Η κυβέρνηση κατ’ εντολή του ΣΕΒ και με oπλοστάσιο τις νεοφιλελεύθερες εκθέσεις Πισσαρίδη και ΟΟΣΑ, προσπαθεί να κατεδαφίσει ό,τι απέμεινε από το προστατευτικό δίχτυ των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων για εργαζόμενους και μικρομεσαίους.
Ήδη, κατά τα δύο πρώτα έτη διακυβέρνησης από τη ΝΔ, καταργήθηκε ό,τι είχε θεσπιστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ υπέρ των εργαζομένων, μετά και την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια. Η «μεταρρύθμιση» που ονειρεύεται η κυβέρνηση, μας γυρνά σε εργασιακό μεσαίωνα και οδηγεί τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους στην «πυρά».
Μία από τις βασικές «μεταρρυθμίσεις», που αναμένεται να αποτελέσουν και «αιτία πολέμου» για την κοινωνία και τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης και τα συνδικάτα, είναι η θεσμοθέτηση της δεκάωρης εργασίας. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, μεγάλες επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου 6μήνου «εξοφλούν» τις ώρες με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας. Ο εργοδότης θα έρχεται σε ατομική συμφωνία με τον εργαζόμενο, που θα προβλέπει την επιπλέον εργασία (2 ώρες) για τον εργαζόμενο, για μια περίοδο αναφοράς, με τη δυνατότητα του εργαζομένου να δουλέψει λιγότερες ώρες σε άλλη περίοδο. Οι επιπλέον ώρες, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, θα αποθηκεύονται σε «τράπεζα χρόνου» και θα «επιστρέφονται» στους εργαζόμενους εντός έξι μηνών, με τη μορφή μειωμένου ωραρίου ή ρεπό ή ημερών άδειας. Τώρα, το Σωματείο των εργαζομένων (ή η Ένωση προσώπων) παρακάμπτεται, επειδή θα μπορεί- όπως προαναφέραμε-να προσέρχεται σε συμφωνία μόνος του ο εργαζόμενος απευθείας με τον εργοδότη, με την υπογραφή ατομικής σύμβασης εργασίας. Προτείνεται επίσης η Κατάργηση του πενθήμερου (εργασία και το Σαββατοκύριακο). Πρόκειται για ένα μέτρο που μας πάει 100 χρόνια πίσω και πλέον, πριν ακόμα και το 1886, οπότε γεννήθηκε η Εργατική Πρωτομαγιά. Το μέτρο θα ισχύσει, όπως εξήγγειλε ο υπουργός, αρχικά για 6-7 βασικούς κλάδους οικονομικής δραστηριότητας, που στην ουσία όμως απασχολούν το μισό εργατοϋπαλληλικό προσωπικό στη χώρα μας. Η βλαπτικότητα και του νέου αυτού θεσμού για τους εργαζομένους θα πρέπει να αποτιμηθεί σε συνδυασμό με την εβδομάδα των 50 ωρών (και 60 ωρών), καθώς και με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας από εργαζόμενο-εργοδότη μεταξύ τους μέσα από την ατομική σύμβαση εργασίας.
Στο νομοσχέδιο προβλέπεται να νομοθετηθεί η εναλλακτική λύση, της επιπλέον αποζημίωσης, αντί της υποχρεωτικής επαναπρόσληψης, για τους μισθωτούς, η απόλυση των οποίων κρίνεται άκυρη, από τα δικαστήρια. Η «έξτρα» αποζημίωση που θα καταβάλλει η επιχείρηση στον εργαζόμενο, προκειμένου να μην τον επαναπροσλάβει κι ενώ η απόλυσή του θα έχει κηρυχθεί άκυρη, αναμένεται να κυμαίνεται από 3 έως 24 επιπλέον μηνιάτικα, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της επιχείρησης. Η διάταξη αναμένεται να αναφέρεται σε αποζημίωση, ως αστική ποινή, όχι κατώτερη των 3 μηνών και όχι ανώτερη των 24 μηνών. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο εργοδότης, ακόμα και αν παράνομα απέλυσε τον εργαζόμενο της επιχείρησης, δεν θα έχει την υποχρέωση επαναπρόσληψης, αλλά θα μπορεί να δώσει ορισμένους μισθούς, ως αστική ποινή. Πρόκειται για την απόλυτη απελευθέρωση των απολύσεων, που σε συνθήκες πανδημίας λύνει τα χέρια των εργοδοτών, ώστε να μπορούν να απολύσουν όποιον θέλουν, όποτε θέλουν.
Το «εργασιακό νομοσχέδιο» στοχεύει στην πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, στη γενίκευση της ελαστικής και φθηνής εργασίας, στην αποδιάρθρωση του ωραρίου εργασίας και στην κατάργηση του οκταώρου, στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με ατομικές συμβάσεις, αύξηση των υπερωρίων σε 150 ώρες και θέσπιση της απλήρωτης υπερωριακής εργασίας, χωρίς κανόνες, ακόμη και το Σαββατοκύριακο. Με την προανεγγελθείσα ανατροπή του ν.1264/82, σχεδιάζεται η υπονόμευση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, του δικαιώματος στην απεργία και κάθε έννοιας συλλογικής διαπραγμάτευσης και διεκδίκησης. Η επίθεση στους εργαζομένους προβλέπεται συνδυασμένη και πολυμέτωπη, στο ωράριο, στις αμοιβές, στα δικαιώματα, στη συλλογική διαπραγμάτευση και στη συνδικαλιστική τους έκφραση και δράση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα αγωνιστεί με τον κόσμο της εργασίας, για να μην περάσει το σχέδιο διάλυσης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, που έχουν εμπνευστεί οι βιομήχανοι της χώρας και που υλοποιεί η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ.
