Μέσω των social media το συγκεκριμένο έργο έχει δεχθεί πλήθος αρνητικών σχολιασμών. Τι ακριβώς είναι όμως αυτό που θέλει να αναδείξει ο καλλιτέχνης με την "κατσαρίδα του".
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Η έκθεση
Με τον στίχο «Ούτε που μας δόθηκε μία εξήγηση για το άρωμα των λουλουδιών...» από τους Διαλόγους του Νίκου Καρούζου για ποιητικό δαυλό, και με την διοργάνωση του Δήμου Ναυπλιέων, 14 σύγχρονοι καλλιτέχνες, οικειοποιούνται τον δημόσιο χώρο στον πεζόδρομο Β. Κωνσταντίνου στο Ναύπλιο για να επιχειρήσουν μια αναπαράσταση της αλληλοεισχώρησης φυσικού και αστικού τοπίου, με διάμεσο μια τέχνη ανοιχτή και προσβάσιμη για όλους.
Το ενδιαφέρον εντοπίζεται στη συγκινησιακή δυνατότητα της τέχνης να κατανοεί και να ερμηνεύει τις επιλογές του ανθρώπου που αφορούν τη δόμηση του κοινωνικού του χώρου αλλά και τα αδιέξοδα που δημιουργούνται όταν αυτές οι επιλογές είναι επιβεβλημένες από τις σύγχρονες συνθήκες μαζικοποίησης σε αντιδιαστολή με τη βαθιά, αρχέγονη ανάγκη του για αρμονική συνύπαρξη με το φυσικό περιβάλλον.
Καλλιτέχνες που συμμετέχουν: Βαγγέλης Ζερβόπουλος, Θανάσης Καλαντζής, Νίκος Λαμπρινός, Μάγδα Μάρα, Νίκος Μαρίνης, Ναυσικά Ξυπολιά, Χρήστος Ξυπολιάς, Γιούλα Παπαδοπούλου, Όλγα Παπαδοπούλου, Δημήτρης Παπαχρήστος, Βασιλική Σαγκιώτη, Γιάννης Σκαλτσάς, Ventseslav Iotoff, Francesco Moretti
Με τον στίχο «Ούτε που μας δόθηκε μία εξήγηση για το άρωμα των λουλουδιών...» από τους Διαλόγους του Νίκου Καρούζου για ποιητικό δαυλό, και με την διοργάνωση του Δήμου Ναυπλιέων, 14 σύγχρονοι καλλιτέχνες, οικειοποιούνται τον δημόσιο χώρο στον πεζόδρομο Β. Κωνσταντίνου στο Ναύπλιο για να επιχειρήσουν μια αναπαράσταση της αλληλοεισχώρησης φυσικού και αστικού τοπίου, με διάμεσο μια τέχνη ανοιχτή και προσβάσιμη για όλους.
Το ενδιαφέρον εντοπίζεται στη συγκινησιακή δυνατότητα της τέχνης να κατανοεί και να ερμηνεύει τις επιλογές του ανθρώπου που αφορούν τη δόμηση του κοινωνικού του χώρου αλλά και τα αδιέξοδα που δημιουργούνται όταν αυτές οι επιλογές είναι επιβεβλημένες από τις σύγχρονες συνθήκες μαζικοποίησης σε αντιδιαστολή με τη βαθιά, αρχέγονη ανάγκη του για αρμονική συνύπαρξη με το φυσικό περιβάλλον.
Καλλιτέχνες που συμμετέχουν: Βαγγέλης Ζερβόπουλος, Θανάσης Καλαντζής, Νίκος Λαμπρινός, Μάγδα Μάρα, Νίκος Μαρίνης, Ναυσικά Ξυπολιά, Χρήστος Ξυπολιάς, Γιούλα Παπαδοπούλου, Όλγα Παπαδοπούλου, Δημήτρης Παπαχρήστος, Βασιλική Σαγκιώτη, Γιάννης Σκαλτσάς, Ventseslav Iotoff, Francesco Moretti
Ο καλλιτέχνης του έργου
Ο Francesco Moretti γεννήθηκε στην Πίζα το 1973. Ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Είναι απόφοιτος του Καλλιτεχνικού Λυκείου της Λούκκα (1992) και αριστούχος της Σχολής Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας (1997), με ειδίκευση στη ζωγραφική και διπλωματική εργασία πάνω στο έργο του Frank Stella. Ασχολείται με τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, τη γλυπτική, τη χαρακτική, τη βίντεο-τέχνη, τις εγκαταστάσεις, τη γραφιστική και τη διαφήμιση. Συνεργάστηκε με γνωστούς καλλιτέχνες (Keith Haring, Marco Eberle) και έχει στο ενεργητικό του 10 ατομικές εκθέσεις και συμμετοχές σε 25 ομαδικές και σε πολλά φεστιβάλ, σε γκαλερί, μουσεία και εναλλακτικούς χώρους στην Ιταλία, την Ελβετία, τη Γαλλία και την Ελλάδα.
