Αναλυτικά η επιστολή:
"Ονομάζομαι Αθηνά Ζαχαράκη, κατάγομαι από το Ναύπλιο και πίσω στην… κανονικότητα ζω στην Αθήνα. Αυτή την εποχή όμως της πανδημίας και της τηλεργασίας έχω επιστρέψει, από τέλη Σεπτεμβρίου, εδώ στην αγαπημένη μου πατρίδα, απ’ όπου «τηλεργάζομαι».
Η δουλειά μου είναι δημοσιογράφος, την οποία εξασκώ από 19 ετών, περνώντας από ραδιόφωνα, εφημερίδες και περιοδικά. Τα τελευταία χρόνια εργάζομαι σε τηλεοπτικό περιοδικό. Οπότε είμαι συνάδελφός σας.
Αποφάσισα να σας γράψω καθώς αγαπώντας την πόλη μου αλλά και τα μικρά πλάσματα, τα ζωάκια, διαπιστώνω πως συστηματικά τις τελευταίες εβδομάδες, εξοντώνονται στην περιοχή της Αρβανιτιάς γατάκια…
Ενώ ταΐζονται από πολλούς ανθρώπους που τα φροντίζουν (ανάμεσά τους κι εγώ, κάτι που κάνω καθώς πηγαίνω για τα χειμερινά μου μπάνια) και δείχνουν να χαίρουν υγείας, βρίσκονται νεκρά. Μία από τις τελευταίες απώλειες, ένα ζωηρό γατάκι, λίγων μηνών το οποίο βρέθηκε νεκρό στην οργανωμένη πλαζ της Αρβανιτιάς εμφανέστατα χτυπημένο στο κεφάλι, κατά πάσα πιθανότητα από πέτρες. Την προηγούμενη μέρα επίσης είχαν βρεθεί νεκρά γατάκια και μαζί τους μια αλεπού που προφανώς έπεσε επίσης θύμα του δημητηριαστή ή των δηλητηριαστών και κακοποιητών. Υπάρχουν μάλιστα και άνθρωποι που έχουν απειλήσει πως θα σκοτώσουν τα ζωάκια – απειλούν άραγε την… αισθητική τους; Κι όλα αυτά σε μια περιοχή που πολλοί πηγαίνουν βόλτες καθημερινά με τα κατοικίδιά τους.
Ξέρω πολύ καλά πως οι μέρες που διανύουμε είναι πολύ δύσκολες λόγω της πανδημίας και της ανθρωπιστικής κρίσης. Ξέρω πως καθημερινά χάνονται ανθρώπινες ζωές και υπάρχει μεγάλη αγωνία. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να αδιαφορούμε για όλα τα άλλα που μας χρήζουν ανθρώπους.
Κάποιοι «συνάνθρωποί» μας δυστυχώς δεν τιμούν την ανθρώπινή τους υπόσταση και προβαίνουν σε βασανισμούς και θανατώσεις πλασμάτων που δεν έχουν φταίξει σε τίποτα απολύτως, αντιθέτως χαρίζουν χάδια, χαρά και θα μπορούσαν να αποτελούν ως και ατραξιόν της παραλίας τους καλοκαιρινούς μήνες.
Αυτή λοιπόν η δυσοίωνη ιστορία με κάνει να νιώθω ΝΤΡΟΠΗ για την πόλη μου και λυπάμαι που θα το πω ντροπή και για την ανθρωπιά μας. Γιατί μια πόλη δεν την κάνουν όμορφη μόνον η ιστορία της, τα υπέροχα νεοκλασικά, τα νησιώτικα δρομάκια της, αλλά η κουλτούρα και ο πολιτισμός της, που δεν φαίνονται μόνο στους στολισμούς και στα φεστιβάλ της, αλλά και στην καθαριότητά της και στον τρόπο που φερόμαστε στα δίποδα και τετράποδα πλάσματά της.
Σας καλώ λοιπόν και σας παρακαλώ θερμά ως άνθρωπος αλλά και ως συνάδελφος είτε να δημοσιεύσετε την επιστολή μου είτε να αναφέρετε στις ΑΡΓΟΛΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ το φρικτό αυτό γεγονός ώστε να γνωστοποιηθεί και να υπάρξει μεγαλύτερη κινητικότητα, επαγρύπνηση και ευαισθητοποίηση.
Σας ενημερώνω επίσης πως λόγω της ιδιότητάς μου είμαι αποφασισμένη να προωθήσω το συγκεκριμένο θέμα και στα αθηναϊκά μέσα ενημέρωσης και γενικά όπου μου είναι δυνατό μετά τόσα χρόνια πορείας στον χώρο.