Μία από τις βασικές «μεταρρυθμίσεις», που αναμένεται να αποτελέσουν και «αιτία πολέμου» για την κοινωνία και τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης και τα συνδικάτα, είναι η θεσμοθέτηση της δεκάωρης εργασίας. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, μεγάλες επιχειρήσεις θα μπορούν να απασχολούν εργαζομένους ως 10 ώρες ημερησίως κατά μέγιστο, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, εφόσον εντός του ίδιου 6μήνου «εξοφλούν» τις ώρες με αντίστοιχη μείωση ωρών ή ρεπό ή ημέρες άδειας. Ο εργοδότης θα έρχεται σε ατομική συμφωνία με τον εργαζόμενο, που θα προβλέπει την επιπλέον εργασία (2 ώρες) για τον εργαζόμενο, για μια περίοδο αναφοράς, με τη δυνατότητα του εργαζομένου να δουλέψει λιγότερες ώρες σε άλλη περίοδο. Οι επιπλέον ώρες, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, θα αποθηκεύονται σε «τράπεζα χρόνου» και θα «επιστρέφονται» στους εργαζόμενους εντός έξι μηνών, με τη μορφή μειωμένου ωραρίου ή ρεπό ή ημερών άδειας. Τώρα, το Σωματείο των εργαζομένων (ή η Ένωση προσώπων) παρακάμπτεται, επειδή θα μπορεί- όπως προαναφέραμε-να προσέρχεται σε συμφωνία μόνος του ο εργαζόμενος απευθείας με τον εργοδότη, με την υπογραφή ατομικής σύμβασης εργασίας. Προτείνεται επίσης η Κατάργηση του πενθήμερου (εργασία και το Σαββατοκύριακο). Πρόκειται για ένα μέτρο που μας πάει 100 χρόνια πίσω και πλέον, πριν ακόμα και το 1886, οπότε γεννήθηκε η Εργατική Πρωτομαγιά. Το μέτρο θα ισχύσει, όπως εξήγγειλε ο υπουργός, αρχικά για 6-7 βασικούς κλάδους οικονομικής δραστηριότητας, που στην ουσία όμως απασχολούν το μισό εργατοϋπαλληλικό προσωπικό στη χώρα μας. Η βλαπτικότητα και του νέου αυτού θεσμού για τους εργαζομένους θα πρέπει να αποτιμηθεί σε συνδυασμό με την εβδομάδα των 50 ωρών (και 60 ωρών), καθώς και με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας από εργαζόμενο-εργοδότη μεταξύ τους μέσα από την ατομική σύμβαση εργασίας.
Στο νομοσχέδιο προβλέπεται να νομοθετηθεί η εναλλακτική λύση, της επιπλέον αποζημίωσης, αντί της υποχρεωτικής επαναπρόσληψης, για τους μισθωτούς, η απόλυση των οποίων κρίνεται άκυρη, από τα δικαστήρια. Η «έξτρα» αποζημίωση που θα καταβάλλει η επιχείρηση στον εργαζόμενο, προκειμένου να μην τον επαναπροσλάβει κι ενώ η απόλυσή του θα έχει κηρυχθεί άκυρη, αναμένεται να κυμαίνεται από 3 έως 24 επιπλέον μηνιάτικα, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της επιχείρησης. Η διάταξη αναμένεται να αναφέρεται σε αποζημίωση, ως αστική ποινή, όχι κατώτερη των 3 μηνών και όχι ανώτερη των 24 μηνών. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο εργοδότης, ακόμα και αν παράνομα απέλυσε τον εργαζόμενο της επιχείρησης, δεν θα έχει την υποχρέωση επαναπρόσληψης, αλλά θα μπορεί να δώσει ορισμένους μισθούς, ως αστική ποινή. Πρόκειται για την απόλυτη απελευθέρωση των απολύσεων, που σε συνθήκες πανδημίας λύνει τα χέρια των εργοδοτών, ώστε να μπορούν να απολύσουν όποιον θέλουν, όποτε θέλουν.
Το «εργασιακό νομοσχέδιο» στοχεύει στην πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, στη γενίκευση της ελαστικής και φθηνής εργασίας, στην αποδιάρθρωση του ωραρίου εργασίας και στην κατάργηση του οκταώρου, στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με ατομικές συμβάσεις, αύξηση των υπερωρίων σε 150 ώρες και θέσπιση της απλήρωτης υπερωριακής εργασίας, χωρίς κανόνες, ακόμη και το Σαββατοκύριακο. Με την προανεγγελθείσα ανατροπή του ν.1264/82, σχεδιάζεται η υπονόμευση των συνδικαλιστικών ελευθεριών, του δικαιώματος στην απεργία και κάθε έννοιας συλλογικής διαπραγμάτευσης και διεκδίκησης. Η επίθεση στους εργαζομένους προβλέπεται συνδυασμένη και πολυμέτωπη, στο ωράριο, στις αμοιβές, στα δικαιώματα, στη συλλογική διαπραγμάτευση και στη συνδικαλιστική τους έκφραση και δράση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα αγωνιστεί με τον κόσμο της εργασίας, για να μην περάσει το σχέδιο διάλυσης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, που έχουν εμπνευστεί οι βιομήχανοι της χώρας και που υλοποιεί η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ.
