Διεθνολόγου
Το Σύνταγμα , υπερισχύει σε σχέση με τους " κοινούς νόμους " . Στο Άρθρο , 101 παρ.3 του Συντάγματος , αναγνωρίζονται και διαχωρίζονται οι Αρμοδιότητες της Γενικής Κυβερνήσεις με αυτές που αποδίδονται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση .
Λέγοντας τοπική αυτοδιοίκηση , εννοούμε τους τρείς βαθμούς εξέλιξης της , τις κοινότητες , τους δήμους , όσο και τις περιφερειακές ενότητες . Το κράτος ως βραχίονα του , έχει τις αποκεντρωμένες διοικήσεις .
Στο άρθρο 101 του Συντάγματος που αναφέρεται στην οργάνωση της διοίκησης του Κράτους, ορίζονται τα εξής: "
Η διοίκηση του Κράτους οργανώνεται κατά το αποκεντρωτικό σύστημα. Η διοικητική διαίρεση της Χώρας διαμορφώνεται με βάση τις γεωοικονομικές, κοινωνικές και συγκοινωνιακές συνθήκες. Τα περιφερειακά κρατικά όργανα έχουν γενική αποφασιστική αρμοδιότητα για τις υποθέσεις της περιφέρειας τους τις κεντρικές υπηρεσίες, εκτός από ειδικές αρμοδιότητες, έχουν τη γενική κατεύθυνση, τον συντονισμό και τον έλεγχο των περιφερειακών οργάνων, όπως ο νόμος ορίζει".
Στην παρ.3 του άρθρου 118 του Συντάγματος ορίζεται ότι: "Ώσπου να εκδοθεί ο κατά το άρθρο 101 παρ.3 νόμος, εξακολουθούν να εφαρμόζονται οι διατάξεις που ισχύουν για την κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ κεντρικών και περιφερειακών υπηρεσιών. Οι διατάξεις αυτές μπορεί να τροποποιούνται με τη μεταφορά ειδικών αρμοδιοτήτων από τις κεντρικές στις περιφερειακές υπηρεσίες".
Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 102 του Συντάγματος: Η διοίκηση των τοπικών υποθέσεων ανήκει στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, των οποίων πρώτη βαθμίδα αποτελούν οι δήμοι και οι κοινότητες.
Οι λοιπές βαθμίδες ορίζονται με νόμο...". Σύμφωνα με το Σύνταγμα η γενική κυβέρνηση , κατ’ επέκτασιν οι αποκεντρωμένες διοικήσεις , κατέχουν τις αρμοδιότητες που αφορούν την γενική πολιτική της κυβέρνησης . Ήτοι , την εφαρμογή της εξωτερικής , νομοθετικής , οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής , όπως και την νομική εποπτεία , ως προς την τοπική αυτοδιοίκηση , όπως και στους αιρετούς αντιπροσώπους της . Η τοπική αυτοδιοίκηση , κατέχει τις αρμοδιότητες των θεμάτων που έχουν Τοπικό ενδιαφέρον . Με αυτόν τον τρόπο , το Σύνταγμα , θέτει τις ασφαλιστικές δικλείδες άσκησης εξουσίας ανάμεσα στην γενική κυβέρνηση και την τοπική αυτοδιοίκηση , α και β βαθμού .
Οι προβληματισμοί όσο και η εφαρμογή αυτών των συνισταμένων και ζητούμενων από το Σύνταγμα , ακολούθησαν μία εξελικτική διαδικασία , η οποία αντιμετώπισε πολλά προβλήματα και κατανόησης , αλλά και εφαρμογής . Μέχρι να ωριμάσει η όλη έννοια της τοπικής αυτοδιοίκησης , όπως και να γίνει ο διαχωρισμός των αρμοδιοτήτων , ανάμεσα στο κράτος και στην τοπική αυτοδιοίκηση , μεσολάβησαν πολλά χρόνια με δυσλειτουργίες και παθογένειες . Ο νόμος Καποδίστριας και συνέχεια ο Καλλικράτης , ο νόμος ίδρυσής των αποκεντρωμένων διοικήσεων , σχετικά νέου θεσμού , η εξέλιξη των Νομαρχιών σε περιφερειακές ενότητες , η περιφέρεια , ως εξέλιξη στον δεύτερο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης , όσο και η ανανέωση του κώδικα δήμων και κοινοτήτων , αποτέλεσαν βήματα της εξέλιξης αυτής .
