Αφού εργάσθηκε επί τριετία σε χειρουργικές κλινικές του Βερολίνου, της Βιέννης και των Παρισίων επανήλθε στην Αθήνα το 1856 και διορίσθηκε γιατρός στη νεοϊδρυθείσα Αστυκλινική. Τότε άλλαξε το επώνυμό του από Κωνσταντινίδης σε Αρεταίος, ως φόρο τιμής στον ονομαστό Καππαδόκη γιατρό του δευτέρου μ.Χ. αιώνα.
Το 1863 ξεκίνησε η πανεπιστημιακή του καριέρα ως υφηγητής της Εγχειρητικής και της Επιδεσμολογίας. Το 1864 προήχθη σε έκτακτο καθηγητή της Χειρουργικής και το 1870 σε τακτικό. Διετέλεσε κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής (1873-1874) και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1879-1880).
Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει τις επιστημονικές πραγματείες «Η χειρουργία παρ’ Έλλησιν», «Ανάλεκτα χειρουργικά», «Περί των προόδων της χειρουργίας», «Η ηλεκτροκαυστική εφηρμοσμένη εις χειρουργικάς εγχειρήσεις», «Περί της ισχαίμου αγωγής» κ.α. Από το 1860 έως το 1861 εξέδιδε την ιατρική εφημερίδα «Ασκληπιός».
Εκτός του σεβασμού και της εκτίμησης, με την οποία τον περιέβαλε ο επιστημονικός κόσμος και το κοινό για για τη χειρουργική του ικανότητα, ο Θεόδωρος Αρεταίος ήταν αγαπητός και λατρευόταν από τους φοιτητές του για τη μειλιχιότητα και το ακριβοδίκαιο του χαρακτήρα του. Πέθανε στην Αθήνα στις 24 Μαρτίου 1893, σε ηλικία 63 ετών.
Ο Θεόδωρος Αρεταίος με τη σύζυγό του Ελένη, κληροδότησαν μεγάλη περιουσία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να ιδρυθεί χειρουργική και γυναικολογική κλινική. Το 1894 τέθηκαν τα θεμέλια και το 1898 πρωτολειτούργησε το «Αρεταίειο» νοσοκομείο επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα, το πρώτο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του ελληνικού κράτους.
Πηγή: sansimera.gr
