Του Τόλη Κοϊνη
Οι “εκκαθαριστικές επιχειρήσεις” είχαν πάρει μια μυθική διάσταση. Όσοι είχαν στρατευθεί στον ΕΛΑΣ κατά την Κατοχή στην περιοχή μας περιέγραφαν στιγμιότυπα από αυτές. Χάρη στην παρότρυνση του φίλου Γ. Ρασσιά (Αργολικές Ειδήσεις) άρχισα να ψάχνω τα γεγονότα.
Στις 19 Μαϊου 1944 εκδίδεται από τις Γερμανικές αρχές κατοχής μια αυστηρή διαταγή… Κλείναν καφενεία, σινεμά κλπ., πάνω από 5 άτομα συνάθροιση θεωρούνταν παράνομη, απαγορεύονταν οι μετακινήσεις, και όποιον έπιαναν να βαδίζει έξω από κανονικό δρόμο (σε μονοπάτι) θα τον τουφέκιζαν…
Την υπογράφει ο “αρχηγός αμύνης της Πελοποννήσου, στρατηγός Λε Σουίρ” … ο λεβέντης αυτός είχε πριν από πέντε μήνες σκοτώσει όλους τους κατοίκους των Καλαβρύτων… καλό παιδί… είχε εκπαιδευτεί στον ορεινό πόλεμο, για να πολεμήσει στον Καύκασο το 1942, πριν προλάβει να φτάσει στο μέτωπο γύρισε πίσω, γιατί οι Σοβιετικοί είχαν πάρει στο κυνήγι τους δικούς του. Παρά λίγο δεν εγκλωβίστηκε στο Στάλινγκραντ (αν και εκεί του ήταν γραμμένο να πεθάνει… σαν αιχμάλωτος των Σοβιετικών, το 1954). Φρόντισαν να τον στείλουν στην Ελλάδα. Ενδεχόμενη απόβαση των συμμάχων, θα είχε την βοήθεια των ανταρτών και θα δημιουργούσαν εύκολα ένα νέο μέτωπο.
Ο κύριος αυτός τον Μάιο του 1944, απεφάσισε να εξοντώσει το 6ο Σύνταγμα ΕΛΑΣ Αργολιδοκορινθίας, που διοικούσε ο Συνταγματάρχης Βαζαίος. Το σχέδιο του ήταν το εξής: Χώριζε στην μέση το νομό, με βάση τον οδικό άξονα Ναύπλιο-Άργος-Κόρινθο. Ανέπτυσε εκεί τις δυνάμεις του και τις επικουρικές (δλδ. Τα Ταγματα Ασφαλείας που πολεμούσαν υπό τις διαταγές του) Οι δυνάμεις του εκτός από Γερμανούς είχαν και αρκετό αριθμό βιαίως στρατολογηθέντων από τις κατεχόμενες χώρες Αυστριακούς και Ρώσους (Ταταρομογγόλους, τους αποκαλούσαν οι αντάρτες), μερικοί εκ των οποίων λιποτάκτησαν (έχουν κατά καιρούς δοθεί αριθμοί υπερβολικοί).
Οι δυνάμεις άρχιζαν να συγκλίνουν προς την Ερμιονίδα. Οι αντάρτες είχαν μαζί τους μεγάλο αριθμό γυναικόπαιδων που είχαν καταφύγει στο βουνό, για να γλυτώσουν από την ομηρία στις πόλεις (τους έστελναν για εργάτες στη Γερμανία). Αυτό δυσκόλευε τις κινήσεις τους. Ο Βαζαίος προτίμησε να μην δώσει ολοκληρωτική μάχη με τον εχθρό, αλλά με μικρές αψιμαχίες να καθυστερεί την κάθοδό του. Στόχος του ήταν να διεκπεραιώσει τους άμαχους από την Ερμιονίδα στην Κυνουρία δια θαλάσσης και στη συνέχεια να περάσουν οι αντάρτες σε μικρές ομάδες είτε με τον ίδιο τρόπο, είτε διασχίζοντας τις γραμμές των Γερμανών.
