Με αφορμή τους εορτασμούς για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, το Λύκειον των Ελληνίδων Άργους δημοσιεύει αποσπάσματα από την ομιλία της επίτιμης Προέδρου του, κυρίας Αγγελικής Σχοινοχωρίτη.
Η ομιλία εκφωνήθηκε στις 29 Μαρτίου 1993 στην αίθουσα του Λυκείου για τον εορτασμό της Εθνικής Επετείου της Επανάστασης του 1821 με θέμα: «Η προτροπή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στους Ελληνόπαιδας του Γυμνασίου Αθηνών τον Οκτώβριο του 1838 ‘’Φυλάξατε την πίστιν σας..’’» Την ομιλία μας παραχώρησε η κυρία Σχοινοχωρίτη από το προσωπικό της αρχείο.
Αγαπητές φίλες Ελληνίδες, που έχετε και το μεγάλο προνόμιο λόγω καταγωγής, να φέρετε και το όνομα Αργείες, συγκεντρωθήκαμε απόψε για να γιορτάσουμε την επέτειο της Εθνικής Επαναστάσεως του 1821. Σκέφθηκα να σας πω λίγα λόγια για την «Ορθόδοξον πίστιν μας», που ξεσήκωσε τους ραγιάδες να αποτινάξουν τον τουρκικόν ζυγό, που επολεμήθη από αιρετικούς παπικούς και εβραίους κι έφθασε στις χαλεπές μέρες μας να είναι χλιαρή σε εμάς και αδιάφορη ή και ανύπαρκτη στους νέους μας.
Αφορμή για την αποψινή ομιλία έλαβα όταν, προ μηνός ,διάβασα την προτροπή του Γέρου του Μοριά Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που απηύθυνε τον Οκτώβριο του1838 με βαθιά συγκίνηση στους μαθητάς του Γυμνασίου Αθηνών, που ίδρυσε μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος και διηύθυνε ο μέγας διδάσκαλος του Γένους Γεώργιος Γεννάδιος , στην Πνύκα. «Παιδιά μου! Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος».
Στη συνέχεια του λόγου του ο σοφός Γέρος τονίζει ότι ο πόθος της απελευθερώσεως ήταν κοινός, των κληρικών, των προεστών και των καπεταναίων, των μορφωμένων και των εμπόρων, των μικρών και των μεγάλων. Εξυμνεί την ομόνοια και περιγράφει με δύναμη τα κακά της διχόνοιας. Συμβουλεύει σεβασμό στο βασιλέα Όθωνα και τέλος λέει στους μαθητάς «να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε στους καφενέδες, να δοθείτε στις σπουδές σας να ακούετε τις συμβουλές των δασκάλων και γεροντοτέρων , η μάθησή σας να μη γίνει σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας αλλά να κυττάξη το καλό της κοινότητος, και μέσα στο καλό αυτό βρίσκεται και το δικό σας». Λόγια απλά και σοφά. Εγώ θα σταθώ κυρίως στο «φυλάξατε την πίστιν σας».
Φιλόχριστοι και φιλοπάτριδες παρέμειναν οι ραγιάδες Έλληνες επί 400 χρόνια φριχτής δουλείας. Με τα Κρυφά Σχολειά (…) , όπου κάτω από το φως ενός κεριού – στα ξωκλήσια και στα μοναστήρια- δίδασκαν παπάδες και καλόγεροι , διεφύλαξαν τη γλώσσα μας και την Ορθοδοξία, παρά την προσπάθεια εξισλαμισμού, των ραγιάδων με την αδούλωτη ψυχή, και διατήρησαν άσβεστη την φλόγα της λευτεριάς από τον τουρκικό ζυγό.
