για την ασπασία
που σήμερα απέδρασεαπό κοντά μας
σαν πέφτει η σκηνή
την ίδια διαδρομή
όλοι ακολουθούμε
μόνοι μέσ΄ στις σκιές
που δεν γνωρίζουμε
και ούτε μας μιλάνε
μένουν μόνον τα χρώματα
που μόνοι σκαλίζουμε
για να απολαύσουν άλλοι
πορεία μέσα σε φως
που αγαπούν τα δάση
και την αγκαλιά
της πρώτης βροχής
την μουσκεμένη πλάτη
όταν έβρεχε
μας σκέπαζες με τους μαστούς
της αγάπης
που καταργούσαν
την μοναξιά του θυμού
και την οργή της πίκρας
τα βήματά μας
κυματίζουν ακόμα
στους ανέμους
που έσπειρε
η σημαία με τις μακριές γωνίες
η σημαία
που έδειχνε τον πόθο
για το κρεσέντο
της έσχατης πνοής
θ. σ. σπαντιδέας
26 μάϊος 2021
