Στην συντριπτική πλειοψηφία οι κοινωνικοί εταίροι και επαγγελματικοί φορείς διαφωνούν με το νέο πτωχευτικό κώδικα. Μόνο οι Τραπεζίτες και μια στρατιά από Golden boys τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση.
Η επιδίωξη της Κυβέρνησης φαίνεται να είναι η οριστική καταδίκη και ο ξαφνικός θάνατος των οφειλετών (θάνατος του εμποράκου) και όχι η ρύθμιση των χρεών και η απαλλαγή τους από αυτά.
Οι επώνυμοι και περιούσιοι φίλοι του κ. Μητσοτάκη γιατί δεν περιλαμβάνονται στις διατάξεις του νέου κώδικα αλλά γίνονται γενναιότατες περικοπές και διαγραφές χρεών τους; Μήπως επειδή και ο ίδιος, ανήκει στους περιβόητους «μπαταχτσήδες»;
Ακολουθεί το κείμενο της τοποθέτησης του Γιάννη Γκιόλα:
«Μέχρι σήμερα, στη μακρότατη πορεία του δικαιικού συστήματος, κανένα προηγούμενο καθεστώς ή νόμος δεν προέβλεπε ή δεν διατύπωνε τη λέξη «πτώχευση» ή την έννοια της πτώχευσης στα φυσικά πρόσωπα.
Αυτά λέχθηκαν από τον εκπρόσωπο των Δικηγορικών Συλλόγων, που εκφράζει απόψεις επιστημονικές, απηχεί όμως και τις αντιλήψεις και την καθολική αποδοχή του περί δικαίου αισθήματος διαχρονικά από την ελληνική κοινωνία.
Τις ίδιες απόψεις, άλλωστε, εξέφρασαν και όλοι οι κοινωνικοί και επαγγελματικοί φορείς κατά την ακρόαση των φορέων, πλην των Τραπεζών και των εταιριών διαχείρισης δανείων.
(Παρά ταύτα, η Κυβέρνηση, διά του αρμοδίου Υπουργού, σε εποχές μιας πρωτοφανούς πανδημίας που, πέραν του υγειονομικού προβλήματος, έχει επιφέρει μία αβάσταχτη οικονομική κατάσταση που οδηγεί σε παρατεταμένη κρίση της μέγιστης πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. ‘Εκανε την χείριστη επιλογή στη χαλεπέστερη χρονική συγκυρία.)
Η Κυβέρνηση προσπαθεί με αστήρικτα επιχειρήματα και προφάσεις να βρει έρεισμα και δικαιολογητική βάση στην 1023/2019 Κοινοτική Οδηγία που, ερμηνεύοντάς την κατά το δοκούν, ισχυρίζεται ότι ο μοναδικός τρόπος για να υπάρξει απαλλαγή των οφειλών του φυσικού προσώπου είναι η πτώχευση.
Η παραχάραξη του αληθούς νοήματος είναι εμφανής. Η πρόβλεψη και η κατεύθυνση της εν λόγω Οδηγίας είναι η θέσπιση μεθόδου και τρόπου απαλλαγής όλων των φυσικών και νομικών προσώπων από τις σωρευμένες οφειλές και όχι η υποχρεωτική πτώχευση των οφειλετών. Δεν είναι, δηλαδή επιδίωξη, η οριστική καταδίκη και ο ξαφνικός θάνατος των οφειλετών, αλλά η ρύθμιση των χρεών και η απαλλαγή τους, διαδικασία, άλλωστε, που υιοθετήθηκε από το δίκαιό μας. Αναφέρομαι στο νόμο 3869/2010, ν. Κατσέλη, που δοκιμάσθηκε και ήταν επιτυχής, αφού απέτρεψε τον οικονομικό όλεθρο δεκάδων χιλιάδων οικογενειών.
Αν διερωτάσθε γιατί η Κυβέρνηση προχώρησε σ’ αυτές τις εκτρωματικές επιλογές, που θα οδηγήσουν στον ακαριαίο θάνατο κάθε οφειλέτη και στο κλείσιμο ενός μεγάλου μέρους των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (81% των επιχειρήσεων, κατά τη ΓΣΕΒΕ, κινδυνεύουν να οδηγηθούν άμεσα στην πτώχευση), η απάντηση είναι η εξής : Προκύπτει από το σκοπό που επιδιώκει και από το ποιοι θα βγουν κερδισμένοι από αυτόν.
«Εν πρώτοις, η απόλυτη ταύτιση και εναρμόνιση προς το δόγμα του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, από το οποίο καθοδηγείστε. Οι μικρές επιχειρήσεις και το μικρεμπόριο πρέπει να σβήσουν και, κατά τη διδαχή του Νομπελούχου Πισσαρίδη, να επέλθει ο «θάνατος του εμποράκου».
Αν αυτός, όμως, είναι ένας ιδεοληπτικός λόγος, υπάρχει ακόμη ένας που είναι πιο κυνικός, αλλά δυστυχώς υπαρκτός. Πίσω από τις τράπεζες, τις εταιρείες διαχείρισης δανείων, τα funds, τους Αξιολογητές και εκτιμητές, υπάρχει μια μικρή στρατιά Golden Boys, που από την πλειάδα των κατασχέσεων, εκποιήσεων, μεταβιβάσεων, πρακτορεύσεων και μεσιτείας, αναμένουν να βγάλουν το παντεσπάνι τους. Τόσο ωμά, τόσο απλά!
(Ένας ακόμη απαράδεκτος νεωτερισμός με το υπό κρίση Ν/Σ, είναι η διάταξη του άρθρου 103, με την οποία, μετά την κήρυξη πτώχευσης, προβλέπεται ότι επέρχεται αυτοδίκαιη και αζήμια λύση όλων των εκκρεμών και διαρκών συμβάσεων του οφειλέτη.