Και για να διαφυλάξουν την ορθόδοξη πίστη μας ετόλμησαν την Εθνικήν των Επανάσταση οι ήρωες του 1821. Όταν ήλθε η μεγάλη μέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, η 25η Μαρτίου, για να ‘ναι ευλογημένος ο αγώνας, ύψωσαν το Λάβαρο της επαναστάσεως, επικαλούμενοι τη δύναμη του Κυρίου και τις Πρεσβείες και τη Σκέπη της Υπερμάχου Στρατηγού, που ευρίσκεται πάντα κοντά στους Έλληνες όταν μάχονται για τα όσια και τα ιερά της φυλής. (…)
Άρχισαν τον ιερό αγώνα με σύνθημα «Υπέρ πίστεως και πατρίδος» και μέσα στη βοή και τον καπνό του πολέμου και την κλαγγή των όπλων ακουγόταν στις μάχες σαν άσμα ηρωικό και πανευφρόσυνο «Για του Χριστού την πίστιν την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία». Ένα μήνα πριν, την 24 Φεβρουαρίου 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, στο γενικό στρατόπεδο του Ιάσιου στη Ρουμανία, παλιά πρωτεύουσα της Μολδαβίας, στην προκήρυξή του προς τους ιερολοχίτας αλλά και τους Πανέλληνας, έλεγε: «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος! Η ώρα ήλθεν , ω άνδρες Έλληνες! Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την πατρίδα, (…), δια να υψώσωμεν το σημείον δι’ ου πάντοτε νικώμεν λέγω τον Σταυρόν. (…) Αλήθεια πόσες θυσίες και πόσοι αγώνες των ηρώων δια την πίστιν πρώτα και ύστερα για την πατρίδα!
Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Άγιος Γρηγόριος ο Ε΄ όταν συνελήφθη κατά την ημέρα του Πάσχα του 1821, εκακοποιήθη, εβασανίσθη, υβρίσθη, προσεκλήθη από του δημίους του να απαρνηθεί την πίστη του και έδωσε τη μεγαλειώδη απάντηση «Κάμετε το έργον σας. Ο Πατριάρχης των Χριστιανών αποθνήσκει Χριστιανός». Τέλος οι Τούρκοι τον απηγχόνησαν στην μεσημβρινή πύλη του Πατριαρχείου, το δε σκήνωμά του έρριψαν στη θάλασσα. Ο Πατριάρχης μαζί με την αγχόνη έλαβε και τον στέφανον του μαρτυρίου. Έγινε εξιλαστήριο θύμα και Εθνομάρτυς.(…)
Το ίδιο σκληρός ήταν κι ο θάνατος του Αθαν. Διάκου, του ήρωος της Αλαμάνας, από τους πρώτους μεγάλους νεκρούς του Αγώνος. Όταν επληροφορήθη ότι έφθασαν οι Τούρκοι στου Ζητούνι (σημερ. Λαμία), συγκέντρωσε τα παλληκάρια του και τους εβροντοφώναξε «Αδελφοί Έλληνες! Έπειτα από 400 χρόνων σκλαβιάν, ο Θεός ευσπλαχνισθείς απεφάσισε να μας δώσει την ελευθερίαν, (…) όποιος αγαπά με την αλήθειαν , την πίστιν και την πατρίδαν, ας δράξη τα όπλα κι ας έλθει μαζί μου». Τον ακολούθησαν όλοι και σαν λιοντάρια πολέμησαν στην Αλαμάνα μέχρις ενός. Και όταν με σπασμένο σπαθί συνελήφθη και τον κάλεσε ο Ομέρ Βρυώνης να αλλαξοπιστίση βροντοφώναξε υπερήφανα: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θελ’ αποθάνω». Εφύλαξε την πίστη του μέχρι μαρτυρίου. Τον εσούβλησαν και όπως λέει στο ποίημά του ο εθνικός μας ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης «Ολόρθον τον εστήσανε κι αυτός χαμογελούσε».
Αλλά και μετά την απελευθέρωσιν οι ήρωες του ’21 εφύλαξαν την Ορθόδοξον πίστη τους, παρά το ότι ήλθαν στην ήδη ελεύθερη Ελλάδα, πολλοί άνθρωποι της Δύσεως για προσηλυτισμό των Ορθόδοξων Ελλήνων στον Παπισμό και Προτεσταντισμό. Ο στρατηγός Μακρυγιάννης, βαθειά ορθόδοξος διεμαρτυρήθη έντονα στο βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππο (…) αλλά και σε άλλους που ήρθαν στην Ελλάδα με τον ίδιο σκοπό και γράφει στα Απομνημονεύματά του: «Μάθαινα από ανθρώπους τίμιους ότι η κατήχηση των ξένων εναντίον της θρησκείας μας προοδεύει. Τότε κάπνισαν τα μάτια μου».
