Σήμερα που βρισκόμαστε όπως είπε ο ΠΟΥ στην αρχή του τέταρτου κύματος της πανδημίας πρέπει να ξεπεραστούν οι φοβίες που υπάρχουν σε όσους αναβάλουν τον εμβολιασμό και να σκεφτεί αυτό που μας λένε όλοι οι γιατροί που δίνουν τη μάχη κατά της πανδημίας στη πρώτη γραμμή .Όλοι αυτοί οι σύγχρονοι ήρωες μας λένε: «Το COVID-19 είναι ένα σοβαρό νόσημα που θα το έχουμε για πολλά χρόνια.
Η αντιμετώπιση της πανδημίας και των συνεπειών της στην δημόσια υγεία και την κοινωνική ζωής βασίζεται σε 3 άξονες
Μαζικός και γρήγορος εμβολιασμός – επιδημιολογική επιτήρηση
Έγκαιρη διάγνωση και προστασία των ασθενών που βρίσκονται σε κίνδυνο να παρουσιάσουν σοβαρό COVID-19
Έγκαιρη θεραπεία σε επίπεδο πρωτοβάθμιας περίθαλψης πριν εξελιχθεί η νόσος σε βαριά μορφή
Και οι τρεις άξονες πρέπει να αναπτύσσονται ταυτόχρονα και συνιστούν τις δράσεις του Κράτους Πρόνοιας για την συνολική αντιμετώπισης της πανδημίας.»
Τα εμβόλια δεν είναι προϊόν των πολυεθνικών, όπως διαδίδει η ανορθολογική προκατάληψη. Είναι προϊόν της ανθρώπινης συλλογικής εργασίας και επινοητικότητας, την οποία εκμεταλλεύονται οι πολυεθνικές.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε τον εμβολιασμό διότι, γνωρίζουμε καλά ότι τα εμβόλια σώζουν ζωές. Δεν αποτρέπουν πλήρως τη μετάδοση της νόσου Covid-19 στους εμβολιασμένους, αλλά όταν μεταδίδεται σε αυτούς την καθιστούν ασυμπτωματική ή πιο ελαφριά.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε να εμβολιαστούμε, διότι γνωρίζουμε ότι τα εμβόλια έχουν παρενέργειες, όπως όλα τα εμβόλια και όλα τα φάρμακα, αλλά ότι κατά κανόνα αυτές είναι ελαφριές. Γνωρίζουμε ότι οι βαριές παρενέργειες είναι εξαιρετικά σπάνιες και μπορούν να αντιμετωπιστούν ιατρικά εκτός ίσως από απειροελάχιστες.
Πρέπει να ξανασκεφτούν οι φίλοι που αμφισβητούν τον εμβολιασμό στο όνομα του «ατομικού δικαιώματος» και μιας αόριστης «προσωπικής ελευθερίας» διότι την προσωπική ελευθερία του καθενός μας πρέπει να τη βλέπουμε σε συνάρτηση με την ελευθερία όλων και το αντίστροφο .
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αφού ζούμε στην κοινωνία όποια και αν είναι η άποψη ή η επιλογή καθενός και καθεμιάς ότι είμαστε «καταδικασμένοι» να ζήσουμε μαζί συνεπώς η υγεία σε μια οργανωμένη κοινωνία δεν τίθεται με ατομικιστικούς αλλά με συλλογικούς όρους. Η ελληνική πολιτεία έχει συνταγματική υποχρέωση να οργανώνει ένα δημόσιο σύστημα υγείας που να ικανοποιεί το ατομικό δικαίωμα ενός πολίτη στην προστασία της υγείας του. Η εκδήλωση μιας θανατηφόρας πανδημίας που έχει εξαιρετικά ταχεία διάδοση και εξαντλεί γρήγορα τους πόρους του δημόσιου συστήματος σημαίνει ότι οι ατομικές στάσεις (πχ ο μη εμβολιασμός) δεν είναι απλώς «ατομικό δικαίωμα», αλλά έχουν συλλογικό αντίκτυπο. Η αρρώστια του ενός έχει αντίκτυπο στη ζωή του άλλου .
Παράλληλα ο αγώνας για εθελοντικό μαζικό εμβολιασμό όλων που τους το επιτρέπει ο γιατρός τους πρέπει να τον συνδυάσουμε με τον αγώνα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης η οποία ετοιμάζεται όπως προανήγγειλε ο κ. Μητσοτάκης να κλείσει νοσοκομεία και ΚΥ και να ιδιωτικοποιήσει ακόμη περισσότερο την δημόσια υγεία .Πρέπει να αγωνιστούμε για τη δραστική και ποιοτική ενίσχυση της δημόσιας υγείας, για να δυναμώσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας, να αναπτυχθεί η πρωτοβάθμια περίθαλψη και να είναι δημόσια δωρεάν η Υγεία στη χώρα μας και σε όλες τις χώρες σε όλον τον πλανήτη. Γιατί η αντιμετώπιση της πανδημίας γίνεται υποχρεωτικά με Εθνικό Σύστημα Υγείας, διότι τα εμβόλια είναι ένα πολύτιμο όπλο δεν είναι όμως πανάκεια. Χρειάζεται ενίσχυση και ποιοτική αναβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν υγείας και όχι υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση που στοχεύει η κυβέρνηση. Παράλληλα πρέπει να αγωνιστούμε να ανοίξουν οι πατέντες και να υπάρχουν εμβόλια για όλο τον κόσμο σε όλο τον πλανήτη ώστε ο εμβολιασμός να είναι μαζικός και γρήγορος. Και βέβαια πρέπει να αγωνιζόμαστε για να διαφυλάξουμε και να διευρύνουμε την δημοκρατία και τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες .
Για αυτό πρέπει να εντατικοποιηθούν οι προσπάθειες για να αυξηθεί η συναίνεση του πληθυσμού. Αυτό όμως θα πρέπει να γίνεται με πειθώ, με υπευθυνότητα, με φαντασία, με διαφάνεια και κυρίως με επιχειρήματα. Δεν γίνεται με την ατομική ευθύνη. Οφείλει η πολιτεία και όλοι μας να πείσουμε ότι εμβολιαζόμαστε για να ξαναβρούμε την ζωή μας, για να νικήσουν οι άνθρωποι και η ζωή.
Οι απειλές και η καταστολή έχουν αντίθετο αποτέλεσμα. Το θέμα με τον εμβολιασμό δεν είναι ο διαχωρισμός των ανθρώπων.
Δυστυχώς, τα μέτρα της κυβέρνησης είναι μέτρα που αντικαθιστούν την πειθώ με γελοίες δωροεπιταγές (πχ 150 ευρώ), την ίδια στιγμή που σκληραίνουν και πολιτικοποιούν την αντίδραση ενός κρίσιμου κομματιού του πληθυσμού που δεν έχει εμβολιαστεί ακόμα. Και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό στις κυβερνητικές αποφάσεις: υπονομεύουν τελικά την απαραίτητη εμβολιαστική προσπάθεια και θρέφουν τον ανορθολογισμό.
Ο επικεφαλής της Αγωνιστικής Συνεργασίας Πελοποννήσου
Θανάσης Πετράκος
