Πρόκειται για μια τεχνητή λίμνη απαράμιλλης ομορφιάς, σε ένα μοναδικό τοπίο που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα αντίστοιχα τοπία της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.
45 άτομα ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί με το λεωφορείο (τηρώντας όλους τους απαραίτητους κανόνες υγιεινής) από την Τρίπολη και έπειτα από 1 ½ ώρα με το φτάσαμε στην λίμνη Δόξα όπου και συναντήσαμε τους υπόλοιπους συνορειβάτες, οι οποίοι είχαν φτάσει με ίδια μέσα από την Αθήνα, το Ναύπλιο, το Άργος, το Άστρος, τα Γρεβενά (ο φίλος μας Σωτήρης Ραπτόπουλος) και την Τρίπολη. Την πορεία μας τίμησε και ο δήμαρχος της Τρίπολης κύριος Κωνσταντίνος Τζιούμης.
Δίχως καμία χρονοτριβή πήραμε ανηφορικό μονοπάτι κατάφυτο από έλατα και διάσπαρτο από λογής λογής μανιτάρια και κρόκους μέχρι το διάσελο του Κυνηγού, όπου φτάσαμε μετά από περίπου δύο ώρες. Στο σημείο αυτό η πρώτη ομάδα κατέβηκε από το ίδιο μονοπάτι ώς τη λίμνη Δόξα. Ακολούθησε περιήγηση στη λίμνη, στο βυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου καθώς επίσης και στην ιστορική και φιλόξενη Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου, όπου και απολαύσαμε τη θέα προς τη λίμνη. 
Η δεύτερη ομάδα (κορυφής) αποτελούμενη από 25 άτομα συνέχισε από το διάσελο του Κυνηγού (1500μ.) ώς την πρώτη κορυφή των Χτενιών του Νησιού. Από εκεί ορειβατώντας (ακροβατώντας στην κυριολεξία) περπατήσαμε πάνω από μια σειρά κορυφών για να φτάσουμε στην κορυφή Νησί στα 2105μ. Η πορεία ώς το σημείο εκείνο ήταν αρκετά απαιτητική εξαιτίας τους βραχώδους και στενού πεδίου των Χτενιών.
Ωστόσο η θέα τόσο προς τα γύρω όρη, προς τη λίμνη, τον Κορινθιακό και τις Αλκυονίδες, έκοβαν την ανάσα. Από την κορυφή η θέα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακή, προσφέροντας πανοραμική θέα προς όλα σχεδόν τα όρη της Πελοποννήσου, τον Παρνασσό, τον Ελικώνα, τον Κιθαιρώνα τα Γεράνεια Όρη κτλ. Αφού χορτάσαμε τη θέα της κορυφής κατεβήκαμε από το διάσελου Μαδερού ακολουθώντας δύσκολο μονοπάτι (και με τη βοήθεια του GPS), μπήκαμε πάλι στο δάσος. Δύο ώρες περίπου πριν φτάσαμε στον προορισμό μας δροσιστήκαμε από τα παγωμένα νερά μιας πηγής και στη συνέχεια μπήκαμε σε χωματόδρομο για να βγούμε στη λίμνη.
Κουρασμένοι από την επίπονη κατάβαση και την οκτάωρη περίπου πορεία συνολικά μπήκαμε στο λεωφορείο για την τοπική ταβέρνα όπου και πραγματοποιήθηκε το καθιερωμένη τσιμπούσι κατά τα ειωθότα.
