Σε ένα αυτοσχέδιο στούντιο ,με όλα τα ηχητικά συστήματα ,στη Νέα Κίο Αργολίδας ,δύο Ιερείς από τη Μητρόπολη Αργολίδας συνεχίζουν να τελούν τις Ιερές ακολουθίες ,εσπερινού , παράκληση στην Παναγία και του αποδείπνου. Πρόκειται για τους Ιερείς πρωτοπρεσβύτερο π. Δημοσθένη Γάτσιο και π. Ηλία Γάτσιο , εφημέριοι και οι δύο στους Ιερούς ναούς Αγίας Ειρήνης και Θεομάνας της Νέας Κίου του Δήμου Άργους Μυκηνών, μιας προσφυγικής κωμόπολης με όλους τους κατοίκους να έχουν καταγωγή από την Κίο της Μικράς Ασίας απόγονοι προσφύγων και οι ίδιοι. 
Πατέρας και γιος ξεκίνησαν με αυτό το πρωτότυπο τρόπο να τελούν τις ακολουθίες από τον περασμένο Μάρτη τότε που ξεκίνησε το πρώτο lockdown που επέφερε στην Ελληνική επικράτεια ο covid-19. 
Ο πατήρ Ηλίας ,με γνώσεις στην ηχοληψία και τους υπολογιστές κατάφερε να φτιάξει στην οικία τους ένα στούντιο με όλα τα εξαρτήματα που χρειάζονταν για να βγαίνουν μέσω διαδικτύου και να τελούν τρεις φορές την εβδομάδα τις ακολουθίες. Το εγχείρημα αυτό έγινε γρήγορα γνωστό από πιστούς στην Αργολίδα αλλά ακόμα και από διάφορα μέρη της Ελλάδος αλλά και του εξωτερικού. Σε ρόλο ενός σύγχρονου παραγωγού ραδιοφώνου ,οι δύο Ιερείς τελούσαν σχεδόν καθημερινά τον εσπερινό από το χώρο τους προσφέροντας με ασφάλεια στο κόσμο μέσω του διαδικτύου τις ακολουθίες που δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν στην εκκλησία.
Οι εκκλησίες άνοιξαν και πάλι αλλά οι Ιερείς ,λόγω της'' ζήτησης'' από τους ακροατές τους συνεχίζουν να τελούν τις ιερές ακολουθίες από το στούντιο της Αργολίδας.
Εξάλλου όπως οι ίδιοι σκέφτονται, θα αξιοποιήσουν το πόνημα αυτό και θα συνεχίσουν με κάθε τρόπο την τέλεση των Ιερών ακολουθιών διαδικτυακά τις βραδινές ώρες για να μπορούν να τις παρακολουθούν όσοι δεν μπορούν να παραβρεθούν στην εκκλησία δια ζώσης.
Άγιος Χαράλαμπος ο Ιερομάρτυρας
Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερεύς στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας και έζησε επί αυτοκρατορίας του Σεπτιμίου Σεβήρου (193 - 211 μ.Χ.). Όταν το έτος 198 μ.Χ. ο Σέβηρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος της Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τον Άγιο και του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του. Όμως ο Άγιος όχι μόνο δεν το έκανε αυτό, αλλά αντίθετα ομολόγησε στον έπαρχο την προσήλωσή του στον Χριστό και δήλωσε με παρρησία ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί δεν πρόκειται να αρνηθεί την πίστη της Εκκλησίας.
Τότε η σκοτισμένη και σαρκική ψυχή του Λουκιανού επέτεινε την οργή της και διέταξε να αρχίσουν τα φρικώδη βασανιστήρια στο γέροντα ιερέα. Πρώτα τον γύμνωσαν και ο ίδιος ο Λουκιανός, παίρνοντας το ξίφος του προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου. Όμως αποκόπηκαν τα χέρια του και έμειναν κρεμασμένα στο σώμα του Ιερομάρτυρα και μόνο ύστερα από προσευχή του Αγίου συγκολλήθηκαν αυτά πάλι στο σώμα και ο ηγεμόνας κατέστη υγιής. Βλέποντας αυτό το θαύμα του Αγίου πολλοί από τους δημίους πίστεψαν στον αληθινό Θεό.
Με το ζόφο στο νου και με τη θηριωδία στην καρδιά, ο έπαρχος έδωσε εντολή να διαπομπεύσουν τον Άγιο και να τον σύρουν διά μέσου της πόλεως με χαλινάρι. Τέλος, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου, ο οποίος με το μαρτύριό του έλαβε το αμαράντινο στέφανο της δόξας σε ηλικία 113 ετών.
Περί των Λειψάνων του Αγίου Χαραλάμπους δεν υπάρχουν συγκεκριμένες μαρτυρίες. Η μοναχή Θεοτέκνη Αγιοστεφανίτισσα στο Συναξάρι του Αγίου Χαραλάμπους (1995 μ.Χ.), καταχωρεί πληροφορίες σχετικά με την τιμία Κάρα του Αγίου, η οποία φυλάσσεται στη Μονή Αγίου Στεφάνου Μετεώρων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές, η Κάρα του Αγίου δωρήθηκε στη Μονή από τον Ηγεμόνα της Βλαχίας Βλαδισλάβο, το 1412 – 1413 μ.Χ., μαζί με δύο κτήματα στο Μετόχι Μπουτόϊ. Για την εποχή και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε το πολύτιμο αυτό κειμήλιο στη Βλαχία, δεν σώθηκαν πληροφορίες. Επίσης, τμήματα της τιμίας κάρας του Αγίου Χαραλάμπους φυλάσσονται και στον ομώνυμο προσκυνηματικό ναό της κωμοπόλεως Θεσπιών της Βοιωτίας.
