Ο «πρόεδρος» έφυγε με το γνωστό αγέρωχο στυλ του, το μόνιμο μειδίαμα στα χείλη, με την Αναπλιώτικη ευγένεια, χαιρέτησε τον βαρκάρη σαν παλιό του γνώριμο και έλαβε θέση.
Μια ζωή πλήρης προσφοράς στον τόπο και στην Δημοκρατία.
Πρόεδρος της ΕΠΣΑ το 67, τον καθήρεσε η Χούντα. Δημοτικός Σύμβουλος (το 74 με τον Γ. Γκάτζιο, το 78 με τον Καράπαυλο, το 82 και 86 με τον Μελίδη, το 90 με τον Ηρ. Γκάτζιο και το 94 επικεφαλής συνδυασμού).
Πρόεδρος του Νοσοκομείου Ναυπλίου (δυο θητείες, μια προ Μητσοτάκη και μια μετά). Ενεργός και στα συνδικαλιστικά του Επιμελητήριου.
Με μια επιτυχημένη επιχειρηματική καριέρα (μαζί με τα αδέρφια του Γιώργο και Τάκη) στο Ναύπλιο και το Τολό στα υγρά καύσιμα και τον τουρισμό. Με άψογη οικογενειακή ζωή, παντρεμένος με την φιλόλογο Μιμίκα Απαλοδήμα
Ευτύχησε να δει τα παιδιά του να κάνουν μια μεγάλη επιστημονική καριέρα (ο Βάγγος γνωστός ιατρός και η Κωσταλένα παλαιοντολόγος).
Ο Μίμης διακατεχόταν από το παλιό δημοκρατικό ήθος, που δεν το επέτρεπε να γίνει γρανάζι της εξουσίας. Το 94 επιχείρησε πρώτος την δημιουργία συνδυασμού έξω από τα κομματικά πλαίσια. Ατύχησε.
Συνάντησε κλειστά αυτιά. Ίσως, αν το πείραμα είχε πετύχει τότε, το Ναύπλιο να μην γινόταν έρμαιο των εργολάβων.
Τώρα, η γνωστή γιάφκα πίσω από το βενζινάδικο της οδού Άργους θα είναι ορφανή χωρίς τον «πρόεδρο».
Τόλης Κοϊνης
