Από τον Μανώλη Κοττάκη
Το Σάββατο το μεσημέρι βρέθηκα στο ιστορικό Ναύπλιο με την ιδιότητα του προέδρου της Επιτροπής 2021 της γενέτειράς μου. Οι τρεις πόλεις που διετέλεσαν διαδοχικά πρωτεύουσες της Ελλάδος, η Αίγινα (1828-1829), το Ναύπλιο (1829-1834) και η Αθήνα (από τότε έως σήμερα), αποφασίσαμε να επενδύσουμε στην ενότητα και να κοιτάξουμε προς το μέλλον.
Οι τρεις δήμαρχοι, Κώστας Μπακογιάννης (Αθηναίων), Δημήτρης Κωστούρος (Ναυπλίου) και Ιωάννης Ζορμπάς (Αίγινας), ανακοίνωσαν την πραγματοποίηση μιας κοινής συναυλίας, η οποία θα διεξαχθεί ταυτόχρονα στις τρεις ιστορικές πόλεις στις 23 Ιουλίου και θα μεταδοθεί σε μαγνητοσκόπηση λίγες μέρες αργότερα από τον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι.
Η εκδήλωση θα αρχίσει από τον Αγιο Νικόλαο τον Θαλασσινό στην Αίγινα με συναυλία της Δήμητρας Γαλάνη και του Μιχάλη Χατζηγιάννη, θα συνεχιστεί στο Ναύπλιο -στο οποίο θα παραδώσει η Αίγινα την ιστορική σκυτάλη- με συναυλία της Αλκηστης Πρωτοψάλτη και θα κλείσει στην Αθήνα με συναυλία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη. Εργαστήκαμε πολύ σκληρά γι’ αυτό το εγχείρημα από τον περασμένο Ιανουάριο και χαιρόμαστε που η ιδέα φθάνει στην τελική φάση υλοποίησής της. Θα είναι, πρώτα ο Θεός, μια ωραία μέρα για την πατρίδα μας.
Στο Ναύπλιο συνάντησα αγαπημένους φίλους, τον καθηγητή μου στο Διεθνές Δίκαιο στη Νομική Θράκης Στέλιο Περράκη, τον συμφοιτητή μου Κώστα Χελιώτη, αντιδήμαρχο και μέλλοντα πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου και την Μαρία Ράλλη, πρόεδρο της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτισμού. Είναι αυτονόητο πως η δημοσιογραφική ιδιότητα δεν σε εγκαταλείπει πουθενά, όπου κι αν πας. Η ματιά μου, πέραν της εκδηλώσεως που προγραμματίζουν οι ιστορικές πόλεις μας, ήταν και ιστορική και πολιτική. Ιστορική διότι, ευρισκόμενος στο βουλευτικό, όπου συνεδρίαζε η Βουλή υπό την προεδρία ενός… Σκανδαλίδη -του πρώτου προέδρου της-, σκέφτηκα τι φουρτούνες πέρασε ο τόπος μας για να φθάσουμε έως εδώ.
Η πρώτη συνεδρίαση
Η πρώτη Βουλή συνεδρίασε σε ένα ανολοκλήρωτο τέμενος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας! Το οικοδόμησε ο πασάς της εποχής για να του συγχωρεθεί η αμαρτία της δολοφονίας δύο νέων που βρήκαν θησαυρό στα θεμέλιά του! Οταν τα πράγματα ζόρισαν, η Βουλή συνεδρίασε, σύμφωνα με προσφάτως εκδοθέν βιβλίο με τα πρακτικά των Βουλών 1827-1829 που επιμελήθηκε η Ελλη Δρούλια, πάλι στο Ναύπλιο, αλλά λόγω τεταμένης κατάστασης πάνω σε μια… αγγλική γολέτα.
