Μου την θύμισαν οι φίλοι από τις “Αργολικές Ειδήσεις”. Με προκάλεσαν, ως μεγαλύτερο, να περιγράψω αναμνήσεις. Μου έστειλαν και την φωτογραφία. Σίγουροι ότι θα με κεντρίσουν… Όχι μόνο το πέτυχαν αλλά με συγκίνησαν κιόλας.
Ξεκινάμε… Αύγουστος 1974. Υπό την σκέπη της Αμερικής διεξάγονται διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδος – Τουρκίας – Μεγάλης Βρεττανίας, για την τύχη της Κύπρου. Την Ελλάδα εκπροσωπεί ο Γεώργιος Μαύρος, ο αρχηγός του Κέντρου ως Υπουργός Εξωτερικών της Κυβέρνησης “Εθνικής Ενότητας” (τα εισαγωγικά γιατί ήταν ενότητα πλην ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ). Την Βρεττανία ο Τζαίημς Κάλαχαν, μετέπειτα αρχηγός των Εργατικών, την Τουρκία του Ετζεβίτ ο Υπουργός Εξωτερικών. Ο Ετζεβίτ ήταν στο επιτελείο του και ετοίμαζε τον Αττίλα 2. Οι άλλοι συζητούσαν και οι Τούρκοι ξεκινησαν ολομέτωπη και αιφνιδιαστική επίθεση στην Κύπρο. Τότε κατέλαβαν την Αμμόχωστο, τότε κατελαβαν το Μόρφου, τότε έστειλαν 100.000 περίπου Κυπρίους πρόσφυγες.
Η Τουρκία ήταν κράτος του ΝΑΤΟ. Σύμμαχός μας…. Αλλά κανένας από την συμμαχία δεν την απέτρεψε…. Οι εκκλήσεις του Καραμανλή έπεφταν στο κενό. Η κοινή γνώμη στην Ελλάδα είχε πάρει στροφές. Το απαίσιο πρόσωπο του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού ήταν ολοφάνερο. Όλοι, Δεξιοί, Αριστεροί, Κεντρώοι ήταν στα..κάγκελα… Τα συνθήματα της πόρτας του Πολυτεχνείου “Έξω αι ΉΠΑ”, “Έξω το ΝΑΤΟ” γίνονταν συνθήματα όλων … το “ΝΑΤΟ – ΣΙΑ – ΠΡΟΔΟΣΙΑ” ακούστηκε ακόμα και στις προεκλογικές συγεντρώσεις της ΝΔ το 74!!!!
Ο Καραμανλής ανακοίνωσε αμέσως την έξοδο από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Αυτό δεν εμπόδισε τους Τούρκους να ξεσπιτώσουν χιλιάδες Έλληνοκύπριους και να κατακτήσουν το 40% του νησιού.
Ο Καραμανλής και οι κοινωνικές δυνάμεις που τον στήριζαν δεν ήθελαν την Ελλάδα να βγει από τα δυτικά πλαίσια. Το “Ανήκομεν εις την Δύσιν” ήταν το ρεζουμέ της ιδεολογίας τους. Βρήκαν ως αντίδοτο την ΕΟΚ. Οι καλοί Ευρωπαίοι … Γάλλοι και Δυτικογερμανοί θα μας βόηθαγαν… Οργάνωσαν την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Χωρίς Δημοψήφισμα. Χωρίς την εκπεφρασμένη γνώμη του λαού. Το πέτυχαν.
Αντίθετα. ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ έλεγαν τότε ότι δεν υπάρχει διαφορά. Και ΕΟΚ και ΝΑΤΟ είναι πάντοτε ενταγμένα στον γενικό στρατηγικό σχεδιασμού του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού. Δυστυχώς αποδείχθηκε αληθινή αυτή η άποψη. Συνθηματολογικά εκφράστηκε από το “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο”, που είχε και ωραία ομοιοκαταληξία.
Μόλις μας μάντρωσαν στην ΕΟΚ, έπρεπε να κλείσουν και το θέμα του ΝΑΤΟ. Με μια απλή ανακοίνωση του Γεώργιου Ράλλη (που είχε διαδεχθεί τον Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ) ξαναμπήκαμε στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ… χωρίς να ζητήσουμε τίποτε για την κατοχή της Κύπρου.
