ειδ. Μαθησιακών Δυσκολιών-Δυσλεξίας
Οπαδός του Μότσαρτ και του Μπαχ, έπαιζε βιολί από παιδί και το σταμάτησε σε μεγάλη ηλικία, όταν πια το αριστερό του χέρι δεν ανταποκρινόταν τόσο γρήγορα και με την ακρίβεια που έπρεπε για να αποδώσει ένα μουσικό κομμάτι. Η μουσική ήταν γι’αυτόν τρόπος χαλάρωσης. Ο δάσκαλος του είπε ότι ποτέ δεν θα καταφέρει τίποτα.
Άργησε όχι μόνο να περπατήσει αλλά και να μιλήσει. Η οικογένεια του μάλιστα, σύμφωνα με την αδελφή του, φοβόταν ότι ίσως δεν μιλούσε ποτέ.
Οι ανθρωπιστικές σπουδές δεν του άρεσαν γιατί έπρεπε να γράφει, κάτι που ήταν δύσκολο λόγω της δυσλεξίας του. Την εποχή εκείνη ο όρος δεν υπήρχε, ούτε είχε περιγραφεί.
Ο Έλληνας δάσκαλος του κάποτε τον κατσάδιασε για την ποιότητα της εργασίας που υπέβαλλε, λέγοντας ότι δεν περιμένει τίποτα από έναν τέτοιο μαθητή.
Απέτυχε να περάσει στο πανεπιστήμιο. Ως υπάλληλος όμως βρήκε τον χρόνο να αναπτύξει τις ιδέες του. Εξέδωσε επιστημονικές εργασίες και έκανε ακαδημαϊκή καριέρα στον τομέα της Φυσικής. Είναι ο πατέρας της Θεωρίας της Σχετικότητας και κάτοχος Nobel το 1921.
Ο εγκέφαλος του βρέθηκε ότι είχε περισσότερο σφιχτοδεμένους νευρώνες απ’ ότι συνήθως, κάτι που πρέπει να του επέτρεπε να επεξεργάζεται τις πληροφορίες γρηγορότερα από τους άλλους. Μάλιστα το τμήμα του εγκεφάλου του που ευθύνεται για την μαθηματική σκέψη ήταν μεγαλύτερο σε μέγεθος από το κανονικό. Αυτό όμως είναι υπό αμφισβήτηση, καθότι το μέγεθος του εγκεφάλου διαφέρει έτσι κι αλλιώς από άτομο σε άτομο.
Ο παθολόγος Thomas Harvey κράτησε τον εγκέφαλο του για πάνω από 40 χρόνια. Σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC το 1994, έκοψε ένα μέρος του εγκεφάλου του για να το δώσει σε έναν επισκέπτη. Το μεγαλύτερο μέρος του πάντως φυλάσσεται στο New Jersey.
Του έχουν αποδοθεί πολλά αποφθέγματα που ο ίδιος, λίγα χρόνια πριν τον θάνατο του, την δεκαετία του 50 παραπονέθηκε ότι δεν ήταν δικά του. Είπε: «Στο παρελθόν, ποτέ δεν μου είχε συμβεί κάθε παρατήρηση που έκανα να υιοθετείται. Αν το ήξερα, θα έμενα κλεισμένος περισσότερο στο καβούκι μου.»
Οπαδός του Μότσαρτ και του Μπαχ, έπαιζε βιολί από παιδί και το σταμάτησε σε μεγάλη ηλικία, όταν πια το αριστερό του χέρι δεν ανταποκρινόταν τόσο γρήγορα και με την ακρίβεια που έπρεπε για να αποδώσει ένα μουσικό κομμάτι. Η μουσική ήταν γι’αυτόν τρόπος χαλάρωσης. Ο δάσκαλος του είπε ότι ποτέ δεν θα καταφέρει τίποτα.
Άργησε όχι μόνο να περπατήσει αλλά και να μιλήσει. Η οικογένεια του μάλιστα, σύμφωνα με την αδελφή του, φοβόταν ότι ίσως δεν μιλούσε ποτέ.
Οι ανθρωπιστικές σπουδές δεν του άρεσαν γιατί έπρεπε να γράφει, κάτι που ήταν δύσκολο λόγω της δυσλεξίας του. Την εποχή εκείνη ο όρος δεν υπήρχε, ούτε είχε περιγραφεί.
Ο Έλληνας δάσκαλος του κάποτε τον κατσάδιασε για την ποιότητα της εργασίας που υπέβαλλε, λέγοντας ότι δεν περιμένει τίποτα από έναν τέτοιο μαθητή.
Απέτυχε να περάσει στο πανεπιστήμιο. Ως υπάλληλος όμως βρήκε τον χρόνο να αναπτύξει τις ιδέες του. Εξέδωσε επιστημονικές εργασίες και έκανε ακαδημαϊκή καριέρα στον τομέα της Φυσικής. Είναι ο πατέρας της Θεωρίας της Σχετικότητας και κάτοχος Nobel το 1921.
Ο εγκέφαλος του βρέθηκε ότι είχε περισσότερο σφιχτοδεμένους νευρώνες απ’ ότι συνήθως, κάτι που πρέπει να του επέτρεπε να επεξεργάζεται τις πληροφορίες γρηγορότερα από τους άλλους. Μάλιστα το τμήμα του εγκεφάλου του που ευθύνεται για την μαθηματική σκέψη ήταν μεγαλύτερο σε μέγεθος από το κανονικό. Αυτό όμως είναι υπό αμφισβήτηση, καθότι το μέγεθος του εγκεφάλου διαφέρει έτσι κι αλλιώς από άτομο σε άτομο.
Ο παθολόγος Thomas Harvey κράτησε τον εγκέφαλο του για πάνω από 40 χρόνια. Σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC το 1994, έκοψε ένα μέρος του εγκεφάλου του για να το δώσει σε έναν επισκέπτη. Το μεγαλύτερο μέρος του πάντως φυλάσσεται στο New Jersey.
Του έχουν αποδοθεί πολλά αποφθέγματα που ο ίδιος, λίγα χρόνια πριν τον θάνατο του, την δεκαετία του 50 παραπονέθηκε ότι δεν ήταν δικά του. Είπε: «Στο παρελθόν, ποτέ δεν μου είχε συμβεί κάθε παρατήρηση που έκανα να υιοθετείται. Αν το ήξερα, θα έμενα κλεισμένος περισσότερο στο καβούκι μου.»