Τί θα έλεγε, τί θα έκαμε, πόσο θα εκάπνιζαν τα μάτια του, αν ζούσε σήμερα κι έβλεπε τον πόλεμο της ορθόδοξης πίστεως μας που κάνουν τόσοι φανεροί και ύπουλοι εχθροί μας; Και τόσους ορθόδοξους Έλληνες να αλλαξοπιστούν; (…) Να παραχαράσσεται η Ιστορία μας; (…)
Φθάσαμε στο σημείο στις μέρες μας να ακούσουμε και τούτο σε μια συζήτηση καθηγητού με νέους για την πατρίδα: « Για ποιά πατρίδα μας μιλάτε κύριε καθηγητά; Δεν υπάρχουν σήμερα πατρίδες»!
Μπορούμε άραγε κυρίες μου να πούμε «Για ποια πατρίδα;» όταν έχουμε πατρίδα την Ελλάδα, την κοιτίδα του Πολιτισμού, των επιστημών των ένδοξων προγόνων και ηρώων, των μαραθωνομάχων;
Την Ελλάδα που φιλοξένησε το Χριστιανικό πνεύμα και γέμισε η γή της από λείψανα Αγίων, μαρτύρων και μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, που με τα αθάνατα συγγράμματά τους μπόλιασαν το δέντρο του Ελληνισμού με τον Χριστιανισμό;
Τη χώρα που μπόρεσε ν’ αντέξη 400 ολόκληρα χρόνια σκλαβωμένη και να διατηρήση την εθνική της συνείδηση και την ορθόδοξη πίστη της , για να αποτινάξη αργότερα τον τουρκικό ζυγό, και που σε αυτό τον αγώνα βγήκε πλούσια σε ήρωες, αγωνιστές, Πατριάρχες, επισκόπους, κληρικούς, μοναχούς, άνδρες και γυναίκες που αψηφούσαν το θάνατο μπροστά στη Λευτεριά;
Θα έτριζαν τα κόκκαλά τους, αν άκουγαν το νεαρό αυτό να λέει « για ποια πατρίδα;»! (…)
Τα ήθη και τα έθιμά μας μαζί με κάθε άλλο παραδοσιακό, κλειδώνονται σιγά –σιγά στο ντουλάπι, ως αναχρονιστικό , ενώ συγχρόνως δεχόμαστε τον πολιτισμό και τις συνήθειες των χωρών της Δύσεως ως σύγχρονα. (…)
Γκρεμίζονται οι ωραιότερες αξίες: Η πατρίδα δεν φαντάζει πια μέσα στις καρδιές των νέων, όπως στις δικιές μας! Δεν συγκινούνται όταν βλέπουν τη σημαία μας δεν στέκονται σε θέση προσοχής όταν ανακρούεται ο εθνικός μας Ύμνος (…). Δεν φταίνε όμως οι νέοι μας, αλλά εμείς οι μεγαλύτεροι που αδιαφορούμε. Οι ίδιοι παραχαράκτες της Ιστορίας μας, αμαύρωσαν τον ηρωικό Αγώνα, το θαύμα του ’21. Την εθνεγερσία την είπαν ταξική επανάσταση, ενώ όπως είπε κι ο Κολοκοτρώνης, ήταν Εθνική: όλοι μαζί , πλούσιοι και πτωχοί, έδωσαν για τη λευτεριά της πατρίδος ό,τι είχαν: πλούτη, καράβια, παιδιά, ζωές και αίμα για να είμαστε εμείς και τα παιδιά μας ελεύθεροι και να μην το αναγνωρίζουμε.
Κατηγόρησαν την εκκλησία, που τόσο βοήθησε τη σωτηρία του Έθνους, όπως τη μεγάλη μορφή του Γρηγορίου του 5ου ότι έβλαψε και πρόδωσε τον αγώνα του 1821. Ενώ η εκκλησία μας έδωσε στον αγώνα 11 Πατριάρχες, 100 Μητροπολίτες (όπως τους δικούς μας: Αργολίδος Γεράσιμο, Άργους και Ναυπλίου Γρηγόριο Καλαμαρά, η προτομή του οποίου είναι έξω από τον ιερό ναό Αγίου Πέτρου) και 6000 ιερείς και μοναχούς, από τους οποίους πολλοί έφυγαν με τραγικό θάνατο.
