Η φωτογραφία της ημέρας: Σπάνια παρατήρηση Ληστόγλαρου στον υδροβιότοπο Ναυπλίου Ν. Κίου

Ένας Ληστόγλαρος (Stercorarius parasiticus) να πετά στον Υδροβιότοπο Ναυπλίου Νέας Κίου την Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2020 παρατηρήθηκε για πρώτη φορά και η φωτογράφισή του θεωρείται σπάνια στην περιοχή μας.  

Στις θάλασσες της Βόρειας Ευρώπης, αιώνες τώρα τα θαλασσοπούλια βρίσκονται σε διαρκή ανταγωνισμό. Ο γλάρος, ως δεινός ψαράς, εξασφαλίζει τα προς το ζην με το μεγάλο του ράμφος. Μόνιμος πονοκέφαλός του είναι ο ληστόγλαρος. Πήρε το όνομά του από τον τρόπο με τον οποίο εξασφαλίζει την τροφή του. 

Ο ληστόγλαρος, που δεν έχει μεγάλο ράμφος, είναι κακός ψαράς. Έτσι, προτιμά να κλέβει τα ψάρια που ψαρεύουν οι γλάροι καθώς και τα αυγά τους. Έτσι άρχισε να μειώνεται ο πληθυσμός των γλάρων, μειώθηκαν τα αυγά και οι ληστόγλαροι κατέληξαν να τρώνε τους ίδιους τους γλάρους. Όταν όμως σταδιακά τους εξαφάνισαν, άρχισαν να αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης και οι ίδιοι. Οι επικράτειες αναπαραγωγής του είναι η τούνδρα του μακρινού Βορρά της Βόρειας Αμερικής, της Γροιλανδίας και της Σιβηρίας, ενώ στην Ευρώπη αναπαράγεται στην Ισλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Σκανδιναβία. Επίσης περνά κατά τη μετανάστευση μέσα από την κεντρική και την ανατολική Ευρώπη και μερικοί διαχειμάζουν στη δυτική Μεσόγειο. Στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο ο ληστόγλαρος είναι διερχόμενος μετανάστης 

Στο Ατλαντικό, τα άτομα που κατά καιρούς παρατηρούνται το χειμώνα μέχρι τα Βρετανικά Νησιά: αλλά η μεγάλη πλειοψηφία όλων των ηλικιακών-τάξεων είναι κοσμοπολίτικοι μετανάστες οι οποίοι διαχειμάζουν κυρίως στον Κόλπο της Παταγονίας της Αργεντινής, και το ακρωτήριο της Μπενγκουέλα της Ναμίμπια και της Νότιας Αφρικής. 

Ο ληστόγλαρος είναι κυρίως κάτοικος των ωκεανών, των παράκτιων περιοχών, των αρκτικών δασών, των λιβαδιών και της τούνδρας, και δείχνει μια ιδιαίτερη ικανότητα να ζει σε θυελλώδη, υγρά κλίματα, καθώς και σε εξαιρετικά ξηρά και ψυχρά. Κατά τη μετανάστευση, οι ληστόγλαροι πιο συχνά βρίσκονται κοντά στην ακτή και σε εκβολές ποταμών. Περνούν το μεγαλύτερο μέρος του έτους στον ωκεανό μέσα σε λίγα μίλια από τη ξηρά. Αναπαράγεται τόσο σε νησιά και στις ηπειρωτική ακτές και ερημονήσια, και εκτός της περιόδου αναπαραγωγής βρίσκεται κυρίως στη θάλασσα 

Κυνηγά γλαρόνια, άλκες (Alcidae) ή γλάρους μέχρι το πουλί που έχει τραπεί σε φυγή να είναι τόσο συντετριμμένο που να του πέσει κάθε ψάρι που έχει αλιεύσει πρόσφατα, προκειμένου να ξεφύγουν από τον ληστόγλαρο.