Θεωρώ την τοπική αυτοδιοίκηση , ως ένα θεσμό βαθύτατα δημοκρατικό , καινοτόμο όσο και αναπτυξιακό , εφόσον προάγει την διακυβέρνηση των τοπικών κοινωνιών , τους δίνει την δυνατότητα της αυτοοργάνωσης , όσο και της αυτοδιαχείρισης , ενώ προάγει τον διάλογο στις τοπικές κοινωνίες την συνεννόηση και δίνει την δυνατότητα στον απλό Πολίτη της γνώμης , της συμμετοχής στα κοινά , παράλληλα με τον ρεαλισμό και την διαπίστωση πως οι τοπικές κοινωνίες και οι πολίτες τους γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τι χρειάζονται , αλλά και ποια είναι τα προβλήματα τους . Αυτό επιτυγχάνεται μέσο των αιρετών αντιπροσώπων τους . Συγχρόνως η ύπαρξη των αποκεντρωμένων διοικήσεων , ως θεματοφύλακα του κράτους , διασφαλίζει την εφαρμογή των επιταγών του Συντάγματος , την συνέχεια της κυβερνητικής πολιτικής και τον εποπτικό ρόλο επί των ερετών .
Συνέπεια αυτών , αλλά και ζητούμενο , είναι η σωστή λειτουργία του θεσμού της τοπικής αυτοδιοίκησης , η απελευθέρωση αναπτυξιακών δυνάμεων , η αυτοοργανωση των πολιτών , η κατανόηση από την κεντρική κυβέρνηση των ζητημάτων και των προβλημάτων των πολιτών , η διαφάνεια και το τέλος των παθογενειών , διαχείρισης και διαδικασιών , που τόσο πλήγωσαν την κοινωνία μας στο παρελθόν , όσο και η ανάδειξη των πλεονεκτημάτων πολιτιστικών , μαθησιακών , οικονομικών αλλά και κοινωνικών , της πατρίδας μας .
Αρνητικά στοιχεία που χρήζουν βελτίωσης συνεχίζουν να υπάρχουν όπως της ετεροβαρής σχέσης που έχει δημιουργηθεί με την υποβάθμιση της κοινότητας από τους δήμους , στοιχείο που έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη οικονομικής ενίσχυσης , την διοικητική αδιαφορία και υποβάθμιση , τον μαρασμό των κοινοτήτων - χωριών κάτι που αποτελεί πλήγμα και στον πρωτογενή τομέα γεωργία αλλά και δημογραφία , αφού μην υπάρχοντας ανάπτυξη και επαγγελματική αποκατάσταση , οι νέοι φεύγουν από την κοινότητα με αποτέλεσμα αυτή να μαραζώνει , όσο και σαν κοινωνία αφού έχουμε απώλεια της κοινωνικής βάσης και κατ’ επέκτασιν της βάσης για κοινωνική πολιτική , οικονομική και πολιτιστική συνοχή και εξέλιξη .
Σημαντικά δε ήταν τα προβλήματα της κατανομής αρμοδιοτήτων και της διαχειριστικής και διοικητικής διαφάνειας , τα οποία οδηγούσαν σε διαφθορά , αδιαφάνεια , κοινωνική ανισότητα και δυσπιστία , ενώ μπλόκαραν κάθε αναπτυξιακή και παραγωγική εξέλιξη .
Σημαντική συνέπεια , η αλλαγή στην σχέση κράτους - πολίτη , με νέα χαρακτηριστικά αυτά της εμπιστοσύνης , της κατανόησης , της αλληλεπίδρασης , όσο και τής δικαιοσύνης .
Ο Σόλων έλεγε " Όταν μάθεις να διοικείσαι, τότε θα μάθεις να διοικείς " . Ενώ σημαντική διαπίστωση είναι ότι όλα ξεκίνησαν από την ύπαρξη και αυτό οργάνωση της κοινότητας . Η αυτοδιοίκηση είναι καινοτομία , είναι το αρχικό και τελευταίο χαρακτηριστικό μιας σύγχρονης δημοκρατικής κοινωνίας , ενός σύγχρονου κράτους . Για αυτό το λόγο , ο θεσμός της αυτοδιοίκησης , είναι το μέλλον .
