Λαμβάνοντας υπ'όψη τα πρόσφατα μέτρα τα οποία έχουν παρθεί στον αθλητισμό, καταλαβαίνουμε ότι έρχονται αντικρουόμενα με τις συστάσεις των ειδικών να γυμναζόμαστε, αφού η σωματική άσκηση ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Περιορίζοντας τις δυνατότητες να αθλούμαστε, με ποιον τρόπο, λοιπόν, θα ενισχυθεί η άμυνα του οργανισμού μας; Με ποιον τρόπο θα κοινωνικοποιηθούμε εμείς τα παιδιά; Χωρίς να μπορούμε να συμμετάσχουμε σε αγώνες, πώς θα έρθουμε σε επαφή με την ευγενή άμιλλα και πώς θα βελτιωθούμε; Η ειρωνεία, βέβαια, σε όλο αυτό είναι ότι στους αθλητικούς χώρους τηρούνται όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Όμως χαρακτηρίζονται ως εστίες μετάδοσης του κορωνοϊού. Δε γίνεται να μένουμε σωματικά άνεργοι διότι αυτό έχει σοβαρές επιπτώσεις στην σωματική και πνευματική μας υγεία.
Στο πλαίσιο της εκπαίδευσης, με τι είδους ψυχολογία θα αποδίδουμε στα μαθήματα; Κάτω από την πίεση των εξετάσεων και το άγχος της προσαρμογής της θεματικής τράπεζας, πώς αναμένετε να έχουμε όρεξη για μελέτη ενώ παράλληλα μας βομβαρδίζετε μιλώντας μόνο για τον Covid-19; Πίσω από τις μάσκες πώς θα δούμε τις εκφράσεις προσώπου των καθηγητών μας ή πώς θα χαμογελάμε στους συμμαθητές μας; Στα ανεπαρκή διαλείμματα μπορούσαμε να βγάζουμε μάσκες να παίρνουμε ανάσες, τώρα με την υποχρεωτική χρήση μάσκας και στους εξωτερικούς χώρους τι είδους διαλείμματα θα κάνουμε; Πώς θα ανασαίνουμε και πώς θα ανακάμψουμε;
Αλλά φυσικά, η νεολαία έχει ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη διασπορά του ιού. Αναρωτιέστε ορισμένοι γονείς, εκπαιδευτικοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί γιατί οι νέοι δε συμμορφώνονται με τις κυβερνητικές αποφάσεις και γιατί δεν προσαρμόζονται στη νέα πραγματικότητα και ψάχνετε απαντήσεις από ψυχολόγους δημοσίως στα κανάλια.
Ποια πραγματικότητα;
Όταν ζητάτε να θυσιάσουμε την ψυχολογία μας, την υγεία μας, την ίδια μας τη ζωή;
Όταν ζητάτε να έχουμε ατομική ευθύνη αντί να προστατεύσετε ουσιαστικά και αποτελεσματικά αυτές τις ομάδες ευπαθών ανθρώπων που κινδυνεύουν;
Όταν ακόμη και εμείς οι νέοι έχουμε στο μυαλό μας την τρέχουσα οικογενειακή και οικονομική μας κατάσταση;
Όταν ένα μεγάλο ποσοστό ποικίλων τοπικών επιχειρήσεων έχει καταρρεύσει οικονομικά και προφανώς επηρεαζόμαστε και εμείς από αυτό; Δε ρωτάτε πώς νιώθουμε. Οι περισσότεροι σίγουρα έχουμε βιώσει και βιώνουμε έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα κατάθλιψη.
Την απάντηση στο ερώτημά σας, γιατί δεν ανεχόμαστε τα επιβαλλόμενα μέτρα, την έχουμε εμείς οι ίδιοι: Δεν μπορούμε να εξελιχθούμε κοινωνικά και πνευματικά. Είμαστε άτομα με ενέργεια, οράματα και προσδοκίες τα οποία τα περιορίζετε. Δεν υπομένουμε σε αποφάσεις καταστρεπτικές για τις ζωές μας.
Τα πράγματα πλέον είναι κωμικοτραγικά και πρέπει να γίνει αντιληπτό αυτό από όλους. Βιώνουμε ένα επιστημονικό καθεστώς τρόμου. Είναι προφανές ότι δεν αρνούμαι την ύπαρξη αυτού του ιού και δεν αμφισβητώ τους επιστήμονες. Αντιθέτως απορώ γιατί να βρισκόμαστε εμείς οι νέοι σε αυτή την τραγική και ταυτόχρονα άδικη θέση. Λέτε ότι είμαστε το μέλλον, ωστόσο καταστρέφετε το μέλλον μας...
Κλείνοντας, θα αναφερθώ σε δύο εκφράσεις του πρώτου και αξιόλογου κυβερνήτη της Ελλάδος, Ιωάννη Καποδίστρια:
"Να καταστήσετε τους μαθητές μετόχους των αγαθών της ηθικής και χριστιανικής αγωγής και της υγιούς στοιχειώδους παιδείας..."
"Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης."
