Στο ορεινό Αραχναίο του Δήμου Ναυπλιέων στην Αργολίδα, το Σάββατο 14 Αυγούστου 2021 παραμονή της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ιερά Μονή Ταλαντίου τελέστηκε πανηγυρικός εσπερινός.
Την εικόνα της Παναγίας της Χελιώτισσας, όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι, που βρίσκετε στην κεντρική εκκλησία του χωριού, την βγάζουν μόνο μια φορά το χρόνο, και με πομπή στην οποία συμμετέχει πλήθος κόσμου, τοποθετείται στο μοναστήρι για να γίνει η λειτουργία και μετά το τέλος επιστρέφει και πάλι στον Ιερό Αγίου Αθανασίου στο χωριό. Λέγεται δε ότι την εικόνα αυτή την έχει φιλοτεχνήσει ο Απόστολος Λούκας.
Στον εσπερινό παρευρέθη πλήθος κόσμου, μεταξύ αυτών ο δήμαρχος Ναυπλιέων Δημήτρης Κωστούρος, ο αντιδήμαρχος και πρόεδρος του γηροκομείου Χρήστος Ζέρβας, ο αντιδήμαρχος Παναγιώτης Λέντζος, ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΝ Γιώργος Καχριμάνης και ο πρόεδρος του Λιμενικού ταμείου Αναστάσιος Ζαφείρης.
Στο Αραχναίο, ή όπως το λένε οι ντόπιοι “Χέλι”, βρίσκονται η Παλαιά και Νέα Μονή Ταλαντίου. Το Αραχναίο βρίσκεται ανάμεσα στην οροσειρά της Τραπεζώνας και στο όρος Αραχναίο, σε απόσταση 30 χλμ από το Ναύπλιο.
Στο ανατολικό άκρο του χωριού και ακριβώς μετά τη διασταύρωση του δρόμου που οδηγεί από το Αραχναίο στο Λυγουργιό, βρίσκεται η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, στην οποία έχει προσκολληθεί και ένα μικρό παρεκκλήσι. Αυτός ο ναός ήταν και το πρώτο καθολικό της Μονής Ταλαντίου. Ο ναός είναι χτισμένος με απλή λιθοδομή και είναι σταυρεπίστεγος με τετράγωνο τρούλο. Στη δυτική πλευρά του ναού βρίσκεται και η μοναδική του θύρα, ενώ ένας κεραμοπλαστικός διάκοσμος και οδοντωτή ταινία περιβάλλουν το τόξο και συνεχίζουν δεξιά και αριστερά από τη θύρα.
Στο παρεκκλήσι που έχει προσκολληθεί στο ναό έχει διασωθεί τοιχογραφία Αγίας με επιγραφή Α.Κ., πιθανόν της Αγίας Κυριακής. Οι Χελιώτες όμως παραμένουν να το αποκαλούν το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας.Το 1761 οι μοναχοί μετοίκησαν από την Παλαιά στη Νέα Μονή. Ο ηγούμενος Χελιώτης Γρηγόριος Κουκινιώτης φρόντισε για την ανάπτυξή της. Το 1841, σύμφωνα με εντοιχισμένη πλάκα ανακαινίστηκε όλη η βόρεια πλευρά του.
Το 1892 η μονή συγχωνεύτηκε για δέκα περίπου χρόνια με τις μονές Ταξιαρχών και Αγνούντος της Επιδαύρου. Το 1933 ενώθηκε με τη μονή Καρακαλά. Σύμφωνα με ομολογίες των Χελιωτών, η Μονή κατοικούνταν μέχρι και την κατοχή και μάλιστα επιτελούσε σπουδαίο έργο φροντίζοντας τυφλούς.Σε ό,τι αφορά την αρχιτεκτονική της Νέας Μονής, το καθολικό της βρίσκεται στο κέντρο του αύλειου χώρου και είναι σταυρεπίστεγο κτίσμα με ημικυκλική αψίδα στο ιερό.
Το εσωτερικό του ναού έχει διακοσμηθεί με αγιογραφίες, χωρίς να σώζεται το όνομα του αγιογράφου. Στη δυτική πλευρά του ναού στέκεται ένα δίλοβο καμπαναριό.
Το εσωτερικό του ναού έχει διακοσμηθεί με αγιογραφίες, χωρίς να σώζεται το όνομα του αγιογράφου. Στη δυτική πλευρά του ναού στέκεται ένα δίλοβο καμπαναριό.