Όπως βλέπουμε, κάνουν συστηματικό αφελληνισμό και αποχριστιανισμό με την ανοχή μας. Δρώντας μεθοδευμένα προσπαθούν να βγάλουν τον σταυρό από τον ιστό της σημαίας μας και από το στήθος μας. Ενοχλεί ο σταυρός γιατί με αυτόν Νικάμε. Εμείς λοιπόν που αγαπάμε την πατρίδα μας έχουμε χρέος να καλλιεργήσουμε την ψυχή των νέων μας, να τους εμπνεύσουμε τη αγάπη για την πατρίδα και την ορθοδοξία, να τους διδάξουμε με αγάπη και υπερηφάνεια την αληθινή ιστορία μας, τα ήθη , τα έθιμα τις παραδόσεις μας: μήπως με τους ελληνικούς χορούς και το δημοτικό τραγούδι δεν επέζησε το έθνος μας; « Ο Κολοκοτρώνης, λέει ο βιογράφος του, χόρευε καλά και τραγουδούσε τα κλέφτικα τραγούδια.
Ας προβάλουμε τους ήρωες του ’21 στους νέους μας για τους μιμηθούν. Ας τους πούμε πως ο διχασμός διατρέχει τον κίνδυνο του αφανισμού του Έθνους: αυτό το είδαμε και στις διενέξεις των ηρώων του ’21, το ανέφερε και ο Γέρος του Μοριά στην ομιλία του στους νέους. Το φαρμάκι της διχόνοιας τον έπληξε κι αυτόν με ολέθρια συνέπεια για το έθνος: Ο 7χρονος αγώνας παραλίγο να πάει χαμένος.
Για την πατρίδα μας αξίζει κάθε αγάπη, τιμή και θυσία. Ας μην την αφήσουμε να πεθάνει ,ας κάνουμε το παν να ζήση όπως της αξίζει. Ας φυλάξουμε την σπίθα της πίστεως μας ανόθευτη από αιρέσεις. Ας αντηχεί στα αυτιά μας η Φωνή- Προτροπή του Μεγάλου Ήρωος Αρχιστρατήγου Θ. Κολοκοτρώνη , φωνή όλων των αγωνιστών του 1821 « Φυλάξατε την πίστιν σας και να την στερεώσετε.» Το απαιτεί η σωτηρία και η επιβίωση του Έθνους μας. Είθε ο Πανάγαθος , να βοηθήση να βρούμε την πορεία μας : τη σύζευξη Χριστιανισμού και Ελληνισμού.
Σας ευχαριστώ, που μας κάνατε την τιμή να είστε στην αποψινή εκδήλωσή μας και που είχατε την υπομονή να με ακούσετε με τόση προσοχή.
Αγαπητές φίλες Ελληνίδες, που έχετε και το μεγάλο προνόμιο λόγω καταγωγής, να φέρετε και το όνομα Αργείες, συγκεντρωθήκαμε απόψε για να γιορτάσουμε την επέτειο της Εθνικής Επαναστάσεως του 1821. Σκέφθηκα να σας πω λίγα λόγια για την «Ορθόδοξον πίστιν μας», που ξεσήκωσε τους ραγιάδες να αποτινάξουν τον τουρκικόν ζυγό, που επολεμήθη από αιρετικούς παπικούς και εβραίους κι έφθασε στις χαλεπές μέρες μας να είναι χλιαρή σε εμάς και αδιάφορη ή και ανύπαρκτη στους νέους μας.
Αφορμή για την αποψινή ομιλία έλαβα όταν, προ μηνός ,διάβασα την προτροπή του Γέρου του Μοριά Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που απηύθυνε τον Οκτώβριο του1838 με βαθιά συγκίνηση στους μαθητάς του Γυμνασίου Αθηνών, που ίδρυσε μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος και διηύθυνε ο μέγας διδάσκαλος του Γένους Γεώργιος Γεννάδιος , στην Πνύκα. «Παιδιά μου! Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος».
Στη συνέχεια του λόγου του ο σοφός Γέρος τονίζει ότι ο πόθος της απελευθερώσεως ήταν κοινός, των κληρικών, των προεστών και των καπεταναίων, των μορφωμένων και των εμπόρων, των μικρών και των μεγάλων. Εξυμνεί την ομόνοια και περιγράφει με δύναμη τα κακά της διχόνοιας. Συμβουλεύει σεβασμό στο βασιλέα Όθωνα και τέλος λέει στους μαθητάς «να μην έχετε πολυτέλεια, να μην πηγαίνετε στους καφενέδες, να δοθείτε στις σπουδές σας να ακούετε τις συμβουλές των δασκάλων και γεροντοτέρων , η μάθησή σας να μη γίνει σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας αλλά να κυττάξη το καλό της κοινότητος, και μέσα στο καλό αυτό βρίσκεται και το δικό σας». Λόγια απλά και σοφά. Εγώ θα σταθώ κυρίως στο «φυλάξατε την πίστιν σας».
