Σε μια από τις προθήκες των αιθουσών που είναι αφιερωμένες στην μεγάλη προσωπικότητα του τελευταίου υπερασπιστή του Ηρακλείου στα 1669 και Δόγη της Βενετίας Φραντσέσκο Μοροζίνι (1619-1694) βρίσκεται μια μικρή Βίβλος την οποία είχε πάντα μαζί του όχι μόνο για να προσεύχεται αλλά και να αμύνεται απέναντι στους απρόβλεπτους κινδύνους που παρουσιάζονταν μπροστά του.
Οι σελίδες της δερματόδετης μικρής Βίβλου ήταν κομμένες στις διαστάσεις του όπλου το οποίο ο Μοροζίνι μπορούσε να τραβήξει και να πατήσει τη σκανδάλη βρίσκοντας με την αφή που ήταν κρυμμένο, όταν η Βίβλος ήταν κλειστή, χάρις σε ένα μεταξωτό σελιδοδείκτη.
Αν μη τι άλλο γιατί ο Φραντσέσκο Μοροζίνι ήταν ο άνθρωπος που έκλεισε τον κύκλο της πλέον μακροχρόνιας πολιορκίας στα παγκόσμια χρονικά, εκείνης του Χάνδακα, της Candia, του σημερινού Ηρακλείου, παραδίδοντας την πόλη στους Τούρκους το Σεπτέμβριο του 1669 μην έχοντας πλέον τη δυνατότητα να την κρατήσει και παίρνοντας πολλά από τα κειμήλια της πόλης στη Βενετία.
Η πρακτική αυτή ήταν συνηθισμένη στους δρόμους αλλά ακόμα τα Palazzi και τις αυλές της Βενετίας την εποχή της Αναγέννησης ενδεικτική των κινδύνων που καιροφυλακτούσαν όχι μόνο για τους απλούς ανθρώπους αλλά ακόμα και τους ισχυρούς. Στην προθήκη όπου εκτίθεται η Βίβλος βρίσκονται επίσης το σκήπτρο του Μοροζίνι, ως Δόγη, καθώς και ένα από τα σπαθιά του με ένα εγχάρακτο ημερολόγιο πάνω στη λεπίδα του. Η Βίβλος είναι ένα από τα ιδιαίτερα εκθέματα των αιθουσών που είναι αφιερωμένες στην μεγάλη αυτή προσωπικότητα της ιστορίας της Βενετίας που σημάδεψε και την Ελλάδα.
Αρκετά από αυτά βρίσκονται ακόμα εκεί όπως η εικόνα της Παναγίας Μεσοπαντίτισσας (διαβάστε περισσότερα εδώ). Και παράλληλα ο Μοροζίνι ήταν ο άνθρωπος που ανατίναξε την Ακρόπολη κατά την πολιορκία των Αθηνών, με τη μοιραία οβίδα στις 26 Σεπτεμβρίου 1687 να τρυπάει τη στέγη του Παρθενώνα και να ανατινάζει πεντακόσια βαρέλια πυρίτιδας τα οποία φύλασσαν εκεί οι Τούρκοι.
Για την ιστορία ο Μοροζίνι πέρασε από δίκη στη Βενετία με την κατηγορία ότι παρέδωσε την Candia. Ωστόσο αθωώθηκε έγινε Δόγης, τιμήθηκε όσο σχεδόν κανείς άλλος από τη Γαληνότατη Δημοκρατία του Αδρία και έλαβε τον τίτλο «Πελοποννησιακός» από τη Γερουσία της Βενετίας για τις νίκες του στην Πελοπόννησο.
Ο Μοροζίνι πέθανε πάνω στη γαλέρα του στο Ναύπλιο, στις 6 Ιανουαρίου 1694 και τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Βενετία όπου τάφηκαν σύμφωνα με την επιθυμία του στο ναό του Αγίου Στεφάνου στο Campo Santo Stefano της πόλης.
Ο Μοροζίνι πέθανε πάνω στη γαλέρα του στο Ναύπλιο, στις 6 Ιανουαρίου 1694 και τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Βενετία όπου τάφηκαν σύμφωνα με την επιθυμία του στο ναό του Αγίου Στεφάνου στο Campo Santo Stefano της πόλης.
Πηγή: mundusest.wordpress.com
