Είναι πλέον σαφής η καταστρατήγηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων τη στιγμή που το ΥΠΑΙΘ και η Δ/νση Π. Ε. Αργολίδας αντιμετωπίζουν τους εκπ/κούς ως υποκείμενα «δια πάσαν χρήση» στο βωμό της τηλεκπαίδευσης.
Είναι ολοφάνερη η αδιαφορία για την παρεχόμενη εκπαίδευση στους μαθητές/-τριες μας, η έλλειψη χρόνου προετοιμασίας από τους εκπαιδευτικούς, η ανατροπή στο οικογενειακό πρόγραμμα, η πίεση στους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η πολιτική βούληση της πλειοψηφίας των παρατάξεων του Δ. Σ. του Σ.Ε.Π.Ε. Αργολίδας (ΔΗΣΥ – ΔΑΚΕ) να υποθάλψουν και να υποταχθούν στην εντολή του ΥΠΑΙΘ μη δίνοντας συνδικαλιστική κάλυψη στους συναδέλφους/ -ισσες που δεν συναινούν σ’ αυτό το «έγκλημα» σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών που εκπροσωπούν και των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας.
Μέσα σε συνθήκες «έκτακτης ανάγκης», με κλειστά σχολεία, η Κυβέρνηση της Ν.Δ. και το ΥΠΑΙΘ συνεχίζουν το επικίνδυνο αντι-κοινωνικό και αντι-εκπαιδευτικό τους έργο. Μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου για την Παιδεία τον περασμένο Μάιο του 2020, που έφερε καταργήσεις – συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων, περικοπές σε εκπαιδευτικό προσωπικό, τιμωρητική αξιολόγηση, σχολείο – εξεταστικό κάτεργο, απογείωση των ταξικών φραγμών, αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων και διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα τους, μονιμοποίηση της βαθιά ταξικής εξ αποστάσεως «εκπαίδευσης», όχι μόνο σε συνθήκες πανδημίας, αλλά ως οργανικό μόνιμο στοιχείο λειτουργίας της εκπαιδευτικής διαδικασίας: «η, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης, παροχή σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευση με χρήση μέσων τεχνολογίας σε μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που δεν δύναται να παρακολουθήσουν δια ζώσης την εκπαιδευτική διαδικασία είτε λόγω καθολικής ή μερικής αναστολής ή απαγόρευσης λειτουργίας εκπαιδευτικής δομής είτε για άλλο λόγο που ανάγεται σε έκτακτο ή απρόβλεπτο γεγονός».
Για το ΥΠΑΙΘ και την κυβέρνηση, το σχολείο δεν είναι χώρος κοινωνικοποίησης, κοινωνικής μάθησης, δημιουργίας σχέσεων εμπιστοσύνης, δε χωράνε μαθητικά «λάθη», πειραματισμοί, αυθορμητισμοί, ατομικά δικαιώματα. Τα «ρομποτάκια ακούνητα» οφείλουν να υποτάσσονται και να συμμορφώνονται κάθε δευτερόλεπτο με τις επιταγές της αυταρχικής πανοπτικής εξουσίας, με την «κοινωνία του θεάματος», να λογοδοτούν στο «μεγάλο αδερφό», να ζουν υπό το φόβο της δημόσιας διαπόμπευσης. Δεν υπάρχουν προσωπικότητες, διαφορετικά χαρακτηριστικά, ατομικές ελευθερίες, ιδιαιτερότητες. Κάθε δευτερόλεπτο πρέπει να αξιοποιείται για την εντατικοποίηση, την πειθάρχηση, τον εξεταστικό ανταγωνισμό, την εκμάθηση δεξιοτήτων που έχουν ανάγκη τα αφεντικά – εργοδότες και οι μεγαλο-επιχειρηματίες φίλοι της Κυβέρνησης.
Η αράχνη της αξιολόγησης και του πανοπτικού ελέγχου υφαίνει τον ιστό του νεοεπιθεωρητισμού και της αξιολόγησης/κατηγοριοποίησης. Αποτελεί το μέσο και το όχημα για την επιβολή όλων των αντι-εκπαιδευτικών ρυθμίσεων και της ατζέντας των επιλογών του Κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΣΕΒ, του ΙΟΒΕ και του ΟΟΣΑ, και συγχρόνως το μαστίγιο της αυταρχικής τιμωρητικής πειθάρχησης των εκπαιδευτικών στις κατευθύνσεις αυτές και στις επιλογές του Κράτους.
