Στην ευρύτερη περιοχή έχουν βρεθεί το τελευταία καιρό πάρα πολλές θαλάσσιες χελώνες θανάσιμα τραυματισμένες.Τα είδη αυτά είναι όλα ευάλωτα ή απειλούμενα. Είναι τοπικά υπό προστασία και αποκατάσταση, αλλά η ρύπανση, η λαθροθηρία και η τυχαία εμπλοκή τους σε αλιευτικά εργαλεία παραμένουν ανησυχητικές αιτίες μείωσης του πληθυσμού τους που έχει ήδη ελαττωθεί.
Οι θαλάσσιες χελώνες, όπως οι άλλες χελώνες (Χελώνια) είναι εξώθερμα ερπετά και διαθέτουν αναπνευστικό σύστημα με πνεύμονες, το οποίο είναι μια προσαρμογή στην επίγεια ζωή. Ως συμπλήρωμα των νεφρών, υπάρχουν αδένες κοντά στα μάτια τους που αποβάλουν το υπερβολικό αλάτι από το αίμα τους. Ο μεταβολισμός τους έχει την ικανότητα να αντέχει στις υψηλές συγκεντρώσεις CO2 κατά την διάρκεια καταδύσεων σε μεγάλα βάθη. Μπορούν να αποβάλουν το 35-52% του οξυγόνου στην αναπνοή. Η όρασή της είναι πολύ ανεπτυγμένη. Τα μάτια προστατεύονται με τρία βλέφαρα και η ακοή τους είναι ιδιαίτερα τελειοποιημένη εξίσου, αν και δεν έχουν εξωτερικά αυτιά, αλλά ένα εσωτερικό αυτί, κάτω από μία ακουστική πλάκα. Η όσφρησή τους είναι ωστόσο αρκετά αναποτελεσματική. Οι θαλάσσιες χελώνες δεν έχουν παρά μία μόνο έξοδο για την απέκκριση η οποία χρησιμεύει επίσης για την αναπαραγωγή.
Το πεπλατυσμένο καβούκι τους, τους παρέχει καλύτερη υδροδυναμική και παίζει σημαντικό ρόλο στην προστασία, αλλά ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι τους επιτρέπει να αποθηκεύουν θερμότητα. Αυτή η προσαρμογή, που αποκτήθηκε μετά την επιστροφή τους στο θαλάσσιο περιβάλλον, τους επιτρέπει να καταδύονται σε μεγάλα βάθη, όπου η θερμοκρασία του νερού είναι χαμηλή. Έτσι όμως έχουν χάσει την ικανότητα να κρύβουν τα μέλη τους σ' αυτό. Όπως στις άλλες νεροχελώνες, τα καβούκια τους είναι ελαφρύτερα, διότι είναι εξοπλισμένα με βρέγματα. Οι Δερμοχελυίδες, οι μεγαλύτερες θαλάσσιες χελώνες, έχουν χάσει τα λέπια τους και το καβούκι τους καλύπτεται από παχύ δέρμα. Όπως οι υπόλοιπες χελώνες, δεν αλλάζουν τo δέρμα (έκδυση).Οι θαλάσσιες χελώνες είναι όλες παμφάγες με τάσεις προς τα φυτά και το κρέας. 
Έτσι η Πράσινη θαλασσοχελώνα είναι κυρίως χορτοφάγος. Η χελώνα Καρέττα, ο Λεπιδόχελυς του Ειρηνικού και το είδος Natator depressus είναι κυρίως σαρκοφάγα και τρέφονται με μαλάκια, καρκινοειδή, μικρά ψάρια και άλλα θαλάσσια ασπόνδυλα. Η δερματοχελώνα είναι παμφάγος και τρέφεται κυρίως με κνιδόζωα. Η Κεραμοχελώνα, είναι επίσης παμφάγος, και τρέφεται, όπως η δερματοχελώνα, με κνιδόζωα αλλά τρέφεται επίσης -πράγμα σπάνιο για σπονδυλόζωα- με σπόγγους.Οι χελώνες πρέπει να αποθηκεύουν πολλή ενέργεια για τις μεταναστεύσεις τους. Για αυτόν τον λόγο, η διατροφή τους παίζει έναν σημαντικό ρόλο στην γονιμότητά τους.
