Μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής στην συζήτηση για την ψήφιση της σύμβασης διανομής του Ελληνικού ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. Αργολίδας Γιάννης Γκιόλας επέκρινε την Κυβέρνηση διότι σε ένα πρωτόγνωρο και τόσο μεγάλο επενδυτικό σχέδιο, το Δημόσιο είναι αυτό που έπρεπε να κρατάει τα σκήπτρα. Ως πρωταρχικό μέλημα του Δημοσίου προκρίνεται η διαμόρφωση των δημόσιων και κοινόχρηστων χώρων, ώστε στη συνέχεια να ακολουθεί προσαρμοζόμενος σ’ αυτά ο επενδυτής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με την τροποποίηση της αρχικής σύμβασης Σαμαρά είχε προσδώσει στον χαρακτήρα της επένδυσης σεβασμό στο περιβάλλον, διεύρυνση των δημόσιων χώρων, εξασφάλιση του μέγιστου δυνατού ανοίγματος για κοινή χρήση του θαλάσσιου μετώπου, καθώς και επιπρόσθετες οικονομικές ωφέλειες για το Δημόσιο.
Η κατασκευή ενός μεγάλου, μητροπολιτικού Πάρκου των 2.000 στρεμμάτων που κατά προτεραιότητα θα υλοποιείτο εντός πενταετίας, περιορίζεται στην κατασκευή ενός πιλοτικού, ενδοαστιακού πάρκου μόλις 80 στρεμμάτων.
Το διαφαινόμενο σενάριο, είναι η κατασκευή ενός Mall στη Βουλιαγμένης και πιθανώς ενός ημιτελούς Casino. Το είχε διαβλέψει αυτό, από το 2013 ο διόλου εμφορούμενος από τις δικές μας απόψεις Καθηγητής του Harvard κ. Σπ. Πολάλης, που είχε προφητεύσει ότι το Ελληνικό δεν πρόκειται να χτιστεί.
Παρακολουθήστε το βίντεο της ομιλίας του Γ. Γκιόλα:
Ολόκληρο το κείμενο της ομιλίας του Γ. Γκιόλα:
Η Κυβέρνηση αντί να θριαμβολογεί και να επαίρεται για την υπό κύρωση σύμβαση οφείλει να λογοδοτήσει για την ανατροπή των επωφελών που είχε επιφέρει ο Σύριζα με την από 19-07-2016 τροποποιητική σύμβαση κατόπιν σκληρής και κατά το μάλλον ή ήττον αποτελεσματικής διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς.
Οι αλλαγές και τροποποιήσεις που έγιναν στα όσα προέβλεπε η αρχική συμφωνία της Κυβέρνησης Σαμαρά, προσέδωσαν στο χαρακτήρα της επένδυσης σεβασμό στο περιβάλλον, διεύρυνση των δημόσιων και κοινόχρηστων χώρων, εξασφάλιση του μέγιστου δυνατού ανοίγματος και χρήσης του θαλασσίου μετώπου αλλά και επιπρόσθετων οικονομικών ωφελειών του Δημοσίου.
Και εξηγούμαι:
1. Με τον τρόπο διανομής που αποδεχτήκατε κύριοι της Ν.Δ. και εξαιρώντας ουσιαστικά τους κοινόχρηστους και κοινωφελείς χώρους που περιέρχονται στο Δημόσιο, αποδίδεται σημαντικά περισσότερη του 30% έκταση στην αποκλειστική κυριότητα του επενδυτή. Θα ήταν προτιμότερο να αποδεχθείτε ότι διαπραγματευτήκατε και αποτύχατε. Όμως, το γεγονός ότι κρυφτήκατε πίσω από την 5μελή επιτροπή που συστήσατε από τα μέλη του Προεδρείου του ΤΕΕ που συστήσατε, η οποία εισηγήθηκε κατά τις επιδιώξεις του επενδυτή, προδίδει την επιλογή σας να μην τον απογοητεύσετε.
Αποδεδειγμένα και ηθελημένα ενδώσατε στις ορέξεις των.
Δεν είχε άδικο λοιπόν ο κ. Μπελαβίλας, ο Διευθυντής του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος του Τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας του Ε.Μ.Π., όταν στην ακρόαση των φορέων ανέφερε, ότι αυτό που τον ανησυχεί είναι ότι έχουμε μπροστά μας το φαινόμενο μιας εκσυγχρονισμένης εκδοχής της αντιπαροχής του ’60. Και επεξηγώντας το περαιτέρω, χαρακτηριστικά κατέθεσε ότι «Από το τεράστιο οικόπεδο των 6.000 στρεμμάτων οικοπεδοποιείται, όπως προβλέπεται με βάση το σχέδιο, με τις προθέσεις του επενδυτή και το σύνολό του σχεδόν περνάει στον επενδυτή, διαφαίνεται δε η πρόθεση ελαχιστοποίησης των δημόσιων χώρων που θα μπορούσαν να αποδοθούν στο κοινό».
2. Περιορίστηκε κατά πολύ η ελεύθερη και ακώλυτη πρόσβαση και χρήση του παραλιακού μετώπου και της ακτογραμμής του Ελληνικού από τους πολίτες. Και επ’ αυτού πάλι ο κ. Μπελαβίλας υπήρξε αποκαλυπτικός, λέγοντας ότι, ενώ είχε επιβληθεί με την τροποποιητική σύμβαση του 2017 η ύπαρξη ενός χιλιομέτρου ελεύθερης αδόμητης ακτής, στο νέο σχέδιο, αυτή η αδόμητη ακτή καλύπτει ένα ελάχιστο 250 μέτρων. Δηλαδή από το σύνολο των 3 χλμ της ακτογραμμής του Ελληνικού σε δημόσια χρήση αποδίδεται μόνο το 10% ενώ τα υπόλοιπα εξαφανίζονται πίσω από τις περιφράξεις.
3. Ο μεγάλος διαμπερής πεζόδρομος –βουλεβάρτο, που θα ένωνε τις Ανατολικές συνοικίες του Ελληνικού με τη θάλασσα, έχει εξαφανιστεί, δεν υπάρχει, αφού δεν απεικονίζεται πουθενά. Υπάρχουν μόνο, όπως συνεχίζοντας αναφέρει ο κ. Μπελαβίλας, μόνο οι είσοδοί του στην περιοχή των Mall και η έξοδός του στην περιοχή της ζώνης του Αγίου Κοσμά, όπου εκεί όμως συρρικνώνεται τελείως και εμποδίζει την πρόσβαση στη θάλασσα.
4. Επί του ζητήματος της προβλεπόμενης περίφραξης περιμετρικά της συνολικής έκτασης, για το οποίο υπήρξαν καθολικές αντιδράσεις και έγιναν οι σχετικές Νομοτεχνικές βελτιώσεις, θέλω να αναφέρω τα εξής: Οι βελτιώσεις αυτές δεν αποτρέπουν κατά τη γνώμη μου τη δυνατότητα αυτή.
Α. Η προσθήκη της φράσης «ασφαλείας» ουδόλως απαγορεύει την περίφραξη. (βελτίωση παρ. 5)
Β. Ωσαύτως η προσθήκη της λέξης «προσωρινής» περιμετρικά της όλης έκτασης δεν αποκλείει παντελώς ή απερίφραστα τη δυνατότητα κατασκευής περίφραξης. Η μόνη δικλείδα θα ήταν η αναγραφή ότι εργοταξιακές περιφράξεις δύνανται να κατασκευάζονται ή να περικλείουν προσωρινά εκτάσεις όπου εκτελούνται εργασίες, αποκλειστικά για λόγους ασφαλείας. Κάθε άλλη διάταξη είναι κατ’ εμέ διφορούμενη.
5. Και μιας και αναφέρθηκα σε πάρκα, ένα κρίσιμο στοιχείο είναι ο πολύ απογοητευτικός όρος της κατασκευής ενός πιλοτικού ενδοαστικού και όχι μητροπολιτικού πάρκου 80 μόνο στρεμμάτων. Ενώ η δική μας σύμβαση με σαφήνεια καθόριζε και προέτασσε την κατασκευή του μεγάλου μητροπολιτικού πάρκου των 2.000 στρεμμάτων εντός πενταετίας και κατά προτεραιότητα εν σχέση με την υλοποίηση του όλου έργου.
Ποιο θα είναι εν τέλει το χρονοδιάγραμμα και αν κάποτε κατασκευασθεί παραμένει άδηλο έως αβέβαιο.
6. Όπως άδηλη και η οριοθέτηση, η διαμόρφωση και διευθέτηση των δύο μεγάλων ρεμάτων.
7.Κατόπιν δικής μας απαίτησης προβλέφθηκε έκταση 300 στρεμ. για χρήσεις κοινωνικής ανταποδοτικότητας, ώστε να μπορούν να καθαιρούνται κτίρια στο κέντρο της Αθήνας και να μεταφέρονται εκεί κι έτσι να εξασφαλίζεται αντίστοιχος ζωτικός χώρος πρασίνου στο κέντρο.
8. Περιορίσαμε την επιτρεπομένη συνολική δόμηση κατά 900.000 τ.μ., μειώνοντας το συντελεστή από 0,60 σε 0,45%.
9. Σχεδιάσαμε εκτεταμένο δίκτυο πεζοδρόμων και ποδηλατοδρόμων μήκους 50 χλμ.
10. Υποχρεώσαμε τέλος τον επενδυτή να αναλάβει το 50% τους κόστους μελέτης και κατασκευής κέντρου ανακυκλώσιμων, όχι μόνο για το Ελληνικό, αλλά και για τους τρεις όμορους Δήμους.
Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους αναφέρθηκα σε ένα θολό και ακαθόριστο business plan.
Σε ένα πρωτόγνωρο, πολυσύνθετο και τόσο μεγάλο επενδυτικό σχέδιο, το Δημόσιο είναι εκείνο που πρέπει να κρατάει τα σκήπτρα. Αυτό δεν το λέει μόνο ο κ. Μπελαβίλας, ο σοβαρός καθηγητής του Harvard κ.Σπύρος Πολάλης, που χρησιμοποιήθηκε αλλ’ απεπέμφθη μετ’ επαίνων από την κυβέρνηση Σαμαρά, είχε προτείνει εμπροσθοβαρές σενάριο με πρωταρχικό μέλημα το Δημόσιο και κατά προτεραιότητα και επιλογή διαμόρφωση των δημόσιων και κοινόχρηστων χώρων, ώστε στη συνέχεια να ακολουθεί προσαρμοζόμενος σ’ αυτά ο επενδυτής.
Διαφορετικά το τοπίο είναι θολό και στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει.
Το Δημόσιο ως ουραγός θα ακολουθεί τον επενδυτή και θα αρκείται στην έκδοση επαλλήλων διαταγμάτων υποστηρικτικών του ιδιωτικού σχεδιασμού.
Κατ’ ακολουθίαν οι προβλέψεις είναι πολύ δυσοίωνες. Έχουμε έναν επενδυτή που δεν έχει χρήματα, δεν επενδύει και κερδίζει μόνο χρηματιστηριακά από την άνοδο της τιμής των μετοχών.
Το διαφαινόμενο σενάριο, είναι η κατασκευή ενός Mall στη Βουλιαγμένης και πιθανώς ενός ημιτελούς Casino. Δεν το ισχυρίζομαι εγώ επειδή το λέει ο κ. Μπελαβίλας. Το είχε διαβλέψει από το 2013 ο διόλου εμφορούμενος από τις δικές μας απόψεις κ. Πολάλης, που είχε προφητεύσει ότι το Ελληνικό δεν πρόκειται να χτιστεί.
Δεν είναι τυχαία άλλωστε η αποχώρηση Αράβων και Κινέζων μεγαλοεπιχειρηματιών , με μεγάλη επιφάνεια και δραστηριότητα στο REAL ESTATE, που επέλεξαν να εγκαταλείψουν και να επενδύσουν σε άλλα σοβαρά projects.
Ο φόβος που εκφράσθηκε από τους δύο επιστήμονες, ότι μετά από 5 – 10 χρόνια θα κοιτάζουμε πως να πάρουμε πίσω τη δημόσια γη δε μοιάζει καθόλου με ευφάνταστο σενάριο.