Από την άλλη, είναι εξίσου βέβαιο ότι οι εκπαιδευτικοί οργανωμένα, με παιδαγωγική, κοινωνική και εργασιακή συνείδηση, με την αγωνιστική μαχητικότητα που τους διακρίνει, δεν υπάρχει περίπτωση να επιτρέψουν να μετατραπεί το σχολείο σε φορντικό μοντέλο κατακρεατούργησης της σκέψης, της καταπίεσης των ανθρώπινων ενστίκτων και αναγκών, του κοινωνικού, εργασιακού και μαθητικού «πειράματος», της ανθρωποφαγίας και της αμφισβήτησης της παιδαγωγικής ελευθερίας και αμφίδρομης εμπιστοσύνης. Δεν θα εφαρμόσουν με κανέναν τρόπο την τροπολογία για τη μονιμοποίηση της εξ αποστάσεως «εκπαίδευσης» ακόμα και για περιπτώσεις πρόσκαιρης ολιγοήμερης αναστολής λειτουργίας των σχολείων λόγω καιρικών συνθηκών ή για άλλους λόγους πέραν αυτών του γενικευμένου lockdawn. Η εξ αποστάσεως «εκπαίδευση» αδυνατίζει την παιδαγωγική σχέση και την παιδαγωγική εμπιστοσύνη εκπαιδευτικού και μαθητών, υπονομεύει τη ζωντανή εκπαιδευτική διαδικασία, ακυρώνει το δικαίωμα στο λάθος και την αυθόρμητη συμπεριφορά των μαθητών, λειτουργεί ως ένα «μάτι», μια κλειδαρότρυπα, όπου κάποιος τρίτος, σε πολλές περιπτώσεις αναγκαστικά και ενήλικας, κρυφοκοιτάει τη ζωή και τις λειτουργίες της μαθητικής κοινότητας. Καμία δικλείδα ασφαλείας δεν υπάρχει, κανένα προσωπικό δεδομένο δεν εξασφαλίζεται, κανένα επιχείρημα της Κυβέρνησης δεν είναι επαρκές ούτε πειστικό. Ίσα ίσα, η εμπειρία της σημερινής συγκυρίας, επιβεβαιώνει τη διαπίστωση ότι παιδαγωγικά, κοινωνικά και διδακτικά, η ζωντανή εκπαιδευτική διαδικασία είναι αναντικατάστατη. Γι’ αυτό απαιτούνται τώρα μαζικοί διορισμοί σε γενική και ειδική εκπαίδευση, χρηματοδότηση όλων των δομών και υποδομών, απαιτούνται όλα αυτά για τα οποία το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει δώσει ούτε δεκάρα.
Η μάχη που δίνουν οι εκπαιδευτικοί να λειτουργήσουν τα σχολεία με ασφάλεια, δηλ. με ολιγομελή τμήματα, με επαρκές εκπαιδευτικό προσωπικό και μόνιμο επαρκές προσωπικό καθαριότητας, μες κονδύλια για επαρκή θέρμανση και συντήρηση των σχολικών κτηρίων, χωρίς αναστολές λειτουργίας με πρόσχημα την προστασία των μαθητών και των εκπαιδευτικών που η πολιτική του ΥΠΑΙΘ και της κυβέρνησης στοίβαξε ανά 25 σε μικρές κι ανεπαρκείς σχολικές αίθουσες είναι μια μάχη όλης της κοινωνίας, γιατί αν ο μαζικός χώρος της εκπαίδευσης μετατραπεί σε εργαστήριο εφαρμογής της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, της κατάργησης της ιδιωτικότητας, της τηλεανεργίας και του πανοπτικού ελέγχου, τότε στους υπόλοιπους κοινωνικούς χώρους και ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα εργασίας, το ρολόι του χρόνου θα επιστρέψει στο μεσαίωνα.
Κάθε κρίση αντιμετωπίζεται ως ευκαιρία για να προωθήσουν νέους κύκλους συντηρητικών και αντι-εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων.
