Η πρόσκληση απεστάλη ονομαστικά σε εξήντα πέντε (65) θεσμικά πρόσωπα (Βουλευτές, Αντιπεριφερειάρχες, Δημάρχους, Προέδρους Επιμελητηρίων, Προϊσταμένους ΔΑΟΚ και ΕΛΓΑ). Κάπου στην πρόσκληση αναφέρονταν, ανωνύμως και εκπρόσωποι Αγροτικών Συνεταιρισμών.
Τα ερωτήματα προκύπτουν από το ίδιο κείμενο της πρόσκλησης. Είναι συνδιάσκεψη, διαβούλευση ή παρουσίαση της νέας ΚΑΠ από τον ΠΘ κ. Κυριάκο Μητσοτάκη και τον αρμόδιο Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Σπήλιο Λιβανό;
Επομένως θα συμμετάσχουμε για να συνομιλήσουμε και να διαβουλευτούμε, να ανταλλάξουμε επιχειρήματα και θέσεις ή για να ακούσουμε μονολόγους από τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό; Ή όλα αυτά μαζί σε μια ανιαρή «συζήτηση» που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να διαρκέσει παραπάνω από 3-4 ώρες;
Και οι εκπρόσωποι αγροτικών συνεταιρισμών ποιοι θα είναι, ποιος τους επέλεξε και με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή τους;
Δεν είναι δηλαδή το αντικείμενο της συζήτησης η νέα ΚΑΠ, που πρωτίστως και κυρίως αναφέρεται και πρέπει να απασχολεί τους ίδιους τους αγρότες, αλιείς και κτηνοτρόφους;
Αν υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον να ενημερωθούν και οπωσδήποτε να ζητηθούν οι απόψεις τους, τότε θα έπρεπε κι αυτές να ενσωματωθούν ή έστω να συμπεριληφθούν κατ’ επιλογή στην παρουσίαση της Κυβερνητικής άποψης για τη νέα ΚΑΠ. Πως όμως θα γινόταν αυτό αφού δεν προκλήθηκε μια ουσιαστική διαβούλευση , με ζωντανό διάλογο και ανταλλαγή απόψεων και με παρουσία όλων των συνεταιριστικών οργανώσεων, των αγροτικών συλλόγων και μεμονωμένων παραγωγών;
Το παράδειγμα των κατά τόπους περιφερειακών αναπτυξιακών συνεδρίων που πραγματοποίησε η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με μακρό χρόνο προετοιμασίας, επαφών, ανταλλαγής απόψεων και ουσιαστικού, δημοκρατικού διαλόγου κατά τομείς δεν θα μπορούσε αν όχι να υιοθετηθεί πλήρως, τουλάχιστον να αξιολογηθεί δεόντως και να ακολουθηθούν οι θετικές συμβολές τους;
Αντ’ αυτών η Κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει και πάλι κάτι που οι σύμβουλοί του γνωρίζουν καλά, την επικοινωνία και την προβολή της εικόνας. Γι’ αυτούς προέχει το σημαίνον και όχι το σημαινόμενο, η φωτογραφία και όχι η ουσία, η ρεκλάμα και το χειροκρότημα για τον εντυπωσιασμό του πολίτη. Τα προβλήματα όμως παραμένουν κι ας περιμένουν εις μάτην οι παραγωγοί τις αποζημιώσεις για τις αλλεπάλληλες καταστροφές που υφίστανται.
Γνωρίζουν όμως πολύ καλά οι άνθρωποι που καλλιεργούν τη γη κι «οργώνουν» βουνά και θάλασσες ότι δεν πρόκειται να χορτάσουν με λόγια του αέρα και εντυπωσιακά σκηνοθετημένες τηλεοπτικές παραστάσεις.
