Του Τόλη Κοϊνη
Διαχέονται διάφοροι εθνομηδενιστικοί μύθοι. Π.χ. Ο Κολοκοτρώνης μιλούσε μόνο αρβανίτικα, Οι Έλληνες δεν είχαν εθνική συνείδηση, Η γλώσσα και η εθνική συνείδηση κατασκευάστηκαν μετά την επανάσταση από την κυρίαρχη τάξη… και άλλοι πολλοί.
Κοινός τόπος να μειωθεί η σημασία του 1821.
Ας αρχίσουμε από το τελευταίο. Μπερδεύουν την Ιταλική ενοποίηση του 1861, όπου ο κόμης Καβούρ είπε το αμίμητο «Δημιουργήσαμε κράτος, καιρός να φτιάξουμε και έθνος», και επέβαλε δια της δημόσιας εκπαίδευσης την σημερινή γλώσσα σε Σικελιάνους, Ναπολιτάνους, Βενετούς, Γκρεκάνους Καλαβρούς κλπ.
Εδώ ο «Νεοελληνικός διαφωτισμός» είχε διαμορφώσει την συνείδηση και οι διάφορες διάλεκτοι δεν ήταν τόσο ξένες μεταξύ τους. Ο διαφωτισμός ως γνωστόν είχε προϋπάρξει και προετοιμάσει την Επανάσταση.
Ο Κολοκοτρώνης δεν ήταν από Αρβανιτοχώρι. Στην Αρκαδία δεν μιλούσαν Αρβανίτικα (αυτό ήταν προνόμιο δικό μας, της Αργολιδοκορινθίας). Ακόμα και στις διαπραγματεύσεις με τους Τουρκαλβανούς τον Σεπτέμβρη του 1821, τα υπάρχοντα ντοκουμέντα τον θέλουν να τους μιλάει Ελληνικά.
Αναφέρει ο ίδιος ότι ένα από τα αγαπημένα του βιβλία ήταν η «φυλλάδα του Σκεντέρμπεη», του εθνικού ήρωα της Αλβανίας… γραμμένο όμως Ελληνικά.
Όταν συμπεθέριασε με την Μπουμπουλίνα, θα είπε να την καλοπιάσει και καμιά φράση Αρβανίτικα… πουθενά αλλού δεν τον βρίσκουμε να τα μιλάει.
Για να δούμε όμως από την άλλη πλευρά τι γινόταν;
Ο Αλή Πασάς, ήταν Αλβανός και μιλούσε άπταιστα Ελληνικά. Στην αυλή του στα Γιάννινα, τα Ελληνικά ήταν η κυρίαρχη γλώσσα. Το προς τιμήν του ποίημα, η Αληπασιάδα, γραμμένο από Αλβανό είναι στα Ελληνικά!!! Δεν φαίνεται πουθενά και ποτέ να συνομιλεί στα Τούρκικα. Εθνική συνείδηση δεν είχε καμία ούτε Τούρκικη, ούτε Αλβανική. Ήταν ένας στυγνός φεουδάρχης που τον ενδιάφερε μόνο η περιουσία του. Αυτήν υπερασπίστηκε και έχασε το κεφάλι του.
Ο Χουρσίτ ήταν Γεωργιανός. Βαφτισμένος Χριστιανός ορθόδοξος. Απήχθη από Τούρκους, Πουλήθηκε σκλάβος. Αναγκαστικά εξισλαμίστηκε και εκτουρκίστηκε. Τα Τουρκικά δεν ήταν η μητρική του γλώσσα. Η δομή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του επέτρεψε να κάνει καριέρα, γιατί τα παιδιά των καλών Τουρκικών οικογενειών δεν είχαν και ιδιαίτερη διάθεση να πάνε να σκοτωθούν.
Ο Ομέρ Βρυώνης ήταν εντελώς Αλβανός που μιλούσε άπταιστα Ελληνικά. Τον έκαναν πασά για να τον αποσπάσουν από τον Αλή. Μετά από τα δυο πρώτα χρόνια της Επανάστασης… χάνεται… κατά πάσα πιθανότητα γύρισε στην Αλβανία, στη φάρα του και στα πατρογονικά χωράφια του (φέουδα). Δεν φαίνεται πουθενά να μιλάει Τουρκικά. Το στράτευμα που διοικούσε επίσης δεν ήξερε Τούρκικα, ήταν από ορεσίβιους Αλβανούς.