Φιλόχριστοι και φιλοπάτριδες παρέμειναν οι ραγιάδες Έλληνες επί 400 χρόνια φριχτής δουλείας. Με τα Κρυφά Σχολειά (…) , όπου κάτω από το φως ενός κεριού – στα ξωκλήσια και στα μοναστήρια- δίδασκαν παπάδες και καλόγεροι , διεφύλαξαν τη γλώσσα μας και την Ορθοδοξία, παρά την προσπάθεια εξισλαμισμού, των ραγιάδων με την αδούλωτη ψυχή, και διατήρησαν άσβεστη την φλόγα της λευτεριάς από τον τουρκικό ζυγό.
Και για να διαφυλάξουν την ορθόδοξη πίστη μας ετόλμησαν την Εθνικήν των Επανάσταση οι ήρωες του 1821. Όταν ήλθε η μεγάλη μέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, η 25η Μαρτίου, για να ‘ναι ευλογημένος ο αγώνας, ύψωσαν το Λάβαρο της επαναστάσεως, επικαλούμενοι τη δύναμη του Κυρίου και τις Πρεσβείες και τη Σκέπη της Υπερμάχου Στρατηγού, που ευρίσκεται πάντα κοντά στους Έλληνες όταν μάχονται για τα όσια και τα ιερά της φυλής. (…)
Άρχισαν τον ιερό αγώνα με σύνθημα «Υπέρ πίστεως και πατρίδος» και μέσα στη βοή και τον καπνό του πολέμου και την κλαγγή των όπλων ακουγόταν στις μάχες σαν άσμα ηρωικό και πανευφρόσυνο «Για του Χριστού την πίστιν την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία». Ένα μήνα πριν, την 24 Φεβρουαρίου 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, στο γενικό στρατόπεδο του Ιάσιου στη Ρουμανία, παλιά πρωτεύουσα της Μολδαβίας, στην προκήρυξή του προς τους ιερολοχίτας αλλά και τους Πανέλληνας, έλεγε: «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος! Η ώρα ήλθεν , ω άνδρες Έλληνες! Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον τούτον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την πατρίδα, (…), δια να υψώσωμεν το σημείον δι’ ου πάντοτε νικώμεν λέγω τον Σταυρόν. (…) Αλήθεια πόσες θυσίες και πόσοι αγώνες των ηρώων δια την πίστιν πρώτα και ύστερα για την πατρίδα!
Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Άγιος Γρηγόριος ο Ε΄ όταν συνελήφθη κατά την ημέρα του Πάσχα του 1821, εκακοποιήθη, εβασανίσθη, υβρίσθη, προσεκλήθη από του δημίους του να απαρνηθεί την πίστη του και έδωσε τη μεγαλειώδη απάντηση «Κάμετε το έργον σας. Ο Πατριάρχης των Χριστιανών αποθνήσκει Χριστιανός». Τέλος οι Τούρκοι τον απηγχόνησαν στην μεσημβρινή πύλη του Πατριαρχείου, το δε σκήνωμά του έρριψαν στη θάλασσα. Ο Πατριάρχης μαζί με την αγχόνη έλαβε και τον στέφανον του μαρτυρίου. Έγινε εξιλαστήριο θύμα και Εθνομάρτυς.(…)
Το ίδιο σκληρός ήταν κι ο θάνατος του Αθαν. Διάκου, του ήρωος της Αλαμάνας, από τους πρώτους μεγάλους νεκρούς του Αγώνος. Όταν επληροφορήθη ότι έφθασαν οι Τούρκοι στου Ζητούνι (σημερ. Λαμία), συγκέντρωσε τα παλληκάρια του και τους εβροντοφώναξε «Αδελφοί Έλληνες! Έπειτα από 400 χρόνων σκλαβιάν, ο Θεός ευσπλαχνισθείς απεφάσισε να μας δώσει την ελευθερίαν, (…) όποιος αγαπά με την αλήθειαν , την πίστιν και την πατρίδαν, ας δράξη τα όπλα κι ας έλθει μαζί μου». Τον ακολούθησαν όλοι και σαν λιοντάρια πολέμησαν στην Αλαμάνα μέχρις ενός. Και όταν με σπασμένο σπαθί συνελήφθη και τον κάλεσε ο Ομέρ Βρυώνης να αλλαξοπιστίση βροντοφώναξε υπερήφανα: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θελ’ αποθάνω». Εφύλαξε την πίστη του μέχρι μαρτυρίου. Τον εσούβλησαν και όπως λέει στο ποίημά του ο εθνικός μας ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης «Ολόρθον τον εστήσανε κι αυτός χαμογελούσε».