Τότε σε τοπικό επίπεδο οργανώσαμε (ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, μέσω των μετωπιπών οργανώσεων) μια συγκέντρωση στο Άργος, στο σινεμά που ήταν εκεί, που τώρα είναι σούπερμάρκετ, απέναντι από το πρώτο Δημοτικό σχολείο. Η αντίδρασή μας ήταν άμεση. Γυρίσαμε με ένα αυτοκίνητο και τα μεγάφωνα της Νομαρχιακής όλα τα χωριά για να ειδοποιήσουμε τον κόσμο. Οι ΚΚΕδες έκαναν και μια πικετοφορία στην πλατεία.
Την μόνη αιτιολογημένη άποψη για την επάνοδο στο ΝΑΤΟ την άκουσα από το Ναύαρχο τον Μηναίο. Πήγε να μιλήσει στην Ασίνη, λίγο πριν προκηρυχθούν οι εκλογές του 81 και πήγαμε σαν ΠΑΣΟΚ να προκαλέσουμε συζήτηση. Δημοκρατικός και ευγενής ο Ναύαρχος συζήτησε. Το επιχείρημά του ήταν : “Μόνο μέσα από το ΝΑΤΟ μπορούμε να εξοπλιστούμε φτηνά και να απαντήσουμε στον Τουρκικό κίνδυνο”. Το πίστευε. Αλλά η ιστορία τον διέψευσε… Δεν γλυτώσαμε ούτε τις “ αγορές του αιώνα”, ούτε τα “εξοπλιστικά προγράμματα” και αντί να διώξουμε τους Τούρκους από την κατεχόμενη Κύπρο, τους έχουμε καπέλο στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο και ίσως και στην Θράκη.
(Για την ιστορία ήταν η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Μηναίου. Απογοητεύτηκε τόσο από την συγκέντρωση εκείνη που δεν έθεσε ξανά υποψηφιότητα).
Τώρα… εκτός από λίγους αμετανόητους που συνεχίζουμε να πιστεύουμε τα ίδια πράγματα… για ψάξτε σε επίσημα κείμενα του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ μετά το 2000, να μου βρείτε θέση εξόδου της χώρας από το ΝΑΤΟ ή έστω μια μικρή κριτική στον Αμερικανικό Ιμπεριαλισμό…
Ξεκινάμε… Αύγουστος 1974. Υπό την σκέπη της Αμερικής διεξάγονται διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδος – Τουρκίας – Μεγάλης Βρεττανίας, για την τύχη της Κύπρου. Την Ελλάδα εκπροσωπεί ο Γεώργιος Μαύρος, ο αρχηγός του Κέντρου ως Υπουργός Εξωτερικών της Κυβέρνησης “Εθνικής Ενότητας” (τα εισαγωγικά γιατί ήταν ενότητα πλην ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ). Την Βρεττανία ο Τζαίημς Κάλαχαν, μετέπειτα αρχηγός των Εργατικών, την Τουρκία του Ετζεβίτ ο Υπουργός Εξωτερικών. Ο Ετζεβίτ ήταν στο επιτελείο του και ετοίμαζε τον Αττίλα 2. Οι άλλοι συζητούσαν και οι Τούρκοι ξεκινησαν ολομέτωπη και αιφνιδιαστική επίθεση στην Κύπρο. Τότε κατέλαβαν την Αμμόχωστο, τότε κατελαβαν το Μόρφου, τότε έστειλαν 100.000 περίπου Κυπρίους πρόσφυγες.
Η Τουρκία ήταν κράτος του ΝΑΤΟ. Σύμμαχός μας…. Αλλά κανένας από την συμμαχία δεν την απέτρεψε…. Οι εκκλήσεις του Καραμανλή έπεφταν στο κενό. Η κοινή γνώμη στην Ελλάδα είχε πάρει στροφές. Το απαίσιο πρόσωπο του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού ήταν ολοφάνερο. Όλοι, Δεξιοί, Αριστεροί, Κεντρώοι ήταν στα..κάγκελα… Τα συνθήματα της πόρτας του Πολυτεχνείου “Έξω αι ΉΠΑ”, “Έξω το ΝΑΤΟ” γίνονταν συνθήματα όλων … το “ΝΑΤΟ – ΣΙΑ – ΠΡΟΔΟΣΙΑ” ακούστηκε ακόμα και στις προεκλογικές συγεντρώσεις της ΝΔ το 74!!!!
