…το βράδυ του Σαββάτου 31 Οκτωβρίου…
…διαδικτυακά…
…με την ευαισθησία που οι αρμονικοί ήχοι του πολυφωνικού Γυναικείου Φωνητικού Συνόλου ΄΄Συμφωνία΄΄ ακούμπησαν την ευαισθησία των συνθέσεων και των στίχων του Σταύρου Κουγιουμτζή, του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του Μάνου Ελευθερίου, του Άκου Δασκαλόπουλου…
…με τον πλούτο της ερμηνείας του Κώστα Σαλεσιώτη…
…με το άγγιγμα των πλήκτρων του πιάνου από την Ελένη Μπέλεση…
Κοντά δυο ώρες κράτησε η εκδήλωση μα η αρμονία εξακολουθεί να παραμένει στα αυτιά μου. Όχι μόνον η αρμονία των συνθέσεων αλλά, κυρίως, η αρμονία της εκτέλεσης.
Υπέροχη επιλογή των τραγουδιών από τον μαέστρο Θεοδόση Αντωνιάδη. Μεστωμένος πια καλλιτέχνης, δείχνει να βρίσκεται στην ακμή της μουσικής του πορείας.
Δεν ήθελα να τελειώσει τούτη η αίσθηση. Ταξίδι στον χρόνο μου χάρισε, μαζί με μνήμες από τα περασμένα και προσδοκίες για τα μελλούμενα.
Θαρρώ πως όσοι θεατές και ακροατές συμμετείχαν στην μέθεξη αυτή, τραγούδησαν, ξανάζησαν αγαπημένες στιγμές, έκλεισαν τα μάτια και ονειροπόλησαν.
Θαρρώ, πάλι, ότι το μισοάδειο Βουλευτικό ήταν γεμάτο από ευαίσθητες σκιές απόντων που ψηλάφιζαν με ηδονή την αρμονία.
Μαέστρο, Ελένη, Κώστα, έντεκα φωνές της ΄΄Συμφωνίας΄΄… μην με παρατήσετε εδώ… στα μισά του δρόμου…
Ούτε κι εσύ ΔΟΠΠΑΤ που σκεπάζεις με τις φτερούγες σου ζηλευτές εκδηλώσεις…
Σας ευχαριστώ…
Θ. Σ. Σπαντιδέας
31 Οκτωβρίου 2020
(προσωπικές σκέψεις του υπογραφόμενου)
