Τότε που τα συνθήματα ήταν :
- Η φαντασία στην εξουσία
- Να είστε ρεαλιστές, ζητείστε το αδύνατο
- Η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους
- Μπορούν να κόψουν όλα τα λουλούδια, δεν μπορούν όμως να εμποδίσουν την έλευση της άνοιξης
Σήμερα, μελέτησα με προσοχή τα αιτήματα των μαθητών που έχουν προχωρήσει σε ΄΄κατάληψη΄΄…
Προσπάθησα να τα κατανοήσω και να τα εντάξω στην σφαίρα των διεκδικήσεων…
Ηττήθηκα…
Επιβεβαίωσα μόνον το χάσμα μεταξύ της ΄΄πολιτικοποίησης΄΄ και της ΄΄κομματικοποίησης΄΄.
(Αλήθεια, πόσοι δάσκαλοι πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχουν επάρκεια στην διδαχή;… πόσοι γονείς;… πόσοι υπουργοί;… Ποιος και πώς διδάσκει τους στόχους και τους τρόπους διεκδίκησής τους;…).
Όποιος νομίζει ότι κατέχει την απόλυτη γνώση, ας λιθοβολήσει πρώτος.
Ας δώσουμε, όμως, στα παιδιά μας τη γνώση και τον τρόπο που πετυχαίνονται οι στόχοι. Δεν είνε η κατάληψη ο μόνος δρόμος…
΄΄Κατάληψη΄΄, λοιπόν, από τους μαθητές…
΄΄Κατάθλιψη΄΄ για την ελπίδα… (και βέβαιος ότι οι μαθητές μας είνε περισσότερο ώριμοι των περισσοτέρων από μας).
Θ. Σ. Σπαντιδέας
(πρώην εκπαιδευτικός)
Υ.Γ.
Η λέξη ΄΄είναι΄΄ είνε το απαρέμφατο του ρήματος ΄΄ειμί΄΄…
Η λέξη ΄΄είνε΄΄ (παλαιότερος τύπος γραφής στην νεοελληνική γλώσσα) είνε προσωπική επιλογή (για όσους αναρωτιούνται για την ορθογραφία).
