Ένα πλούσιο συγγραφικό έργο που ανέδειξε, μεσω του ιστορικού μυθιστορήματος, άγνωστες πτυχές της ιστορίας των τοπικών κοινωνιών και με μια κοινωνική δράση που άφησε ανεξίτηλα ίχνη, η Κατερίνα Παπαδριανού αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της πολιτιστικής Αργολίδας.
Η Κατερίνα Παπαδριανού ήταν εκπαιδευτικός. Γεννήθηκε το 1951, σπούδασε στην Ελλάδα και τη Γαλλία και έδωσε τον καλύτερό της εαυτό στην ελληνική εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια είχε μέσα της ωριμάσει η δυνατότητα της έρευνας και συγγραφής με τη μορφή του ιστορικού μυθιστορήματος. Μετά από διάφορες παρουσιάσεις σε περιοδικά και στον τύπο, φτάνει η στιγμή της πρώτης συγγραφικής επιτυχίας (2010) με το «1715.
Ο θάνατος, πάντα αποκρουστικός και ανεύθυνος, σταμάτησε τη νέα συγγραφική προσπάθεια της Κατερίνας, σε μια στιγμή που ωρίμαζαν στο έργο της διαθέσεις και τεχνικές. Το έργο της είναι σημαντικό όσο και η γενικότερη παρουσία της στα πολιτισμικά δρώμενα της Αργολίδας. Συνέλαβε και υλοποίησε την ιδέα της Ένωσης Συγγραφέων και Λογοτεχνών Αργολίδας, της οποίας διετέλεσε πρώτη Πρόεδρος με δραστήρια συμμετοχή στην Έκθεση Βιβλίου του Ναυπλίου που διαρκεί μέχρι σήμερα. Έργο της ήταν επίσης ο "1ος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός Αργολίδας". Θα μνημονεύουμε πάντα τον άνθρωπο, την συγγραφέα, την ενεργό πολίτη της Αργολίδας, τη γυναίκα που στάθηκε πάντα απλή και μετρημένη κοντά στους ανθρώπους, κοντά στους συμπολίτες της.
Η Κατερίνα Παπαδριανού ήταν εκπαιδευτικός. Γεννήθηκε το 1951, σπούδασε στην Ελλάδα και τη Γαλλία και έδωσε τον καλύτερό της εαυτό στην ελληνική εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια είχε μέσα της ωριμάσει η δυνατότητα της έρευνας και συγγραφής με τη μορφή του ιστορικού μυθιστορήματος. Μετά από διάφορες παρουσιάσεις σε περιοδικά και στον τύπο, φτάνει η στιγμή της πρώτης συγγραφικής επιτυχίας (2010) με το «1715.
Το τελευταίο φιλί στ’ Ανάπλι», ένα μυθιστόρημα για τους καθημερινούς ανθρώπους του ενετοκρατούμενου Αναπλιού, τους αγώνες και τους έρωτές τους, τις συνήθειες και τις σχέσεις τους. Η επιτυχία διπλασιάστηκε (2014) με την έκδοση της Ψωροκώσταινας (Η Πανώρια Χατζηκώστα - Αϊβαλιώτη και ο Βενιαμίν Λέσβιος), ένα συγκινητικό μυθιστόρημα που κινητοποίησε ένα μεγάλο ακροατήριο μέσα και έξω από την Αργολίδα. Το 2015 θα παρουσιάσει την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο "τα 99 χαϊκού της ψυχής μου" με εικονογράφηση της αγαπημένης της θυγατέρας Αναστασίας.Τέλος, ήρθε η συνέχεια της επιτυχίας (2018) με τις «Νάρκες 1940-1949», ένα ιστορικό μυθιστόρημα που ανέδειξε άγνωστε πτυχές της Κατοχής και του Εμφυλίου στο Δρέπανο και την ευρύτερη περιοχή της Ναυπλίας.
Ο θάνατος, πάντα αποκρουστικός και ανεύθυνος, σταμάτησε τη νέα συγγραφική προσπάθεια της Κατερίνας, σε μια στιγμή που ωρίμαζαν στο έργο της διαθέσεις και τεχνικές. Το έργο της είναι σημαντικό όσο και η γενικότερη παρουσία της στα πολιτισμικά δρώμενα της Αργολίδας. Συνέλαβε και υλοποίησε την ιδέα της Ένωσης Συγγραφέων και Λογοτεχνών Αργολίδας, της οποίας διετέλεσε πρώτη Πρόεδρος με δραστήρια συμμετοχή στην Έκθεση Βιβλίου του Ναυπλίου που διαρκεί μέχρι σήμερα. Έργο της ήταν επίσης ο "1ος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός Αργολίδας". Θα μνημονεύουμε πάντα τον άνθρωπο, την συγγραφέα, την ενεργό πολίτη της Αργολίδας, τη γυναίκα που στάθηκε πάντα απλή και μετρημένη κοντά στους ανθρώπους, κοντά στους συμπολίτες της.