Οι εκπαιδευτικοί όλο αυτό το διάστημα στάθηκαμε με παιδαγωγική ευθύνη απέναντι στους μαθητές και τις οικογένειές τους, με δικά μας τεχνικά μέσα πρωτοβουλίες (και όχι του Υπουργείου Παιδείας) στάθηκαμε και στεκόμαστε δίπλα τους, ως αλληλέγγυοι εκπαιδευτικοί, με τα μάτια στραμμένα στην πληττόμενη πλειοψηφία των μαθητών μας και των λαϊκών οικογενειών τους χωρίς να εντείνουμε τους ταξικούς φραγμούς που ήδη υπάρχουν. Αντίθετα, η Κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ, χωρίς καμία διάθεση στήριξης του έργου μας, επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την πανδημία και την κρίση ως ευκαιρία για να περάσουν όλη τη νέο-συντηρητική, αντι-εκπαιδευτική και νεοφιλελεύθερη ατζέντα του ΟΟΣΑ, του ΙΟΒΕΕ, της Ε.Ε. για την επιβολή ενός σχολείου ως χώρος παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών και δεξιοτήτων και μάλιστα με τους όρους που θέτει η Αγορά (αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών, αυτονομία της σχολικής μονάδας, Προγράμματα σύνδεσης με την Παραγωγή και την Αγορά, Εξετάσεις και Πιστοποίηση, κατάργηση κάθε έννοιας εργασιακού δικαιώματος). Για τη χρήση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης σε μόνιμη βάση αντί για προσλήψεις εκπαιδευτικών. Για το πανοπτικό σύστημα αξιολόγησης και ελέγχου, την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Για την αναπαραγωγή των ήδη οξυμένων ταξικών και κοινωνικών ανισοτήτων και αποκλεισμών. Για την αποστείρωση της ζωντανής εκπαιδευτικής διαδικασίας και σχέσης, την πειθαρχία στις επιλογές του Κράτους, την απαγόρευση του παιδικού αυθορμητισμού και της παιδαγωγικής ελευθερίας.
Επιβεβαιώνοντας τους κινδύνους που είχαμε επισημάνει από την πρώτη στιγμή, το ΥΠΑΙΘ τώρα έρχεται να επιβάλλει όλες τις παραπάνω στοχεύσεις νομιμοποιώντας και μονιμοποιώντας την εξ αποστάσεως «εκπαίδευση» ως κανονική πλέον αυτόνομη μέθοδο διδασκαλίας για χρήση όχι μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις αλλά για κάθε ημέρα και στιγμή που για οποιοδήποτε λόγο θα κλείνει το σχολείο ή θα απουσιάζει ο εκπαιδευτικός. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό από τους εκπαιδευτικούς και το εκπαιδευτικό κίνημα, διότι όπως τονίσαμε εξ αρχής τίποτε δεν μπορεί να αντικαταστήσει την ζωντανή εκπαίδευση, τις ανοιχτές σχολικές τάξεις.
«Η τηλεκπαίδευση, η εξ αποστάσεως, η ασύγχρονη εκπαίδευση», σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να λειτουργήσουν επαρκώς με παιδαγωγικά και επιστημονικά κριτήρια και να υποκαταστήσουν τη ζωντανή διαδικασία της τάξης (κατάκτηση της γνώσης, αλληλεπίδραση, αλληλοβοήθεια, παραστατικότητα, φυσική/σωματική προσέγγιση κ.ά).
Στηρίζουμε τους μαθητές μας και τις οικογένειές τους, όχι τις πολιτικές της Κυβέρνησης Η μονιμοποίηση της εξ αποστάσεως «εκπαίδευσης» θα απονομιμοποιηθεί από τους εκπαιδευτικούς Η περίοδος που διανύουμε έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά.
Την μακρόχρονη αναστολή λειτουργίας των σχολείων (τουλάχιστον δύο μήνες κλειστά) και την πανδημία. Σε αυτή την περίοδο, και μόνο υπό αυτή την έκτακτη συνθήκη, οι εκπαιδευτικοί οργανώσαμε τη δουλειά μας με τον καταλληλότερο και πιο αποτελεσματικό τρόπο, χωρίς καμιά βοήθεια από το ΥΠΑΙΘ, ώστε να κρατήσουμε ζωντανή την σχέση μας με τους μαθητές μας, να διατηρήσουμε μια ελάχιστη επαφή των παιδιών με ποιοτικές μορφωτικές, ψυχαγωγικές, πολιτιστικές, εκπαιδευτικές δραστηριότητες, να προσφέρουμε στα παιδιά και το δημόσιο σχολείο και όχι για το Υπουργείο και την αντιεκπαιδευτική πολιτική. Δεν μπορεί αυτή η ιδιαίτερη και ειδική συνθήκη να μετατραπεί σε μόνιμη και νόμιμη κατάσταση για την εκπαίδευση.