Και στο τέλος, όταν ο Καποδίστριας αφίχθη και ορκίστηκε κυβερνήτης στην Αίγινα, η Βουλή συνεδρίαζε σε μια εκκλησία! Στη νυν Μητρόπολη, όπου σώζονται το ευαγγέλιο της ορκωμοσίας του και τα πρώτα έδρανα των βουλευτών! Πέραν της ιστορίας -θα μπορούσα να μιλώ επί ώρες-, η ματιά μου ήταν και πολιτική. Μου έκανε εντύπωση το φυσικό γκελ που έχει ο Μπακογιάννης στον κόσμο . Δεν «εκβιάζει» την επαφή. Στη βόλτα του στην πλατεία Πλατάνου, όπως λεγόταν κάποτε (νυν Συντάγματος), ο κόσμος από όλη την Ελλάδα πήγαινε πάνω του, όχι ο Μπακογιάννης στον κόσμο. Σπάνιο για πολιτικό. Αν αφήσει πίσω του τον Μεγάλο Περίπατο όπως του ζητούν όλοι -κανείς δεν περπατά άλλωστε εκεί- και ανακοινώσει τα έργα ενεργειακής αυτονομίας του δήμου ώστε να απεξαρτηθεί από το πρόγραμμα της ΔΕΗ και να είναι παντού φωτισμένες επίμαχες περιοχές όπως το προγραμματίζει (Στρέφη), το γκελ του θα αυξηθεί.
Μου έκανε επίσης εξαιρετική εντύπωση ο δήμαρχος Ναυπλίου Δημήτρης Κωστούρος γιατί έχει μια ολοκληρωμένη αντίληψη για την Αυτοδιοίκηση και συζητήσαμε γι’ αυτήν παρόντος και του ομολόγου του Αιγίνης επί μακρόν για το πώς διοικούνται οι δήμοι σήμερα. Υπό ποίες αντιξοότητες. Η αδράνεια και η μονιμότης είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί τους. Δεν θα αναφερθώ ειδικότερα σε περιπτώσεις για το πώς συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω υπάλληλοι να έχουν αποσπάσει χρήματα από το ταμείο του δήμου, αλλά η Αρχή να μην μπορεί να τους απολύσει αμέσως γιατί ένα Εφετείο τους προστατεύει!
Ούτε σε άλλες που υπάλληλος πήρε αναρρωτική γιατί δεν μπορούσε να σηκώνει βάρη δήθεν, αλλά λίγες μέρες μετά συνελήφθη να κουβαλά βαριά τσουβάλια με ζωοτροφές σε αποθήκη της πόλης. Θα αναφερθώ όμως στο γεγονός ότι ο δήμαρχος Ναυπλίου δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Ηρθε σε ρήξη με αυτά τα φαινόμενα. Έτσι πρέπει να λειτουργεί ένας τοπικός ηγέτης. Να δυσαρεστεί χάριν του δημοσίου συμφέροντος. Να λέει «όχι».
Ακόμη και αν του τηλεφωνεί η μισή Βουλή για να διορίσει κάποιον σε θέση καθαριότητας με προοπτική μια αργομισθία. Να δυσαρεστεί αλλά και να επιβραβεύει, όμως. Ο κύριος Κωστούρος μού διηγήθηκε περίπτωση δημοτικής υπαλλήλου η οποία, νοσηλευόμενη στο νοσοκομείο με σοβαρότατο πρόβλημα υγείας τις ημέρες που ο δήμος έπρεπε να προλάβει τις προθεσμίες για το πρόγραμμα «Τρίτσης», εκείνη εργάστηκε με το τάμπλετ από το κρεβάτι, συνέταξε και υπέβαλε τις προτάσεις! Εδώ υποκλινόμαστε!
Και πλην του βραβείου που αξίζει στους τρεις δημάρχους που άφησαν λίγο στην άκρη διαφορετικές θεωρήσεις για την ιστορία και προχωρούν στην κοινή εκδήλωση της 23ης Ιουλίου, βραβείο αξίζει και η συγκεκριμένη υπάλληλος, κύριε πρωθυπουργέ. Σε τελετή στο Μαξίμου! Δεν συμβαίνει κάθε μέρα να εργάζεται υπάλληλος από κρεβάτι νοσοκομείου!
Σκεπτόμουν καθώς στο τέλος της μέρας άναβα ένα κερί μπροστά στη σημαία «Ελευθερία ή Θάνατος» στην εκκλησία της Παναγίας που βρίσκεται πίσω από το Αρχαιολογικό Μουσείο πως αυτή είναι η Ελλάς από το 1821 έως σήμερα. Με το φιλότιμο των ολίγων πάει μπροστά! Ας το κάνουμε έμπνευση για να κινητοποιήσουμε και τους πολλούς!
Η ιστορία είναι ένας τρόπος. Το παράδειγμα και το αποτέλεσμα για το οποίο μου μιλούσε διαρκώς ο Κωστούρος, ένας άλλος! Πιστεύω ότι μπορούμε. Οπως λέει και ο φίλος μου Κώστας Γεωργίου, 20.000 Ελληνες αρκούν για να αλλάξουμε την Ελλάδα!