Αλλά και μετά την απελευθέρωσιν οι ήρωες του ’21 εφύλαξαν την Ορθόδοξον πίστη τους, παρά το ότι ήλθαν στην ήδη ελεύθερη Ελλάδα, πολλοί άνθρωποι της Δύσεως για προσηλυτισμό των Ορθόδοξων Ελλήνων στον Παπισμό και Προτεσταντισμό. Ο στρατηγός Μακρυγιάννης, βαθειά ορθόδοξος διεμαρτυρήθη έντονα στο βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππο (…) αλλά και σε άλλους που ήρθαν στην Ελλάδα με τον ίδιο σκοπό και γράφει στα Απομνημονεύματά του: «Μάθαινα από ανθρώπους τίμιους ότι η κατήχηση των ξένων εναντίον της θρησκείας μας προοδεύει. Τότε κάπνισαν τα μάτια μου».
Τί θα έλεγε, τί θα έκαμε, πόσο θα εκάπνιζαν τα μάτια του, αν ζούσε σήμερα κι έβλεπε τον πόλεμο της ορθόδοξης πίστεως μας που κάνουν τόσοι φανεροί και ύπουλοι εχθροί μας; Και τόσους ορθόδοξους Έλληνες να αλλαξοπιστούν; (…) Να παραχαράσσεται η Ιστορία μας; (…)
Φθάσαμε στο σημείο στις μέρες μας να ακούσουμε και τούτο σε μια συζήτηση καθηγητού με νέους για την πατρίδα: « Για ποιά πατρίδα μας μιλάτε κύριε καθηγητά; Δεν υπάρχουν σήμερα πατρίδες»!
Μπορούμε άραγε κυρίες μου να πούμε «Για ποια πατρίδα;» όταν έχουμε πατρίδα την Ελλάδα, την κοιτίδα του Πολιτισμού, των επιστημών των ένδοξων προγόνων και ηρώων, των μαραθωνομάχων;
Την Ελλάδα που φιλοξένησε το Χριστιανικό πνεύμα και γέμισε η γή της από λείψανα Αγίων, μαρτύρων και μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, που με τα αθάνατα συγγράμματά τους μπόλιασαν το δέντρο του Ελληνισμού με τον Χριστιανισμό;
Τη χώρα που μπόρεσε ν’ αντέξη 400 ολόκληρα χρόνια σκλαβωμένη και να διατηρήση την εθνική της συνείδηση και την ορθόδοξη πίστη της , για να αποτινάξη αργότερα τον τουρκικό ζυγό, και που σε αυτό τον αγώνα βγήκε πλούσια σε ήρωες, αγωνιστές, Πατριάρχες, επισκόπους, κληρικούς, μοναχούς, άνδρες και γυναίκες που αψηφούσαν το θάνατο μπροστά στη Λευτεριά;
Θα έτριζαν τα κόκκαλά τους, αν άκουγαν το νεαρό αυτό να λέει « για ποια πατρίδα;»! (…)
Τα ήθη και τα έθιμά μας μαζί με κάθε άλλο παραδοσιακό, κλειδώνονται σιγά –σιγά στο ντουλάπι, ως αναχρονιστικό , ενώ συγχρόνως δεχόμαστε τον πολιτισμό και τις συνήθειες των χωρών της Δύσεως ως σύγχρονα. (…)
Γκρεμίζονται οι ωραιότερες αξίες: Η πατρίδα δεν φαντάζει πια μέσα στις καρδιές των νέων, όπως στις δικιές μας! Δεν συγκινούνται όταν βλέπουν τη σημαία μας δεν στέκονται σε θέση προσοχής όταν ανακρούεται ο εθνικός μας Ύμνος (…). Δεν φταίνε όμως οι νέοι μας, αλλά εμείς οι μεγαλύτεροι που αδιαφορούμε. Οι ίδιοι παραχαράκτες της Ιστορίας μας, αμαύρωσαν τον ηρωικό Αγώνα, το θαύμα του ’21. Την εθνεγερσία την είπαν ταξική επανάσταση, ενώ όπως είπε κι ο Κολοκοτρώνης, ήταν Εθνική: όλοι μαζί , πλούσιοι και πτωχοί, έδωσαν για τη λευτεριά της πατρίδος ό,τι είχαν: πλούτη, καράβια, παιδιά, ζωές και αίμα για να είμαστε εμείς και τα παιδιά μας ελεύθεροι και να μην το αναγνωρίζουμε.