Είμαστε κάθετα αντίθετοι με την μονιμοποίηση της εξ αποστάσεως «εκπαίδευσης», δηλαδή της «παροχής σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης», αλλά, επίσης, και συνολικά της εξ αποστάσεως ως αυτοτελές εργαλείο/υποκατάστατο της ζωντανής εκπαιδευτικής διαδικασίας, σε κάθε περίπτωση «αναστολής λειτουργίας εκπαιδευτικής δομής» για κάποιο «έκτακτο ή απρόβλεπτο γεγονός» (για παράδειγμα, μια κακοκαιρία ή κάποιες απουσίες μαθητών λόγω γρίπης).
Για το σύνολο του κλάδου η εξ αποστάσεως επικοινωνία τερματίζεται με την επιστροφή εκπαιδευτικών και μαθητών στην φυσική τους θέση, την σχολική αίθουσα. Τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί είχαν και έχουν τους τρόπους και τις διαδικασίες να αντιμετωπίσουν, μέσα στα πλαίσια της ζωντανής εκπαιδευτικής διαδικασίας, κάθε πρόβλημα και κάθε έκτακτη ανάγκη που παρουσιάζεται. Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε και τώρα, ακυρώνοντας στην πράξη την αντιεκπαιδευτική τροπολογία και όλες τις διατάξεις της. Δε θα επιτρέψουμε την αμφισβήτηση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας, καμία συναίνεση με τις πολιτικές του κράτους «έκτακτης ανάγκης», και της «κατάστασης εξαίρεσης» που γίνεται κανόνας.
Οι εκπαιδευτικοί θα συνεχίσουν να εργάζονται και να διδάσκουν όπως ακριβώς το κάνανε και πριν την πανδημία, δηλαδή με ζωντανή αλληλεπιδραστική κοινωνική σχέση και επαφή. Αυτό που συμβαίνει μέσα στην τάξη είναι μοναδικό και αναντικατάστατο, γι’ αυτό μέσα στην τάξη μπορούν να πραγματοποιούνται παιδαγωγικά θαύματα που διαμορφώνουν συνειδήσεις και στάσεις ζωής. Γι’ αυτό καμιά τεχνική διαδικασία εξ αποστάσεως δεν μπορεί να υποκαταστήσει την παιδαγωγική επίδραση της ζωντανής εκπαιδευτικής λειτουργίας.
Δε θα επιτρέψουμε την μετατροπή της παιδαγωγικής διαδικασίας σε μια μονοδιάστατη μετάδοση πληροφοριών ή μια αλληλουχία διδακτικών για τη μετάδοση δεδομένων, δε θα νομιμοποιήσουμε και δε θα αναπαράγουμε τις τρομακτικές κοινωνικές και ταξικές ανισότητες, αποτέλεσμα του εκμεταλλευτικού παραγωγικού μοντέλου. Καταγγέλλουμε την πλειοψηφία του Δ. Σ. του Συλλόγου Εκπ/κών Π. Ε. Αργολίδας (ΔΑΚΕ – ΔΗΣΥ) για την άρνησή τους να παρέχουν συνδικαλιστική κάλυψη στα μέλη του συλλόγου μας που δεν συναίνεσαν, στη βάση των παραπάνω, να παρέχουν σύγχρονη εξ αποστάσεως «εκπαίδευση» τη Δευτέρα 18 – 1 – 2021 λόγω έκτακτων καιρικών συνθηκών που οδήγησαν τη Δημοτική Αρχή Αργολίδας στην απόφασή της ν’ αναστείλει τη λειτουργία των σχολείων της περιοχής μας.
Ο αγώνας μας συνεχίζεται μέχρι την τελική νίκη και την ανατροπή όλων αυτών των αντιεκπαιδευτικών – αντιλαϊκών πολιτικών που πλήττουν το Δημόσιο σχολείο, τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς.
