Στις 19 Ιουνίου 1821 έφθασε στην Πελοπόννησο ο Δημήτριος Υψηλάντης ως πληρεξούσιος του «Γενικού Επιτρόπου της Αρχής», δηλαδή του αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας και επικεφαλής της Ελληνικής Επανάστασης που ήταν ο αδελφός του, Αλέξανδρος.
Ο Δημήτριος Υψηλάντης αναγνωρίστηκε στα Τρίκορφα από τους οπλαρχηγούς που πολιορκούσαν την Τριπολιτσά ως «Αρχιστράτηγος» και επικεφαλής της πολιορκίας της πόλης.
Τότε εκείνος έστειλε κήρυκες σε διάφορα μέρη της Πελοποννήσου όπου οι Έλληνες πολιορκούσαν τις πόλεις που κατείχαν οι Τούρκοι να διαβάσουν σε αυτούς μία διακήρυξή του ως «Αρχιστράτηγος». Προσωπογραφία του Δημητρίου Υψηλάντη. Πηγή: Wikipedia Έτσι έξω από την Ακροναυπλία κατέφθασε ένας από τους έφιππους κήρυκες του Υψηλάντη, ο οποίος διάβασε στους Έλληνες από το άλογό του το πρώτο μήνυμα του Δημητρίου Υψηλάντη.
Καθώς τελείωνε την ανάγνωση του εγγράφου ο κήρυκας φώναξε αρκετές φορές «Ζήτω!». Σχεδόν όλοι οι Έλληνες που πολιορκούσαν το Ναύπλιο δεν είχαν ακούσει ποτέ ξανά τη λέξη αυτή, και δεν καταλάβαιναν τι σήμαινε. Παρά ταύτα, άρχισαν και εκείνοι τα «Ζήτω!».
Οι Τούρκοι που ήταν στις επάλξεις της Ακροναυπλίας και άκουγαν τι έλεγε ο κήρυκας απόρησαν με την εμμονή του να φωνάζει την περίεργη λέξη «Ζήτω», και να την επαναλαμβάνουν οι πολιορκητές. Κάπως έβγαλαν το συμπέρασμα ότι το «Ζήτω» ήταν όνομα και μάλιστα του «Αρχηγού» που οι Έλληνες ανέμεναν να έλθει από το εξωτερικό για να ηγηθεί της Επανάστασής τους.
Έτσι μόλις ο κήρυκας έφυγε φώναξαν στους Έλληνες κάτω από τα τείχη, πολλούς από τους οποίους γνώριζαν και προσωπικά: «Βρε Ρωμιοί, τι πήρε ο Θεός το νου σας λαό σας γελάν οι παλιο-Φράγκοι κι οι χαράμηδες (κλέφτες) και θα χαθείτε όπως χάθηκαν οι παπούληδές σας στον άλλον αρπετέ (εννοείται η επανάσταση που έγινε στην Πελοπόννησο το 1769 με τα Ορλωφικά και έληξε με τη σφαγή μεγάλου μέρους του πληθυσμού από τους Τουρκαλβανούς). Βρε, ποιος είν’ αυτός ο Ζήτως, που σας λέει ο φραγκοφορεμένος ο ντελάλης πως θα’ ρθει μιντάτι (βοήθειά) σας;».
Στοιχεία αντλήθηκαν από: Γιάννη Βλαχογιάννη, Ιστορική Ανθολογία. Ανέκδοτα-Γνωμικά-Περίεργα-Αστεία (εκ του βίου διασήμων Ελλήνων 1820-1864), Αθήνα, 1927, σελίδα 138...
Πηγή: mixanitouxronou.gr