Ο Francesco Moretti γεννήθηκε στην Πίζα το 1973. Ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Είναι απόφοιτος του Καλλιτεχνικού Λυκείου της Λούκκα (1992) και αριστούχος της Σχολής Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας (1997), με ειδίκευση στη ζωγραφική και διπλωματική εργασία πάνω στο έργο του Frank Stella. Ασχολείται με τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, τη γλυπτική, τη χαρακτική, τη βίντεο-τέχνη, τις εγκαταστάσεις, τη γραφιστική και τη διαφήμιση. Συνεργάστηκε με γνωστούς καλλιτέχνες (Keith Haring, Marco Eberle) και έχει στο ενεργητικό του 10 ατομικές εκθέσεις και συμμετοχές σε 25 ομαδικές και σε πολλά φεστιβάλ, σε γκαλερί, μουσεία και εναλλακτικούς χώρους στην Ιταλία, την Ελβετία, τη Γαλλία και την Ελλάδα.
Δούλεψε επίσης ως διακοσμητής εσωτερικών χώρων στην Ιταλία και την Ελβετία, ως σχεδιαστής φωτισμών και σκηνογράφος στο θέατρο και στον κινηματογράφο στην Ιταλία και ως επιμελητής εικαστικών εκθέσεων για λογαριασμό του Δήμου της Πίζας. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιους χώρους στην Ιταλία και την Ελβετία, σε ιδιωτικές συλλογές και στη συλλογή του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Μουσείου στο Ναύπλιο. Από τον Αύγουστο του 2005 ζει στο Ναύπλιο όπου διατηρεί και το εργαστήριό του.
Το έργο
Η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια της έκθεσης, Φαίη Τζανετουλάκου, σημειώνει για το έργο: «Σε ένα μελλοντικό αποκαλυπτικό τοπίο, όπου η πραγματικότητα φαντάζει γοητευτικά τοξική, νέα όντα κάνουν την εμφάνισή τους, ξεπροβάλλοντας μέσα από τα ερείπια του σαθρού πολιτισμού μας. Γιγάντιες μεταλλικές κατσαρίδες αρχίζουν να διεκδικούν την αυτονομία τους ενώ προσπαθούν να επιβιώσουν με κάθε τρόπο και τίμημα, μέσα από μια φιλοσοφία ζωής που υιοθετεί ως μότο το «Όχι θα κάτσω να σκάσω…».
Η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια της έκθεσης, Φαίη Τζανετουλάκου, σημειώνει για το έργο: «Σε ένα μελλοντικό αποκαλυπτικό τοπίο, όπου η πραγματικότητα φαντάζει γοητευτικά τοξική, νέα όντα κάνουν την εμφάνισή τους, ξεπροβάλλοντας μέσα από τα ερείπια του σαθρού πολιτισμού μας. Γιγάντιες μεταλλικές κατσαρίδες αρχίζουν να διεκδικούν την αυτονομία τους ενώ προσπαθούν να επιβιώσουν με κάθε τρόπο και τίμημα, μέσα από μια φιλοσοφία ζωής που υιοθετεί ως μότο το «Όχι θα κάτσω να σκάσω…».
Ο πολιτογραφημένος Ναυπλιώτης γλύπτης Francesco Moretti, μέσα από μια Καφκική αλληγορία γύρω από την βιωσιμότητα αστικών μιαρών εντόμων σε αναξιοπρεπείς συνθήκες, διατυπώνει ένα ειρωνικό σχόλιο για τις βδελυρές συμπεριφορές που προσομοιάζουν τον χαρακτήρα των ζωυφίων με αυτό των ανθρώπων εκείνων που δύνανται να επιβιώσουν παντού εις βάρος των ξενιστών τους».
