«Στις 10 Απριλίου, ήταν η γιορτή του Πάσχα … η πιο σημαντική στην Ελληνική Εκκλησία. Κάθε σπίτι μοσχομύριζε από τις πίτες και το ψητό κρέας … Όταν κάποιος συναντούσε έναν φίλο, τον φιλούσε και έλεγε «Χριστός Ανέστη». Η ημέρα κύλησε ευχάριστα. Πυροβολισμοί αντηχούσαν από το Παλαμήδι στον στρατώνα … Το βράδυ έγινε μια μεγάλη τελετή στην πλατεία: όλα τα μέλη της κυβέρνησης, αφού παρακολούθησαν τη λειτουργία στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, συγκεντρώθηκαν απέναντι από την έδρα του Εκτελεστικού, αντάλλασσαν ασπασμούς και αγκαλιάζονταν.
[...] Την επόμενη μέρα το απόγευμα … λόγω του καλού καιρού και της γιορτής, οι κάτοικοι βγήκαν στην πεδιάδα. Πολλές γυναίκες, ωραία ντυμένες, ήταν καθισμένες σε παρέες στο γρασίδι, ακούγοντας μουσική με κιθάρα και φλάουτο. Ομάδες ιππέων, με όμορφα αραβικά άλογα κάλπαζαν στην πεδιάδα… κάθε λίγα μέτρα, μουσικοί ήταν περιτριγυρισμένοι από χορευτές, που χόρευαν το Ρωμαίικο χορό και πυροβολούσαν στον αέρα. Παιδιά, με όμορφα ρούχα και λουλούδια στα μαλλιά, έπαιζαν γύρω από τους χαρούμενους γονείς τους. Κανείς μάρτυρας αυτής της σκηνής δεν θα μπορούσε να καταλάβει ότι βρίσκεται σε μια χώρα που ζει στη φρίκη του πολέμου, ούτε ότι περιτριγυρίζεται από εκατοντάδες οικογένειες, που ελάχιστες δεν έχουν χάσει έναν φίλο ή έναν αδελφό στη μάχη.»
Πηγή: nhmuseum.gr