Σε τελευταία ανάλυση, εκτός όλων όσων ήδη ανέφερα, είναι πολύ ανησυχητικό για μια μικρή κοινωνία σαν τη δική μας να κυκλοφορούν ανάμεσά της δολοφόνοι…
Σας ευχαριστώ θερμά και είμαι στη διάθεσή σας για κάθε διευκρίνιση
Αποφάσισα να σας γράψω καθώς αγαπώντας την πόλη μου αλλά και τα μικρά πλάσματα, τα ζωάκια, διαπιστώνω πως συστηματικά τις τελευταίες εβδομάδες, εξοντώνονται στην περιοχή της Αρβανιτιάς γατάκια…
Ενώ ταΐζονται από πολλούς ανθρώπους που τα φροντίζουν (ανάμεσά τους κι εγώ, κάτι που κάνω καθώς πηγαίνω για τα χειμερινά μου μπάνια) και δείχνουν να χαίρουν υγείας, βρίσκονται νεκρά. Μία από τις τελευταίες απώλειες, ένα ζωηρό γατάκι, λίγων μηνών το οποίο βρέθηκε νεκρό στην οργανωμένη πλαζ της Αρβανιτιάς εμφανέστατα χτυπημένο στο κεφάλι, κατά πάσα πιθανότητα από πέτρες. Την προηγούμενη μέρα επίσης είχαν βρεθεί νεκρά γατάκια και μαζί τους μια αλεπού που προφανώς έπεσε επίσης θύμα του δημητηριαστή ή των δηλητηριαστών και κακοποιητών. Υπάρχουν μάλιστα και άνθρωποι που έχουν απειλήσει πως θα σκοτώσουν τα ζωάκια – απειλούν άραγε την… αισθητική τους; Κι όλα αυτά σε μια περιοχή που πολλοί πηγαίνουν βόλτες καθημερινά με τα κατοικίδιά τους.
Ξέρω πολύ καλά πως οι μέρες που διανύουμε είναι πολύ δύσκολες λόγω της πανδημίας και της ανθρωπιστικής κρίσης. Ξέρω πως καθημερινά χάνονται ανθρώπινες ζωές και υπάρχει μεγάλη αγωνία. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να αδιαφορούμε για όλα τα άλλα που μας χρήζουν ανθρώπους.
Κάποιοι «συνάνθρωποί» μας δυστυχώς δεν τιμούν την ανθρώπινή τους υπόσταση και προβαίνουν σε βασανισμούς και θανατώσεις πλασμάτων που δεν έχουν φταίξει σε τίποτα απολύτως, αντιθέτως χαρίζουν χάδια, χαρά και θα μπορούσαν να αποτελούν ως και ατραξιόν της παραλίας τους καλοκαιρινούς μήνες.
Αυτή λοιπόν η δυσοίωνη ιστορία με κάνει να νιώθω ΝΤΡΟΠΗ για την πόλη μου και λυπάμαι που θα το πω ντροπή και για την ανθρωπιά μας. Γιατί μια πόλη δεν την κάνουν όμορφη μόνον η ιστορία της, τα υπέροχα νεοκλασικά, τα νησιώτικα δρομάκια της, αλλά η κουλτούρα και ο πολιτισμός της, που δεν φαίνονται μόνο στους στολισμούς και στα φεστιβάλ της, αλλά και στην καθαριότητά της και στον τρόπο που φερόμαστε στα δίποδα και τετράποδα πλάσματά της.
Σας καλώ λοιπόν και σας παρακαλώ θερμά ως άνθρωπος αλλά και ως συνάδελφος είτε να δημοσιεύσετε την επιστολή μου είτε να αναφέρετε στις ΑΡΓΟΛΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ το φρικτό αυτό γεγονός ώστε να γνωστοποιηθεί και να υπάρξει μεγαλύτερη κινητικότητα, επαγρύπνηση και ευαισθητοποίηση.
Σας ενημερώνω επίσης πως λόγω της ιδιότητάς μου είμαι αποφασισμένη να προωθήσω το συγκεκριμένο θέμα και στα αθηναϊκά μέσα ενημέρωσης και γενικά όπου μου είναι δυνατό μετά τόσα χρόνια πορείας στον χώρο.
Σε τελευταία ανάλυση, εκτός όλων όσων ήδη ανέφερα, είναι πολύ ανησυχητικό για μια μικρή κοινωνία σαν τη δική μας να κυκλοφορούν ανάμεσά της δολοφόνοι…
Σας ευχαριστώ θερμά και είμαι στη διάθεσή σας για κάθε διευκρίνιση
Αθηνά Ζαχαράκη"