Κατηγόρησαν την εκκλησία, που τόσο βοήθησε τη σωτηρία του Έθνους, όπως τη μεγάλη μορφή του Γρηγορίου του 5ου ότι έβλαψε και πρόδωσε τον αγώνα του 1821. Ενώ η εκκλησία μας έδωσε στον αγώνα 11 Πατριάρχες, 100 Μητροπολίτες (όπως τους δικούς μας: Αργολίδος Γεράσιμο, Άργους και Ναυπλίου Γρηγόριο Καλαμαρά, η προτομή του οποίου είναι έξω από τον ιερό ναό Αγίου Πέτρου) και 6000 ιερείς και μοναχούς, από τους οποίους πολλοί έφυγαν με τραγικό θάνατο.
Όπως βλέπουμε, κάνουν συστηματικό αφελληνισμό και αποχριστιανισμό με την ανοχή μας. Δρώντας μεθοδευμένα προσπαθούν να βγάλουν τον σταυρό από τον ιστό της σημαίας μας και από το στήθος μας. Ενοχλεί ο σταυρός γιατί με αυτόν Νικάμε. Εμείς λοιπόν που αγαπάμε την πατρίδα μας έχουμε χρέος να καλλιεργήσουμε την ψυχή των νέων μας, να τους εμπνεύσουμε τη αγάπη για την πατρίδα και την ορθοδοξία, να τους διδάξουμε με αγάπη και υπερηφάνεια την αληθινή ιστορία μας, τα ήθη , τα έθιμα τις παραδόσεις μας: μήπως με τους ελληνικούς χορούς και το δημοτικό τραγούδι δεν επέζησε το έθνος μας; « Ο Κολοκοτρώνης, λέει ο βιογράφος του, χόρευε καλά και τραγουδούσε τα κλέφτικα τραγούδια.
Ας προβάλουμε τους ήρωες του ’21 στους νέους μας για τους μιμηθούν. Ας τους πούμε πως ο διχασμός διατρέχει τον κίνδυνο του αφανισμού του Έθνους: αυτό το είδαμε και στις διενέξεις των ηρώων του ’21, το ανέφερε και ο Γέρος του Μοριά στην ομιλία του στους νέους. Το φαρμάκι της διχόνοιας τον έπληξε κι αυτόν με ολέθρια συνέπεια για το έθνος: Ο 7χρονος αγώνας παραλίγο να πάει χαμένος.
Για την πατρίδα μας αξίζει κάθε αγάπη, τιμή και θυσία. Ας μην την αφήσουμε να πεθάνει ,ας κάνουμε το παν να ζήση όπως της αξίζει. Ας φυλάξουμε την σπίθα της πίστεως μας ανόθευτη από αιρέσεις. Ας αντηχεί στα αυτιά μας η Φωνή- Προτροπή του Μεγάλου Ήρωος Αρχιστρατήγου Θ. Κολοκοτρώνη , φωνή όλων των αγωνιστών του 1821 « Φυλάξατε την πίστιν σας και να την στερεώσετε.» Το απαιτεί η σωτηρία και η επιβίωση του Έθνους μας. Είθε ο Πανάγαθος , να βοηθήση να βρούμε την πορεία μας : τη σύζευξη Χριστιανισμού και Ελληνισμού.
Σας ευχαριστώ, που μας κάνατε την τιμή να είστε στην αποψινή εκδήλωσή μας και που είχατε την υπομονή να με ακούσετε με τόση προσοχή.
