(Τα λόγια τον ιερέα πατέρα Σπυρίδωνα στην εξόδιο ακολουθία του Δημήτρη Ιωάν. Αίσωπου)
Υπηρέτησεν με ζήλο, με πάθος και αυταπάρνηση το Αναλόγιον της Αγίας Τριάδας, επί πολλά έτη. Ακούραστος, δυνατός, εξ' ου τα κανόνια. (Απάντηση σε ερώτηση δική μου, πριν έλθω εδώ, αν έχει ψάλτες το Λυγουριό και η απάντηση ενός ιερέως. 'Εχει κανόνια).
Ποτέ δεν έλειψε από τα καθήκοντά του. Σχολάζοντας από τη δουλειά περνούσε από την εκκλησία, από την Αγία Τριάδα, όπως ήταν με τα ρούχα της δουλειάς. Με το ξινάρι στον ώμο και το πριόνι στο χέρι, κάναμε εσπερινό και έφευγε, αφού μου έλεγε και μια ιστορία του τόπου.
Ο Μουτζουρίδης, ο Δημητράκης αγαπητοί μου αδελφοί Θα μείνει ανεξίτηλον το όνομά του, γραμμένο, χαραγμένο βαθειά στην ψυχή μας.
Μου έλεγε συχνά - πυκνά. Φοβάμαι την Αγία Τριάδα, φοβάμαι, φοβάμαι μου έλεγε πολλές φορές.
Δημητράκη σου εύχομαι να ακούσεις από τα χείλη του Θεού το «Ευ δούλε αγαθέ και πιστέ! Επί ολίγα ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω.
Είσελθε εις την χαράν τον Κυρίου σου».
Αιωνία σου η μνήμη!"