Εδώ, τα σκάγια πιάνουν κι άλλους, μιλάμε, δηλαδή, για τις απαιτήσεις των εργαζομένων, που τους αντιμετωπίζετε ως παράπλευρες απώλειες. Θα καταταγούν, δηλαδή, κι αυτοί σαν όλους τους λοιπούς πιστωτές του πτωχευτικού συμβιβασμού.
Δε σέβεστε τίποτε. Καταπατάτε το προνομιακό δικαίωμα των εργαζομένων στον εργασιακό τους μισθό στερώντας τους, τους μοναδικούς πόρους για τη διαβίωσή τους. Με τόση ωμότητα και κυνισμό, θέτετε σε κίνδυνο την επιβίωση αυτών και των οικογενειών τους.)
Θα προχωρήσω επισημαίνοντας «τη θρυλούμενη, μεγάλη τεχνογνωσία και την απόλυτη θετική διάθεση των τραπεζών να προβούν σε ρυθμίσεις»
Έτσι, τουλάχιστον, προσπάθησε να το εμφανίσει ο Πρόεδρος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών και Πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, κ. Χατζηνικολάου, κατά την ακρόαση των Φορέων.
Εν ολίγοις, ο κ. Τραπεζίτης είπε ότι πρέπει να εμπιστευτούμε τη μεγάλη τεχνογνωσία και την απόλυτα θετική διάθεση των Τραπεζών να κάνουν ρυθμίσεις. Γιατί, ήδη στο χρονικό διάστημα που πέρασε, έγιναν γενναίες περικοπές της τάξης των 18 δις.
Στο σημείο αυτό, μάλιστα, υπήρξε και μία πλειοδοσία, η κα Απαλλαγάκη τις ανέβασε τις ρυθμίσεις, σε 32 δις, λέγοντας ότι ο Πρόεδρος ανέφερε αριθμούς που αναφέρονταν σε βραχύ χρονικό διάστημα. Την άποψη αυτή υιοθέτησε, ασμένως, και ο Υπουργός κ.Σταικούρας. Πιεζόμενος, όμως, στην τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής, τις καθόρισε τελικά σε 12,33 δις.
Το μέγα ερώτημα, όμως, που έμεινε αναπάντητο, παρότι επισημάνθηκε από εμάς, δεν είναι το συνολικό ποσό των γενομένων ρυθμίσεων, αλλά σε ποιων τα δάνεια έγιναν ρυθμίσεις.
Σ’ αυτά τα 12,33 δις περιλαμβάνονται οι χαριστικές ρυθμίσεις για τα δάνεια των Μ.Μ.Ε;
Έχουν αθροιστεί σ’ αυτές και τα δανεικά κι αγύριστα δάνεια του κόμματός σας, που υπερβαίνουν τα 300 εκατομμύρια;
Περιέχεται και το επισφαλές δάνειο του Κήρυκα Χανίων που εβάρυνε τον Πρωθυπουργό, κ. Μητσοτάκη, και πλέον έχει αναληφθεί από πέντε, ακόμη, άγνωστους συνοφειλέτες ;
Συναθροίζεται και μισό δις που χαρίστηκε πρόσφατα σε αναξιοπαθούντες εφοπλιστές, όπως γράφτηκε μόλις την περασμένη Κυριακή στον Τύπο ;
Έχουν συνυπολογισθεί και τα 127 εκατομμύρια που χαρίσθηκαν σε άλλο νεόπτωχο celebrity, του οποίου η οφειλή περιορίστηκε μόλις σε 11 εκατομμύρια ;
Σ’ αυτά τα ερωτήματα δεν μας απάντησε ευθέως, με στοιχεία, και κυρίως αναλυτικά, ο κ. Σταικούρας. Αρκέσθηκε σε μια προσπάθεια συσκότισης της αλήθειας αναφέροντας ότι ρυθμίστηκαν 252.529 ,στεγαστικά, καταναλωτικά και επιχειρηματικά δάνεια 1 μέχρι το Μάιο του 2020.
Χαριτωμένα, βέβαια, τα τρία «ενδεικτικά» παραδείγματά του, για τα δάνεια του ιδιωτικού υπαλλήλου από τα Χανιά, του μικρομεσαίου επιχειρηματία από τη Λάρισα και του αγρότη από τη Νάξο.
Το ερώτημα, λοιπόν, έγινε στην Επιτροπή και έκτοτε, παραμένει αναπάντητο. Σε ποια ακριβώς δάνεια έγιναν ρυθμίσεις και σε ποιους, κυρίως, έγιναν! Αφορούν πρωτίστως και προεχόντως τους μεγαλόσχημους, όπως πιστεύει η πλειονότητα των συμπολιτών μας ; ΝΑΙ Η΄ΟΧΙ ;
Kι αυτή, όμως, η έμμεση παραδοχή του κ.Σταικούρα, που είπε :«Πρέπει να γίνουν περισσότερες ρυθμίσεις σε απλούς πολίτες, σε φτωχά νοικοκυριά και στη μεσαία τάξη», λογικά εκλαμβάνεται ως συνομολόγηση της κοινής πεποίθησης ότι οι συστημικές τράπεζες είναι ιδιαίτερα στοργικές στους καλούς πελάτες και κατέχοντες και (αμείλικτοι) διώκτες των οικονομικά- αδύναμων συμπολιτών μας. Αυτούς που εσείς έχετε επιλέξει να οδηγήσετε στην οικονομική ανέχεια και τον αφανισμό.
ΑΘΗΝΑ 25-10 2020
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