Ο στρατός του Λε Σουίρ κινήθκε με ταχύτητα. Σε κάθε χωριό που έμπαινε σκότωνε μερικούς που τους υποψιαζόταν … δεν χρειάζονταν δικαστήρια και αποδείξεις… Μέχρι τις 29 Μαϊου είχαν καθαρίσει τον ορεινό όγκο του Αραχναίου και είχαν φτάσει στο Κολιάκι (περικύκλωση , περίπολα στο εσωτερικό του κύκλου και τουφεκισμούς, μόνο στο Κολιάκι σκότωσαν 19 άτομα, αν και το χωριό είναι μικρό, 87 στις Λίμνες, 29 στην Μιδέα, 29 στο Χέλι και 20 στο Αγιονόρι).
Το δύσκολο για αυτούς σημείο ήταν η διάβαση Τραχειά-Δίδυμα και η κάθοδος σε Τροιζηνία (μέσω Καρατζά) και στην Ερμιονίδα. Μέχρις τις 6 Ιουνίου είχαν ολοκληρώσει την κίνησή τους.
Στην Κοιλάδα συλλαμβάνουν έναν δικηγόρο από τον Ξυλόκαστρο. Προσποιείται ότι είχε μεταβεί για δίκη στο Κρανίδι. Είναι ένας ευπαρουσίαστος χοντρός κύριος. Κάποιος από τους συνεργατες φωνάζει “Όχι, λέει ψέμματα. Είναι ο Βασίλης ο Μάρκελος του ανταρτοδικείου”. Του περνάν την κρεμάλα στο λαιμό. Τρεις φορές το σκοινί κόπηκε (Ήταν πρόγονός μου). Με την τέταρτη τέλειωσε. Είχε φροντίσει να φύγει με την τελευταία βάρκα για την απέναντι ακτή η ανιψιά του, που είχε καταφύγει στο αντάρτικο. Προτίμησε να γλυτώσει το κορίτσι και να θυσιαστεί αυτός. Είπαν πως ο συνεργάτης ήταν ένας γνωστός άνθρωπος των γραμμάτων και των τεχνών (όχι ειρωνικά, τραγικά). Μπορεί όμως να ήταν και συνωνυμία.
Μετά από δυο μήνες ο Λε Σουίρ και το στράτευμά του, άρχισε να μετακινείται προς την Γιουγκοσλαβία… Ο πόλεμος πήγαινε κατά διαόλου για τους Ναζί. Οι Ρώσοι είχαν καταλάβει την Ανατολική Ευρώπη και οι Αμερικάνοι είχαν φτάσει στον Ρήνο.
Του έλαχε να παραδωθεί στους Σοβιετικούς. Δυστυχώς, δεν πέρασε δίκη για εγκληματίας πολέμου στην Ελλάδα. Ούτε για τα Καλάβρυτα, ούτε για την Αργολίδα… και έτσι δεν μάθαμε και για τους ένοπλους συνεργάτες του … και αυτοί την γλύτωσαν.
Το 6ο Σύνταγμα ΕΛΑΣ ανασυγκροτήθηκε στον Πάρνωνα και προωθήθηκε και πάλι στην ορεινή Κορινθία.
Ενδιαφέρον στην όλη ιστορία έχει πως και ο παππούς του Λε Σουίρ, Βίλχελμ φον ΛεΣουίρ και εξελληνισμένα Λεσουίρος, είχε έρθει με τους Βαυαρούς του Όθωνα στο Ναύπλιο. Στρατιωτικός και αυτός … του ανατέθηκαν κατά καιρούς υψηλά καθήκοντα … μέχρι και το υπουργείο Πολέμου ανέλαβε. Καθήκον του ήταν να δημιουργήσει έναν τακτικό στρατό πιστόν στον Όθωνα και τους Γερμανούς.
Και οι δυο (παππούς και έγγονας) ήταν προτεστάντες Καλβιβιστές… Η καταγωγή της οικογενείας ήταν από τους Γάλλους Ουγενότους που είχε κυνηγήσει ο καρδινάλιος Ρισελιέ και είχαν καταφύγει στην Γερμανία…
ΥΓ Ελπίζουμε να μην πάει σόι το βασίλειο.
