιο», λέει η Μαρία Σιαφάρα, επισημαίνοντας πως έκτοτε το θέμα «υποβιβάστηκε» ως προτεραιότητα στη ζωή της αφού έκανε οικογένεια και ασχολήθηκε με τη φροντίδα των παιδιών. Όπως τονίζει, την απόφασή της να ξεκινήσει εκ νέου το σχολείο και να δώσει στο τέλος εξετάσεις, τη στήριξαν με κάθε τρόπο τόσο τα παιδιά όσο και ο σύζυγός της, που εργάζεται ως οδηγός χειριστής στο ορυχείο της ΔΕΗ.
Η καθημερινότητά της ήταν ένας πραγματικός αγώνας μεγάλων αποστάσεων. Καθημερινά έπρεπε να μετακινείται από τη Λευκοπηγή Κοζάνης στον Δήμο Εορδαίας, στην Πτολεμαΐδα, όπου εργάζεται στο τμήμα καθαριότητας. «Καθημερινά έκανα 80 χλμ, τον χειμώνα με δύσκολες καιρικές συνθήκες, επέστρεφα στο σπίτι για δουλειές της καθημερινότητας και προετοιμασία φαγητού για την επόμενη μέρα καθώς και βοήθεια στα μικρότερα παιδιά, και το βράδυ πήγαινα στο σχολείο», αφηγείται η κ. Σιαφάρα, σημειώνοντας, μάλιστα, πως αυτή ήταν «μια καθημερινή ημέρα χωρίς άλλα προβλήματα». Θυμάται ακόμη, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ότι υπήρχαν μέρες που ένιωθε αρκετά κουρασμένη αλλά τώρα που κοιτάζει προς τα πίσω όλα είναι μια γλυκιά ανάμνηση.
Η Μαρία Σιαφάρα ασχολείται και με τον πρωτογενή τομέα. Το καμάρι της οικογένειας είναι ένα σύγχρονο αγρόκτημα με κερασιές, που η παραγωγή του γίνεται ανάρπαστη στο εμπόριο. «Η επιλογή της Γεωπονίας δεν είναι τυχαία, υπάρχουν σχέδια και σκέψεις στην οικογένεια να επεκτείνουμε τη δραστηριότητά μας και σε άλλες δυναμικές δενδροκαλλιέργειες», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Από την πλευρά της, η 18χρονη Δώρα, που το όνειρό της είναι να ασχοληθεί στη συνέχεια με το Θέατρο, επισημαίνει ότι η απόφαση της μητέρας της να ξαναπάει στο σχολείο και να συμμετάσχει στη συνέχεια στις πανελλαδικές εξετάσεις ήταν μια ενέργεια που έδωσε μια ξεχωριστή δύναμη στον καθένα μας ξεχωριστά στην οικογένεια. «Το λέγαμε, το συζητούσαμε με καμάρι και υπερηφάνεια με τους φίλους μας εντός και εκτός σχολείου. Ακόμη και τα μικρότερα αγόρια το ανέφεραν στους δάσκαλους τους στο δημοτικό σχολείο!», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Σπύρος Κουταβάς