Ο Κεχαγιάμπεης ήταν μια από τα ίδια με τον Ομέρ Βρυώνη… Αλβανός μισθοφόρος. Τον έπιασαν αιχμάλωτο οι Έλληνες και τον άφησαν, επειδή τους έδωσε μπέσα ότι δεν θα ξαναπολεμήσει μαζί με τους Τούρκους. Πήγε και αυτός στο χωριό του και συνέχισε να διαφεντεύει τα τσιφλίκια του.
Ο Κιουταχής ήταν και αυτός από την Γεωργία. Γιος ορθόδοξου παπά. Υπάρχει μια εκδοχή ότι δεν ήταν Γεωργιανός αλλά Ελληνοπόντιος της Γεωργίας. Δεν είχε καμία Τουρκική Εθνική συνείδηση. Φίλος (κολλητός) με τον Σουλτάνο και από τους πιο πιστούς του. Αυτό του επέτρεψε όταν ο σουλτάνος διέλυσε τους Γενίτσαρους και τον φεουδαρχικό στρατό, να είναι από τους πρώτους που εντάχθηκαν στον τακτικό στρατό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (τους νιζάμηδες) και να κάνει καριέρα.
Ο Ιμπραήμ ήταν εξώγαμο τέκνο ενός Αλβανού και μιας Ελληνίδας χήρας. Μεγάλωσε σε Αραβικό περιβάλλον στην Αίγυπτο. Το επιτελείο του ήταν από Γάλλους αξιωματικούς και ο στρατός του εντελώς από Αιγύπτιους (απελεύθερους δούλους), που δεν ήξεραν καθόλου Τουρκικά.
Δεν υπήρχαν Τούρκοι; Ναι… ο χειρότερος όλων στο πεδίο της μάχης. Ο Δράμαλης. Αυτός, αν και γεννήθηκε σε Ελληνική πόλη, ήταν Τούρκος.
Δεν υπήρχαν Τούρκοι; Ναι… ο χειρότερος όλων στο πεδίο της μάχης. Ο Δράμαλης. Αυτός, αν και γεννήθηκε σε Ελληνική πόλη, ήταν Τούρκος.
Οι δικοί μας Τούρκοι της Αργολίδας, τι μίλαγαν;
Ο Αλή Πασάς ο Αργείτης, ο τελευταίος Μουχαβούζης του Ναυπλίου, ξέρουμε ότι μιλούσε άπταιστα Ελληνικά… :α) με τον Φωτάκο τον Δεκέμβριο του 1822 συνομιλεί στα Ελληνικά, χωρίς διερμηνέα, β) Όταν προεπαναστατικά έκτισε, ιδίοις εξόδοις, το εκκλησάκι του Αγίου Βασιλείου στο Άργος (αυτό που σώζεται στην άκρη του νεκροταφείου) τον προσφώνησε εκ μέρους των Χριστιανών ο Περρούκας και φέρετε να ακούει τα κολακευτικά λόγια στα Ελληνικά. Προφανώς μιλούσε Τούρκικα, ως την επίσημη γλώσσα της διοίκησης, αλλά και Ελληνικά.
Ο Γιουσούφ Τσαπάρης, αυτός ο φοβερός Τούρκος του Ναυπλίου που πήγε με ένα βαρκάκι από το Ανάπλι στα Χανιά για να ζητήσει βοήθεια. Μιλούσε ελληνικά (οι διαπραγματεύσεις που έκανε με τον Ν. Πονηρόπουλο ήταν στα Ελληνικά και επέστρεψε επί Καποδίστρια ως μεταφραστής παλαιών συμβολαίων). Αυτός ίσως να ήξερε και να γράφει και να διαβάζει γιατί είχε και Ελληνική καταγωγή.
Λοιπόν, αντί να μεμψιμοιρούμε και να αμφιβάλουμε για τους επαναστάτες του 1821, ας ψάχνουμε λίγο παραπάνω την ιστορία. Δεν βλάπτει.