Ο Καραμανλής ανακοίνωσε αμέσως την έξοδο από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Αυτό δεν εμπόδισε τους Τούρκους να ξεσπιτώσουν χιλιάδες Έλληνοκύπριους και να κατακτήσουν το 40% του νησιού.
Ο Καραμανλής και οι κοινωνικές δυνάμεις που τον στήριζαν δεν ήθελαν την Ελλάδα να βγει από τα δυτικά πλαίσια. Το “Ανήκομεν εις την Δύσιν” ήταν το ρεζουμέ της ιδεολογίας τους. Βρήκαν ως αντίδοτο την ΕΟΚ. Οι καλοί Ευρωπαίοι … Γάλλοι και Δυτικογερμανοί θα μας βόηθαγαν… Οργάνωσαν την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Χωρίς Δημοψήφισμα. Χωρίς την εκπεφρασμένη γνώμη του λαού. Το πέτυχαν.
Αντίθετα. ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ έλεγαν τότε ότι δεν υπάρχει διαφορά. Και ΕΟΚ και ΝΑΤΟ είναι πάντοτε ενταγμένα στον γενικό στρατηγικό σχεδιασμού του Αμερικανικού Ιμπεριαλισμού. Δυστυχώς αποδείχθηκε αληθινή αυτή η άποψη. Συνθηματολογικά εκφράστηκε από το “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο”, που είχε και ωραία ομοιοκαταληξία.
Μόλις μας μάντρωσαν στην ΕΟΚ, έπρεπε να κλείσουν και το θέμα του ΝΑΤΟ. Με μια απλή ανακοίνωση του Γεώργιου Ράλλη (που είχε διαδεχθεί τον Καραμανλή στην ηγεσία της ΝΔ) ξαναμπήκαμε στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ… χωρίς να ζητήσουμε τίποτε για την κατοχή της Κύπρου.
Τότε σε τοπικό επίπεδο οργανώσαμε (ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, μέσω των μετωπιπών οργανώσεων) μια συγκέντρωση στο Άργος, στο σινεμά που ήταν εκεί, που τώρα είναι σούπερμάρκετ, απέναντι από το πρώτο Δημοτικό σχολείο. Η αντίδρασή μας ήταν άμεση. Γυρίσαμε με ένα αυτοκίνητο και τα μεγάφωνα της Νομαρχιακής όλα τα χωριά για να ειδοποιήσουμε τον κόσμο. Οι ΚΚΕδες έκαναν και μια πικετοφορία στην πλατεία.
Την μόνη αιτιολογημένη άποψη για την επάνοδο στο ΝΑΤΟ την άκουσα από το Ναύαρχο τον Μηναίο. Πήγε να μιλήσει στην Ασίνη, λίγο πριν προκηρυχθούν οι εκλογές του 81 και πήγαμε σαν ΠΑΣΟΚ να προκαλέσουμε συζήτηση. Δημοκρατικός και ευγενής ο Ναύαρχος συζήτησε. Το επιχείρημά του ήταν : “Μόνο μέσα από το ΝΑΤΟ μπορούμε να εξοπλιστούμε φτηνά και να απαντήσουμε στον Τουρκικό κίνδυνο”. Το πίστευε. Αλλά η ιστορία τον διέψευσε… Δεν γλυτώσαμε ούτε τις “ αγορές του αιώνα”, ούτε τα “εξοπλιστικά προγράμματα” και αντί να διώξουμε τους Τούρκους από την κατεχόμενη Κύπρο, τους έχουμε καπέλο στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο και ίσως και στην Θράκη.
(Για την ιστορία ήταν η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Μηναίου. Απογοητεύτηκε τόσο από την συγκέντρωση εκείνη που δεν έθεσε ξανά υποψηφιότητα).
Τώρα… εκτός από λίγους αμετανόητους που συνεχίζουμε να πιστεύουμε τα ίδια πράγματα… για ψάξτε σε επίσημα κείμενα του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ μετά το 2000, να μου βρείτε θέση εξόδου της χώρας από το ΝΑΤΟ ή έστω μια μικρή κριτική στον Αμερικανικό Ιμπεριαλισμό…
