Οι συνθήκες του lockdown δεν μας έδωσαν την ευκαιρία να σταθουμε στο πλευρό των υπόλοιπων αγωνιστών που θα βγουν στους δρόμους για να κρατήσουν άλλη μια χρόνια την φλόγα αναμμένη.
12 χρόνια μετά , με σκοπό να καλύψουν τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης στους καθημερινούς τριψήφιους αριθμούς θανάτων λόγω της πανδημίας, το αστικό κράτος αποφασίζει την καταστολή οποιασδήποτε λαϊκής αντίδρασης (καταπατώντας συνταγματικά δικαιώματα , όπου το ιδιο το αστικό κράτος έχει καθιερώσει), εκκενώνει καταλήψεις, καταπατά απροκάλυπτα το άσυλο και κυνηγά λυσσαλέα τις ανταγωνίστριες και τους αγωνιστές.
Θέτοντας την ατομική ευθύνη ως αυτοσκοπό, βασική μέριμνα του κράτους δεν είναι η υγεία του ανθρώπου, αλλά η χρηματοδότηση των ΜΜΕ, η αύξηση του κεφαλαίου και των επενδύσεων. Κάθε σύστημα που καταπιέζει κοινωνικές ομάδες, η εργασιακή εκμετάλλευση, η εξουσία και η καταστολή, δείχνουν την ανάγκη για αγώνες για μια ζωής που μας αξίζει.
Όπως κάθε Δεκέμβρης έτσι και ο φετινός, με τον Αλέξη παρών ανήκει σε όλους μας, ανήκει στην φλόγα που άναψε εκείνη την βραδιά και παραμένει αναμμένη στο αγώνα για αξιοπρέπεια, ζωή, υγεια και ελευθερία.
Όπως κάθε Δεκέμβρης έτσι και ο φετινός, με τον Αλέξη παρών ανήκει σε όλους μας, ανήκει στην φλόγα που άναψε εκείνη την βραδιά και παραμένει αναμμένη στο αγώνα για αξιοπρέπεια, ζωή, υγεια και ελευθερία.
Ο ΔΕΚΈΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ , ΗΤΑΝ ΕΡΩΤΗΣΗ
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΈΞΗ