Ο Θαλασσοσφυριχτής (Charadrius alexandrinus) έχει εκτιμηθεί σε 1.000-2.000 ζευγάρια στην Ελλάδα.
Ο ευρωπαϊκός πληθυσμός του είναι σχετικά μικρός (<35.000 ζεύγη) και γνωρίζει μια μικρή αλλά συνεχή μείωση. Τρέφεται με ασπόνδυλα κυρίως μαλάκια και καρκινοειδή, γαριδοειδή (Gammarus sp.) στο ρηχό νερό, γαιοσκώληκες και έντομα (σκαθάρια, μυρμήγκια, αράχνες, μύγες) στην περιφερειακή ζώνη της αλοφυτικής βλάστησης.
Προσέχουμε τις φωλιές πουλιών στην παραλία
Η «Δράση για την άγρια ζωή» τονίζει ότι μέχρι και τα μέσα Ιουλίου η περίοδος είναι πολύ ευαίσθητη για τα πουλιά αυτά και συμβουλεύει, όποτε επισκεπτόμαστε την παραλία κατά την αναπαραγωγική περίοδο, να προσέχουμε:
Αν δούμε κάποιο παρυδάτιο να απομακρυνθούμε αμέσως από εκεί σε απόσταση 50 μέτρων για να νιώσει ασφάλεια ώστε να μπορέσει να τραφεί ή να συνεχίσει ανενόχλητο την επώαση των αυγών του.
Αν δούμε κάποιο παρυδάτιο να απομακρυνθούμε αμέσως από εκεί σε απόσταση 50 μέτρων για να νιώσει ασφάλεια ώστε να μπορέσει να τραφεί ή να συνεχίσει ανενόχλητο την επώαση των αυγών του.
Να επιλέγουμε να περπατάμε δίπλα στο κύμα, καθώς τα πουλιά αυτά έχουν συνήθως τη φωλιά τους σε σημείο πιο ψηλά, εκεί που δεν φτάνει το κύμα, 5-15 μέτρα από το νερό ή και πιο ψηλά στην αμμουδιά.
Αν πάμε βόλτα με τον σκύλο μας στην παραλία καλό είναι να τον έχουμε με το λουρί και να περπατάμε πάντα κοντά στο κύμα μαζί του.
Να μην οδηγούμε στην αμμουδιά με τα οχήματά μας καθώς, πέρα από το ότι απαγορεύεται η εκτός δρόμου οδήγηση, είναι πολύ πιθανό εν αγνοία μας να καταστρέψουμε κάποια φωλιά.
Αν κατά τύχη βρούμε φωλιά, δεν πιάνουμε τα αυγά και απομακρυνόμαστε άμεσα από το σημείο.
Η «Δράση για την άγρια ζωή» επισημαίνει τέλος, ότι επειδή οι δήμοι αλλά συχνά και οι ιδιοκτήτες παραθαλάσσιων καταστημάτων, κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, προχωρούν σε καθαρισμό των παραλιών κατά την οποία καταστρέφονται φωλιές και αυγά, «θα έπρεπε κάποια στιγμή η πολιτεία να θεσπίσει διαδικασίες για τον καθαρισμό των ακτών».
