H αναγκαιότητα του μετασχηματισμού του κόμματος προκύπτει από την υπάρχουσα σε όλα τα πεδία ιδεολογικοπολιτική σύγκρουση. Είναι ολοφάνερη η ύπαρξη δύο στρατηγικών με το κοινωνικό ζήτημα και τα θέματα της πανδημίας και της κρίσης να βρίσκονται στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαλότητας και διαμάχης.
Εκ των πραγμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ., σ’ αυτή τη σύγκρουση των δύο πόλων, με όρους κοινωνίας, αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ευρύτερης δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης και ως έκφρασης της σύγχρονης κυβερνώσας αριστεράς, έχει τη δυναμική και πρέπει να ηγηθεί αυτού του μετώπου σε ενωτική πορεία και συνεργασία και με άλλους όμορους πολιτικούς χώρους στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Πώς θα μετασχηματισθεί το κόμμα μας ;
Mε θαρραλέα απεύθυνση στον κόσμο που συντάχθηκε, συστρατεύθηκε μαζί μας και μας ψήφισε κατ’ επανάληψη, χωρίς έπαρση, διαχωρισμό παλαιών και νέων, εγωιστικών ή αλαζονικών συμπεριφορών οικειοποίησης ή μονοπώλησης των προοδευτικών ιδεών, αλλά και χωρίς φοβικά σύνδρομα για το άνοιγμά του σε ευρύτερες ομάδες πολιτών.
Με ανοιχτές πόρτες, ώστε το κόμμα να αντιστοιχισθεί με τις δυνάμεις που το στηρίζουν, αλλά και με αντίστοιχη διεύρυνση των οργάνων του μ’αυτές.
Ισχυρίζονται ορισμένοι, σχετικά λιγοστοί, ότι κινδυνεύει ο ΣΥΡΙΖΑ να μετεξελιχθεί σε σοσιαλδημοκρατική παράταξη, να διαχυθεί και να γίνει ένα άνευρο κόμμα.
Το προοδευτικό μέτωπο που σχηματίζεται είναι ευρύ. Μπορεί και πρέπει να συμπεριλάβει τον πλούτο των δυνάμεων της πληθυντικής αριστεράς, για να καταστεί ο γνήσιος εκφραστής του μαζικού λαϊκού κινήματος.
Οι στόχοι που, κατ’ ανάγκη, θέτει είναι η ανατροπή και η τελική ρήξη του συστήματος. Είναι, επομένως, απαραίτητο να αιμοδοτείται από το αξιακό φορτίο της αριστεράς.
Αυτό που μας διαφοροποιεί από την προσπάθεια του συστήματος να μας αφομοιώσει και να μας καταστήσει μια ακίνδυνη δύναμη εναλλαγής στη Διακυβέρνηση. Γι’αυτό, τα στοιχεία εκείνα που μας διαφοροποιούν και ταυτόχρονα μας ενοποιούν και μας δυναμώνουν είναι η αμφισβήτηση του κρατούντος στην Ε.Ε., δηλαδή του νεοφιλελευθερισμού.
Η απόρριψη του μονοσήμαντου ρυθμιστικού ρόλου των κανόνων της αγοράς.
Αναγκαία είναι η επιλογή κοινωνικών προταγμάτων, η ενδυνάμωση του δημόσιου συστήματος σε υγεία, παιδεία, προστασία του περιβάλλοντος και του δημόσιου χώρου και τέλος η οικονομική ανασυγκρότηση επ’ωφελεία των λαϊκών δυνάμεων και όχι των ολίγων ή εκλεκτών του συστήματος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ
.webp "ΑΡΓΟΛΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ")