Κάποιοι έτρωγαν ξύλο από το ΕΑΤ-ΕΣΑ και άλλοι έλεγαν ότι η Χούντα έφτιαξε δρόμους.
Άλλοι ήταν στο Πολυτεχνείο, και άλλοι τους πυροβολούσαν από τα μπαλκόνια.
Άλλοι αγωνίζονταν και άλλοι ανέχονταν με την σιωπή τους.
Η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε αλλά η ιστορική μνήμη και υπάρχει και θα παραμείνει ζωντανή!
Γιατί άνθρωποι μέσα και έξω από το κάθε Πολυτεχνείο θα υπάρχουν πάντα...
Το θέμα είναι με ποιους συντάσσεσαι και ποιους εκπροσωπείς με την πολιτική σου διαχρονικά !
Η επέτειος του Πολυτεχνείου θα είναι εδώ να μας θυμίζει πως άνθρωποι μπορεί να ενωθούν και να σχηματίσουν μεγαλειώδεις συλλογικότητες απέναντι σε καθετί που τους καταπιέζει.
47 χρόνια μετά φαίνεται άλλωστε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι η δημοκρατία είναι ευάλωτη όταν ο αυταρχισμός γίνεται όπλο επιβολής της εξουσίας.
Πορεία του Πολυτεχνείου με αυτές τις συνθήκες προφανώς και δεν έπρεπε να γίνει . Για τους ίδιους λόγους που λέμε ότι δεν έπρεπε να γίνουν παρελάσεις , γιορτές και περιφορές στις εκκλησίες ή όποια άλλη εκδήλωση .. Γιατί πολύ απλά σεβόμαστε τον συνάνθρωπο μας και δεν θελουμε να διακινδυνεύσει η ζωή του σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας !
Γιατί το ΔΙΚΟ ΜΑΣ Πολυτεχνείο φέτος είναι η προάσπιση της υγείας του διπλανού μας !
Όταν λοιπόν λέμε ότι τιμάμε το Πολυτεχνείο σημαίνει να διώξουμε το φόβο και να διεκδικήσουμε. Αυτό έγινε και τότε..
Τιμώ το Πολυτεχνείο,τον αγώνα και την θυσία των φοιτητών σημαίνει κατάνυξη.
Σημαίνει βαθιά συγκίνηση και ανατριχίλα όταν ακούς το «χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα».
Σημαίνει διαρκή αγώνα για τα ιδανικά που πάλευαν και τότε ,όπως ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Η δημοκρατία είναι θέμα μόνιμου αγώνα και το Πολυτεχνείο θα ζει όταν εμείς οι ίδιοι αναλαμβάνουμε το δικό μας χρέος και την δική μας ιστορική ευθύνη στις εποχές που ζούμε!
Απέναντι στον φασισμό,απέναντι στο ρατσισμό και την ξενοφοβία, απέναντι στη μισαλλοδοξία και τις κοινωνικές ανισότητες, απέναντι σε καθετί αυταρχικό που περιορίζει την ατομική μας ελευθερία.
ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ !
ΨΥΧΟΓΥΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
